Η μεγαλύτερη γιορτή της Παναγίας είναι ο Δεκαπενταύγουστος στην Ελλάδα που από πολλούς χαρακτηρίζεται και ως «Πάσχα του καλοκαιριού».

Η Κοίμηση της Θεοτόκου τιμάται ευλαβικά και με μεγαλοπρέπεια και σε κάθε περιοχή της χώρας. Από τα μικρά χωριά, τις κωμοπόλεις, τις μεγαλουπόλεις, μέχρι τα νησιά, πραγματοποιούνται λιτανείες, λειτουργίες, πανηγύρια και παραδοσιακές εκδηλώσεις.

Παντού υπάρχει μια εκκλησία της Παναγίας και χιλιάδες πιστοί συρρέουν σε αυτές ή σε μεγάλα προσκυνήματα για να προσκυνήσουν θαυματουργές εικόνες και να προσευχηθούν στη χάρη της Μεγαλόχαρης. Δεν θα παραπονεθούν για τη χιλιομετρική απόσταση, την κούραση και την εξάντληση από τον καυτό ήλιο. Ούτε θα δυσανασχετήσουν εάν χάσουν τη σειρά τους περιμένοντας να ανάψουν το κερί τους. Με υπομονή, ευλάβεια και πίστη θα σκύψουν ταπεινά το κεφάλι εκπληρώνοντας ο καθένας το προσωπικό του τάμα.

Η Παναγία είναι εκεί για όλους. Είναι εκεί για να ακούσει προσωπικές ιστορίες, ευχαριστίες και θαύματα που έγιναν χάρη σε εκείνη, παρακλήσεις, λόγια πόνου και χαράς συνάμα. Είναι εκεί για να την ασπαστούν με ευλάβεια και με την πίστη που τους διακατέχει.

Ταυτόχρονα, ο εορτασμός της Θεομήτορος έχει έντονο λαϊκό χαρακτήρα, με μουσική, φαγητό και χορό. Είναι ημέρα βαθιάς πίστης, οικογενειακής συγκέντρωσης και χαράς σε όλη την ελληνική επικράτεια.

Χαλκιδική-Το Μεγάλο Προσκύνημα στη Μεγάλη Παναγία, η κοσμοσυρροή, το δέος και η κατάνυξη προς τη Υπεραγία Θεοτόκο

Ο Δεκαπενταύγουστος στη Χαλκιδική είναι άμεσα συνδεδεμένος με έναν σημαντικό και ξεχωριστό προσκυνηματικό τόπο, αυτόν στη Μεγάλη Παναγία (βόρεια Χαλκιδική) του δήμου Αριστοτέλη. Το Μεγάλο Προσκύνημα βρίσκεται 1,5 χλμ. ανατολικά του χωριού, στις νοτιοδυτικές παρυφές του όρους Κάκαβος, μέσα σε ένα καταπράσινο περιβάλλον, όπου παλαιότερα υπήρχε το ξωκλήσι του Αγίου Κωνσταντίνου.

Η ιστορία του ξεκινάει αιώνες πριν, κάπου στο 1860. Ήταν τότε, που σύμφωνα με την παράδοση βρέθηκε με ένα τρόπο ξεχωριστό η εικόνα της Παναγίας. Η Παναγία αποκαλύφθηκε στη γερόντισσα  Γερακίνα από τη Μ. Παναγία και της υπέδειξε τον τόπο όπου ήταν θαμμένη η εικόνα της. Η Γερακίνα, αποκάλυψε την ιερή εικόνα της Παναγίας που της αποδιδόταν θαυματουργές ιδιότητες. Η Γερακίνα μετά από αυτό το θαυμαστό γεγονός έγινε μοναχή με το όνομα Μαριάμ, αφιερώνοντας όλο της το είναι στην Παναγία.

Στο κτίσμα του ναού του προσκυνήματος κυριαρχεί η πέτρα, το έντονο κόκκινο και το κίτρινο χρώμα και χτίστηκε αρχικά το 1863 με την βοήθεια των ευσεβών πιστών. Μετά τις ζημιές από τον σεισμό του 1932 στην περιοχή, ξαναχτίστηκε από την αρχή. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το ξυλόγλυπτο τέμπλο του 1870. Λέγεται ότι φτιάχτηκε από τεχνίτες Βούλγαρους στην καταγωγή, οι οποίοι για να το ολοκληρώσουν χρειάστηκαν επτά ολόκληρα χρόνια. Η εικόνα της Παναγίας κλάπηκε το 1978 από βέβηλα χέρια και δεν ξαναβρέθηκε. Έξω από τον περίβολο του Προσκυνήματος και κάτω από τον ναό βρίσκεται το Αγίασμα της Παναγίας με τρεχούμενο νερό.

Αυτό που κάνει τόσο ξεχωριστό και σημαντικό το προσκύνημα της Μεγάλης Παναγίας, είναι ότι η Παναγία, η μητέρα όλων περπάτησε σε αυτόν τον ευλογημένο τόπο. Είναι ένας τόπος σπάνιος και θεομητορικός. Ας μην ξεχνάμε ότι η Παναγία παρουσιάστηκε η ίδια στη γιαγιά τη Γερακίνα και περπάτησε μέχρι να της υποδείξει την εικόνα της.

Τα θαύματα της Παναγίας πάμπολλα και ο κόσμος που συρρέει να προσευχηθεί κάθε χρόνο σε αυτή, αμέτρητος. Αυτοκίνητα, λεωφορεία, πεζοί, ντόπιοι, Χαλκιδικιώτες και μη, ανηφορίζουν να τιμήσουν την Παναγία. Εκεί στον τόπο της λατρείας που η εικόνα της Παναγιάς κατά καιρούς μυροβλίζει έντονα και κόσμος ζαλίζεται από την ευωδία. Εκεί που ένας τεχνίτης πετράς, ο οποίος δεν ήταν ορθόδοξος χριστιανός και ενώ καθάριζε την εξωτερική πέτρα του ναού, από την έντονη μυρωδιά της εικόνας δεν κατάφερε να κρατηθεί και έπεσε από τη σκαλωσιά. Εκεί που τα θαύματα δείχνουν τον δρόμο μέσα από την πίστη και την προσευχή. Εκεί στον τόπο τους δέους, της κατάνυξης και της μοναδικής πνευματικότητας  τα αδύνατα γίνονται δυνατά.

Από το 1984 στο χώρο του προσκυνήματος λειτουργούν εκκλησιαστικές κατασκηνώσεις, όπου το καλοκαίρι φιλοξενούνται παιδιά και νέοι της μητρόπολης. Υπενθυμίζεται ότι το 2021, με προσπάθεια και αγώνα της Ιεράς Μητρόπολης Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου, στον ιστορικό προσκυνηματικό ναό είχαν ξεκινήσει εργασίες αναπαλαίωσης (τέμπλο, αποκατάσταση εξωνάρθηκα, κωδωνοστασίου), με φορέα υλοποιήσεως την Διεύθυνση Αναστηλώσεων του Υπουργείου Πολιτισμού και οι οποίες ολοκληρώθηκαν με επιτυχία.

Το ιερό προσκύνημα της Μεγάλης Παναγίας ανήκει στην Ιερά Μητρόπολη Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου και κάθε χρόνο στον μέγα εορτασμό χοροστατεί ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ.κ. Θεόκλητος.

«Ευελπιστούμε με τη χάρη της Παναγίας να επιστρέψει η εικόνα. Η Παναγία είναι πάντα δίπλα μας, ακούει τις προσευχές μας και μας θεραπεύει. Η χάρη της Παναγίας είναι εμφανής και είναι ένας τόπος ευλογημένος και θεομητορικός», τονίζει ο εφημέριος ιερέας του προσκυνήματος στη Μεγάλη Παναγία Νικόλαος Τσουλούφης.

Ο ίδιος δεν παρέλειψε να αναφέρει την ευγνωμοσύνη προς τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου κ.κ. Θεόκλητου για την αγάπη του και την έμπρακτη στήριξη στο ιερό προσκύνημα της Μεγάλης Παναγίας, ενώ ευχήθηκε παράλληλα χρόνια πολλά σε όλο τον κόσμο με την Παναγία να βρίσκεται στο προσκεφάλι του καθενός και της καθεμιάς ξεχωριστά.

Παραμονή της μεγάλης γιορτής της Παναγίας , στις 14 Αυγούστου τελείται το απόγευμα Μέγας πανηγυρικός Εσπερινός και στη συνέχεια με συγκίνηση ψέλνουν τα εγκώμια της Θεοτόκου. Ακολουθεί η περιφορά του επιταφίου, ο οποίος στολίζεται με ιδιαίτερη φροντίδα από ανθρώπους όλων των ηλικιών του χωριού. Στις 15 Αυγούστου, ανήμερα της Παναγίας το πρωί τελείται Αρχιερατική Θεία Λειτουργία με χιλιάδες πιστούς να κατακλύζουν τον ναό για να προσκυνήσουν και να προσευχηθούν στη Μεγαλόχαρη.

Έξω από τον χώρο του προσκυνήματος κάθε χρόνο στήνονται μικροπωλητές με τις πραγμάτειες τους, διοργανώνονται εκδηλώσεις και αναβιώνει ένα μεγάλο πανηγύρι με φαγητό και χορό που κρατάει ζωντανή την παράδοση και την ιστορία του τόπου.

Ενός τόπου ιερού, που η ίδια η Παναγία πέρασε και άφησε ζωντανό το αποτύπωμα της. Ενός τόπου που η πίστη θα αποτελεί πάντα φάρο ελπίδας των πιστών.