Η νόσος Αλτσχάιμερ παραμένει μία από τις πιο δύσκολες προκλήσεις για την ιατρική επιστήμη. Παρά τις δεκαετίες ερευνών και επενδύσεων που ξεπερνούν τα 42 δισεκατομμύρια δολάρια, περισσότερες από 140 θεραπευτικές προσπάθειες απέτυχαν. Ωστόσο, σήμερα, η επιστημονική κοινότητα εμφανίζεται συγκρατημένα αισιόδοξη.
Δύο νέα φάρμακα –το lecanemab και το donanemab– έχουν ήδη εγκριθεί σε Ευρώπη και ΗΠΑ αντίστοιχα, μειώνοντας τη συσσώρευση της πρωτεΐνης β-αμυλοειδούς και επιβραδύνοντας την εξέλιξη της νόσου έως και 30%. Όμως, συνοδεύονται από παρενέργειες και μέτρια αποτελεσματικότητα.
Η έρευνα πλέον στρέφεται σε πιο σύνθετες αιτίες, όπως η πρωτεΐνη Tau, η νευροφλεγμονή και η μείωση της εγκεφαλικής αιμάτωσης. Νέα φάρμακα, όπως η πιρομελατίνη και το mirodenafil, δοκιμάζονται για την πιθανή νευροπροστατευτική τους δράση – μάλιστα από του στόματος, με λιγότερες παρενέργειες.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η προσπάθεια ενίσχυσης των μικρογλοιακών κυττάρων, των «καθαριστών» του εγκεφάλου, καθώς και η αναζήτηση νέων στόχων μέσω συνδυασμών φαρμάκων από άλλες θεραπείες, όπως του HIV ή του καρκίνου.
Η Ελλάδα συμμετέχει ενεργά με επτά ερευνητικά κέντρα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, σε δύο διεθνείς μελέτες που ολοκληρώνονται το φθινόπωρο του 2025.
Ωστόσο, παραμένουν τυφλά σημεία: η νόσος πλήττει δυσανάλογα τις γυναίκες, αλλά το φύλο σπάνια λαμβάνεται υπόψη στην έρευνα. Οι ειδικοί τονίζουν επίσης την ανάγκη για νωρίτερη διάγνωση και δημιουργία εθνικών μητρώων ασθενών, ώστε να διευκολύνονται οι κλινικές δοκιμές.
Η οριστική θεραπεία ίσως αργήσει. Όμως κάθε βήμα προς την κατανόηση αυτής της πολύπλοκης νόσου είναι και ένα βήμα πιο κοντά στη μνήμη.
Πηγή protagon.gr
