Τα πολύ παλιά χρόνια ο Ησίοδος (700 ή 800 π.Χ ) ο δεύτερος σε σπουδαιότητα αρχαίος ποιητής μετά τον Όμηρο αναφέρεται στο αφηγηματικό του ποίημα τη Θεογονία (184-187 ) στον μύθο της γέννησης των Γιγάντων.
Στη “Θεογονία” μας αφηγείται πως δημιουργήθηκε ο κόσμος και οι θεοί και αναφέρει πως όλα ξεκίνησαν από το Χάος. Από Το Χάος Γεννήθηκε Το Έρεβος Και Η Μαύρη Νύχτα Που Γέννησαν Τον Αιθέρα Και Την Ημέρα. Αργότερα Η Γη Γέννησε Τον Ουρανό Και Από Την Ένωση Αυτών Των Δύο Δημιουργήθηκαν Ο Ωκεανός, Οι Τιτάνες, Οι Κύκλωπες Και Οι Εκατόγχειρες. Ένας Από Τους Τιτάνες, Ο Κρόνος Έκανε Παιδιά Με Τη Ρέα, Φοβούμενος Όμως Μη Χάσει Την Ηγετική Του Θέση, Που Είχε Σφετεριστεί Από Τον Πατέρα Του Τον Ουρανό, Άρχισε Να Καταπίνει Τα Παιδιά Του. 
Στη Δεύτερη Θεογονία μας διηγείται πως μετά από αυτή την νίκη οι θεοί αναγνώρισαν σαν κυρίαρχο τους τον Δία.
Οι Γίγαντες ήταν όντα τρομακτικά και υπερφυσικά. Είχαν μορφή ανθρώπου αλλά ήταν τρομεροί στην όψη, πελώριοι στο ανάστημα και ακαταμάχητοι στη δύναμη. Το σώμα τους ήταν φολιδωτό και κατέληγε σε ουρά σαύρας. Είχαν πυκνά μαλλιά και μακριά γένια. Στα τριχωτά χέρια τους κρατούσαν μακριά και λαμπερά ακόντια. Μολονότι είχαν θεϊκή καταγωγή ήταν θνητοί ή τουλάχιστον για να σκοτωθούν έπρεπε να χτυπηθούν ταυτόχρονα από ένα θεό και ένα θνητό. Άλλες παραδόσεις έλεγαν ότι κάποιοι από τους Γίγαντες ήταν αθάνατοι όσο πατούσαν στο έδαφος όπου είχαν γεννηθεί. Επικρατέστερο μέρος για τη γέννησή τους είναι η Παλλήνη της Χαλκιδικής, μια περιοχή εξαιρετικά άγρια.
Οι Γίγαντες ήταν πολύ περισσότεροι από τους Τιτάνες, τους Κύκλωπες και τους Εκατόγχειρες.
Οι γνωστότεροι Γίγαντες ήταν: ο Πορφυρίων, ο Αλκυονεύς, ο Εγκέλαδος, ο Άθως ο Εφιάλτης, ο Εύρυτος, ο Κλυτίος, ο Πολυβότης, ο Πάλλας, ο Ιππόλυτος, ο Γρατίων, ο Άγριος και ο Θόων.Όπως και στην Τιτανομαχία, έτσι και στην Γιγαντομαχία, ο Δίας αναγκάστηκε να επικαλεστεί τη βοήθεια και άλλων δυνάμεων. Και κάλεσε έναν θνητό αυτή τη φορά τον Ηρακλή -που καμιά φορά τον συνοδεύει και ο Διόνυσος. Από το μέρος της πάλι η Γη, για να βοηθήσει τα παιδιά της, τους Γίγαντες, σκέφτεται να τους δώσει να φάνε το μαγικό χορτάρι, που χαρίζει την αθανασία. Σαν το έμαθε όμως ο Δίας, απαγορεύει στον Ήλιο και στη Σελήνη και στην Ηώ να παρουσιαστούν και μέσα στο σκοτάδι ξεριζώνει το θαυματουργό χορτάρι. Η τύχη των Γιγάντων κρίθηκε. Μάταια θα προσπαθήσουν να αναρριχηθούν στον Όλυμπο, σωριάζοντας το ένα πάνω στο άλλο τα γειτονικά βουνά. Ανώφελα τα κατορθώματα τους.Διαφορετικού χαρακτήρα ήταν η συμμετοχή της Αθηνάς στη μάχη. Για να καταβάλει η Αθηνά το Γίγαντα Εγκέλαδο, ο οποίος ήταν γιος του Ταρτάρου και της Γης αναγκάστηκε να τον καταπλακώσει με την νήσο Σικελία ή το όρος Αίτνα. Το αποτέλεσμα είναι πλέον ο Εγκέλαδος να αναστενάζει μέσα στο τάφο του, προκαλώντας εκρήξεις ηφαιστείων και σεισμούς. Η λέξη Εγκέλαδος προέρχεται από τη σύντμηση των λέξεων (έγκειμαι + λας) και υποδηλώνει τον εγκατεστημένο στα πετρώματα, στο στερεό φλοιό της Γης.
Σύμφωνα με άλλο μύθο, ο Εγκέλαδος καταπλακώθηκε από βράχο που πέταξαν εναντίον του οι Θεοί του Ολύμπου. Έτσι, ο «Εγκέλαδος-Σεισμός» γίγαντας, είναι θαμμένος στην Κασσάνδρα, αλλά μη έχοντας πεθάνει, από καιρό σε καιρό προσπαθεί να ελευθερωθεί από το βράχο που τον έχει καταπλακώσει και οι προσπάθειές του αποτελούν το φαινόμενο του σεισμού. Οι μύθοι αυτοί υπονοούν την προσπάθεια που καταβλήθηκε για να ερμηνευτούν, από τα πολύ παλιά χρόνια, οι ιδιορρυθμίες αυτού του χώρου, καθώς η Κασσάνδρα βυθισμένη στο κέντρο της χερσονήσου είναι πνιγμένη από τον ατμό του καυτού θειαφιού που πηγάζει από την Αγία Παρασκευή.
Σύμφωνα με άλλες εκδοχές του μύθου φονεύθηκε από τον κεραυνό του Δία, σύμφωνα με μια δεύτερη από τον ακόλουθο του Διονύσου τον Σειλινό αλλά η επικρατέστερη αναφέρει είναι ότι δολο-φονήθηκε από την Αθηνά, η οποία έριξε εναντίον του τη Σικελία με το οποίο και τον καταπλάκωσε. Ο Παυσανίας αναφέρει και άλλη εκδοχή κατά την οποία η Αθηνά φόνευσε τον Εγκέλαδο ρίχνοντας επάνω του το τέθριππο άρμα της. Η εκδοχή αυτή υπήρξε από τα πιο προσφιλή θέματα πολλών καλλιτεχνών της αρχαιότητας, αποθανατίζοντας αυτή σε πλείστες μετώπες αρχαίων ναών όπως στον Παρθενώνα και στο ναό του Απόλλωνα στους Δελφούς. Τέτοιες παραστάσεις του αγώνα μεταξύ της Αθηνάς και του Εγκέλαδου βρίσκονται σε πολλά αγγεία καθώς επίσης κοσμούταν και ο πέπλος της Αθηνάς στα Παναθήναια. 
Ο γίγαντας Άθως άρπαξε ένα βράχο (βουνό της Θράκης) και το έριξε κατά των Θεών αλλά αυτός έπεσε στην άκρη της Χαλκιδικής και απετέλεσε την ομώνυμη χερσόνησο, η κορυφή της οποίας έλαβε το όνομά του (Άθως).
Κατά παραλλαγή του μύθου ο Άθως οχυρώθηκε στην ομώνυμη χερσόνησο που ήταν το ορμητήριό του στη μάχη κατά των Θεών με συμμάχους μάλιστα τους κατοίκους της περιοχής. Ο Άθως αμυνόταν εκεί όταν ο Ποσειδώνας έριξε εναντίον του το ένα όρος που προηγουμένως απέκοψε από την Καναστραία άκρα της Παλλήνης και τον καταπλάκωσε. Από τότε το όρος φέρει το όνομα του.
Ο γίγαντας Αλκυονέας ήταν γιος είτε του Ουρανού και της Γαίας,είτε του Ταρτάρου και της Γαίας. Ο Αλκυονέας ήταν ο πατέρας των εφτά Αλκυονίδων. Τον θεωρούσαν τον «πρεσβύτερον Γιγάντων» και «μεγέθει μεν σώματος ανυπέρβλητον, δυνάμει δε ακαταγώνιστον».
Ο Ηρακλής σκότωσε τελικά τον Αλκυονέα και θριάμβευσαν οι Θεοί. Τότε η κόρη του πρωτογίγαντα Αλκυονέα, Παλλήνη, συντετριμμένη από το θάνατο του πατέρα της έπεσε στη θάλασσα με τις αδελφές της. Η Αμφιτρίτη δεν άφησε τις κόρες να πνιγούν και τις μεταμόρφωσε σε θαλασσοπούλια. Είναι οι Αλκυόνες. Η πρώτη από αυτές έδωσε το όνομά της στη χερσόνησο και η μυθική Φλέγρα ονομάστηκε Παλλήνη. (Έτσι λεγόταν στα αρχαία χρόνια η δυτική απόληξη της Χαλκιδικής, ώσπου το 315 π.Χ. ο βασιλιάς της Μακεδονίας Κάσσανδρος έχτισε στην κορφή της – λαιμό της χερσονήσου – την Κασσανδρεία. Η νέα πόλη έδωσε με τον καιρό σε όλη τη χερσόνησο το όνομά της και ο τόπος ονομάστηκε Κασσάνδρα.
Μετά τον Τρωικό πόλεμο, οι Πελληνείς (από την Πελλήνη της Πελοποννήσου), που είχαν λάβει μέρος σ’ αυτόν, επιστρέφοντας με τα πλοία τους στην πατρίδα, αγκυροβόλησαν στη ΝΔ. ακτή της Κασσάνδρας, στην περιοχή της Νέας Σκιώνης, για να προμηθευτούν νερό και τρόφιμα και να διαχειμάσουν. Τότε οι σκλάβες Τρωαδίτισσες, που είχαν μαζί για να τις χρησιμοποιήσουν στα σπίτια τους ως δούλες, έκαψαν τα πλοία και υποχρέωσαν τους Πελληνείς πολεμιστές να τις παντρευτούν και να στήσουν στην περιοχή με αυτές ως συζύγους νέα πατρίδα, τη Σκιώνη).
Η γιγαντομαχία έλαβε χώρα σε όλο την περιοχή της Μεσογείου με επίκεντρο το Αιγαίο πέλαγος.
