Μπορεί να έγιναν γνωστά μέσα από θρύλους, ξόρκια και μαγικά φίλτρα, ωστόσο η επιστήμη έχει αποδείξει ότι φυτά όπως η μπελαντόνα, ο μανδραγόρας και η αρτεμισία διαθέτουν πραγματικές φαρμακευτικές ιδιότητες.
Η μπελαντόνα, γνωστή και ως θανατηφόρο νυχτολούλουδο, χρησιμοποιήθηκε στην Αναγέννηση για καλλωπιστικούς λόγους, αλλά οι δραστικές ουσίες της όπως η ατροπίνη και η σκοπολαμίνη αξιοποιούνται σήμερα στην ιατρική για τη ρύθμιση του καρδιακού ρυθμού, τη διαστολή των κορών και την αντιμετώπιση της ναυτίας. Παράλληλα, η υψηλή τοξικότητά της απαιτεί προσοχή, ειδικά σε συνδυασμό με άλλα φάρμακα.
Ο μανδραγόρας, με τη ρίζα σε σχήμα ανθρώπου, συνδέθηκε με μύθους και μαγεία, αλλά και με την αρχαία ιατρική. Περιέχει ψυχοδραστικές ουσίες με αναισθητικές και αντισπασμωδικές ιδιότητες, αν και η χρήση του παραμένει επικίνδυνη χωρίς κατάλληλη επεξεργασία.
Η αρτεμισία, τέλος, αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα βοτάνου που γεφυρώνει τη λαϊκή παράδοση με τη σύγχρονη ιατρική. Από αυτήν προέρχεται η αρτεμισινίνη, ένα φάρμακο κλειδί κατά της ελονοσίας, ενώ χρησιμοποιείται και σε πρακτικές όπως η μοξοθεραπεία. Διαθέτει επίσης αντιοξειδωτικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες, αλλά μπορεί να προκαλέσει αλλεργικές αντιδράσεις.
Πίσω λοιπόν από τους θρύλους του Χάλογουιν, αυτά τα μαγικά φυτά αποδεικνύουν ότι η πραγματική τους δύναμη βρίσκεται στη συμβολή τους στη σύγχρονη φαρμακευτική γνώση.
