Κάθε φορά που επισκέπτομαι τον Διάπορο, νιώθω ότι πατώ σε έναν τόπο που η φύση τον προίκισε απλόχερα. Κρυστάλλινα νερά, ανέγγιχτο τοπίο, ηρεμία που σπανίζει στον σύγχρονο κόσμο. Είναι αδύνατο να μην φανταστώ πώς θα μπορούσε να αναδειχθεί με τον σωστό τρόπο  όχι με τσιμέντο και μαζικό τουρισμό, αλλά με μια ήπιας μορφής ανάπτυξη που θα σέβεται απόλυτα τον χαρακτήρα του.

Το όραμά μου είναι ο Διάπορος να γίνει πρότυπο υψηλού επιπέδου τουρισμού, όπως οι Μαλβίδες ή τα ιδιωτικά νησιά της Καραϊβικής, αλλά με ελληνική ψυχή. Βίλες υψηλής αισθητικής, αρχιτεκτονική που «δένει» με το τοπίο, επισκέπτες που έρχονται για να βιώσουν εμπειρίες και όχι απλώς να καταναλώσουν.

Μιλάμε για ένα μοντέλο που θα προσφέρει υπεραξία στην περιοχή, θα δημιουργεί θέσεις εργασίας, θα προστατεύει το περιβάλλον και θα μας κάνει υπερήφανους για το πώς η Ελλάδα μπορεί να συνδυάσει την ομορφιά της με στρατηγική και σεβασμό.

Ο Διάπορος μπορεί να γίνει το ζωντανό παράδειγμα ότι η ανάπτυξη και η φύση μπορούν να συμβαδίσουν.

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΑΡΘΡΑΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ