Η Θεσσαλονίκη είναι συνδεδεμένη στη μνήμη με τη μεγάλη φωτιά του 1917, όμως 27 χρόνια νωρίτερα, τον Αύγουστο του 1890, μια άλλη καταστροφική πυρκαγιά είχε ήδη χαράξει βαθιά το αποτύπωμά της στην πόλη.
Η φωτιά ξέσπασε στις 22-23 Αυγούστου από ένα ισραηλιτικό ρακοπωλείο πίσω από το μοναστήρι της Αγίας Θεοδώρας και μέσα σε λίγες ώρες κατέκαψε μια τεράστια περιοχή νότια της Εγνατίας, έως τη θάλασσα. Η ξηρασία, η λειψυδρία και οι ισχυροί άνεμοι έκαναν αδύνατη την κατάσβεση, με αποτέλεσμα να δοθεί προτεραιότητα στη διάσωση ανθρώπινων ζωών.
Ο απολογισμός ήταν τρομακτικός: περίπου 3.500 σπίτια και καταστήματα καταστράφηκαν και 6.000 οικογένειες έμειναν άστεγες, οι περισσότερες εβραϊκές. Κάηκαν επτά μεγάλες συναγωγές, το Μητροπολιτικό Μέγαρο, ο ναός του Αγίου Δημητρίου με πολύτιμα ιερά κειμήλια και το αρχείο της ελληνικής κοινότητας Θεσσαλονίκης, που περιείχε ανεκτίμητα στοιχεία για την εθνεγερσία του 1821.
Δύο χρόνια αργότερα, το 1892, ξεκίνησε ο ανασχεδιασμός της καμένης περιοχής με νέους δρόμους, όπως οι σημερινές Αγίας Σοφίας, Τσιμισκή και Βασιλέως Ηρακλείου, που άλλαξαν ριζικά τη μορφή του κέντρου της πόλης.
Η μεγάλη φωτιά του 1890 μπορεί να έχει επισκιαστεί από εκείνη του 1917, ωστόσο υπήρξε ο πρώτος μεγάλος καταλύτης πολεοδομικών αλλαγών στη Θεσσαλονίκη και μια τραγωδία που σημάδεψε χιλιάδες κατοίκους.
Πηγή parallaximag.gr
