Η Ελλάδα στις φλόγες .Η μάχη και η σιωπή

Χιλιάδες εθελοντές με καρδιά και ψυχή μεγάλη, αφήνουν τα σπίτια και τις δουλειές τους για να σταθούν στην πρώτη γραμμή. Δίπλα τους, οι πυροσβέστες  εξουθενωμένοι, με τα ρούχα ποτισμένα καπνό, κοιμούνται στην άσφαλτο για λίγα λεπτά ξεκούρασης πριν ξαναμπούν στη μάχη. Δεν υπάρχει χρόνος, δεν υπάρχει χώρος για πολυτέλειες. Μόνο η φλόγα που καίει μπροστά τους και η φλόγα μέσα τους που δεν τους αφήνει να παραδοθούν.

Και το κράτος… συχνά αργό, συχνά βυθισμένο σε χαρτιά, σχέδια και υποσχέσεις που ακούγονται μόνο όταν οι στάχτες έχουν πια σκεπάσει το χώμα. Κι όμως, οι άνθρωποι αυτοί, πολίτες και πυροσβέστες, παλεύουν για να σωθεί ό,τι μπορεί να σωθεί οι άνθρωποι, τα σπίτια, τα χωράφια, τα ζώα, οι μνήμες.

Το μέλλον θα υπάρξει, γιατί οι ίδιοι όλοι αυτοί θα μαζέψουν τα κομμάτια και θα σταθούν ξανά στα πόδια τους, όπως ξέρει να κάνει ο ελληνικός λαός.

Το ερώτημα είναι… γιατί πρέπει κάθε φορά να το κάνει μόνος του;