Τα Ριζά είναι ένα μικρό χωριό των Ζερβοχωρίων που πλέον υπάγονται διοικητικά στον δήμο Πολυγύρου. Αριθμούν γύρω στους 599 κατοίκους και κύριες ασχολίες είναι η γεωργία και η κτηνοτροφία. Είναι γνωστά για την παραγωγή ελιάς και παραδοσιακής φέτας.
Το XalkidikiPolitiki θέλοντας οι αναγνώστες του να γνωρίσουν καλύτερα αυτό το χωριό και να μάθουν περισσότερα πράγματα για την ζωή των κατοίκων, επικοινώνησε με τον πρόεδρο της κοινότητας Ριζών Στέργιο Βουλγαράκη, θέτοντας του μερικά ερωτήματα:
•Πρόεδρε πείτε μας λίγα λόγια για την ιστορία του χωριού σας.
Τα Ριζά είναι ένα ημιορεινό χωριό στο βόρειο τμήμα της Χαλκιδικής και ένα από τα έξι χωριά της περιοχής των Ζερβοχωρίων, το οποίο πλέον ανήκει στο Δήμο Πολυγύρου. Η πρότερη ονομασία του χωριού ήταν “Σιποτνίκια”. Το οικωνύμιο έχει σλαβική ετυμολογία που σημαίνει κανάλι και τόπος που πέφτει νερό. Από το 1927 μετονομάστηκε σε Ριζά, καθώς βρίσκεται στις ρίζες του βουνού Χολομώντα. Τα Ριζά κατέχουν πλεονεκτική γεωγραφική θέση, καθώς βρίσκονται στον κεντρικό οδικό άξονα και διασυνδέονται με την πρωτεύουσα του νομού στην οποία και ανήκει και απέχει 20χλμ. Την ίδια απόσταση έχει και από την Αρναία, κεφαλοχώρι του δήμου Αριστοτέλη, ενώ από τη Θεσσαλονίκη απέχει 60χλμ.
• Ποια είναι τα σημεία που κάποιος μπορεί να βρει στο χωριό σας και να τα επισκεφτεί;
Στα Ριζά μπορεί κανείς να θαυμάσει τον Ιερό Ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου, η οποία είναι κτήτορας και χρονολογείται από το 1852 (171 χρόνια από τα θυρανοίξια). Η εκκλησία αυτή κοσμεί την πλατεία του χωριού και είναι ξεχωριστή για τους κατοίκους, αλλά και τους επισκέπτες μας. Επιπλέον, στολίδι αποτελεί το παρεκκλήσι του Αγίου Αθανασίου με τη θαυματουργή εικόνα του Αγίου. Η κεντρική πλατεία του χωριού είναι ιδιαίτερα γραφική με τα καφενεδάκια και το μεγάλο πλάτανο δίπλα στο πέτρινο παλιό δημοτικό σχολείο που φιλοξενούσε μαθητές μέχρι το 2003. Το μαγευτικό τοπίο της φύσης συστήνεται για περιπατητικές διαδρομές που οδηγούν σε κοντινούς προορισμούς όπως ο Ταξιάρχης και η Αρναία. Φυσικά, δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε το Χαλκιδικιώτη ήρωα, αγωνιστή της επανάστασης του 1821, τον Βασίλειο Αθανασίου, με επαναστατική δράση στη Μολδοβλαχία, τη Ρούμελη και την Κρήτη, ο οποίος είχε καταγωγή από τα “Σιποτνίκια”. 
• Ποιες είναι οι κυριότερες γιορτές, ήθη και έθιμα;
Ήθη και έθιμα υπάρχουν σε κάθε μήνα του χρόνου και γίνεται προσπάθεια διατήρησης τους από τους κατοίκους της περιοχής.
Στις 18 Ιανουαρίου τιμάται η μνήμη του Αγίου Αθανασίου και μετά τον εκκλησιασμό γίνεται παραδοσιακό γλέντι στην κεντρική πλατεία με το παραδοσιακό έδεσμα της τσιγαρίδας.
Το μήνα Φεβρουάριο πέφτει συνήθως η Τσικνοπέμπτη όπου γίνεται η έναρξη του καρναβαλιού και σερβίρονται παραδοσιακά εδέσματα σε υπαίθρια ταβέρνα.
Στις 1 Μαρτίου, την πρώτη μέρα του μήνα τα παιδιά της έκτης δημοτικού, στολίζουν τη χελιδόνα με το φυτό “σκαρφη” και τραγουδούν στις γειτονιές τα χελιδονίσματα για τον ερχομό της άνοιξης. Επίσης, στη γιορτή της γυναίκας (8 Μαρτίου) οι γυναίκες διοργανώνουν χορό. Τον Απρίλιο αρχίζουν οι προετοιμασίες για το Πάσχα και ιδιαίτερα για την Μεγάλη Εβδομάδα των Παθών. Στις 2 Μαΐου εορτάζουμε την ανακομιδή των λειψάνων του Αγίου Αθανασίου όπου γίνεται πανηγύρι με παραδοσιακό κουρμπάνι και χορευτικές εκδηλώσεις, ενώ την προηγούμενη μέρα γίνεται λιτανεία. Στις 24 Ιουνίου αναβιώνει το έθιμο του Άη-Γιάννη του Κλήδωνα, όπου τόσο στις γειτονιές, όσο και στην κεντρική πλατεία, ανάβουν φωτιές, πλέκονται στεφάνια από το φυτό “Αη-Γιάννης”και μαγειρεύονται “λειψά” από τις γυναίκες του χωριού. Στις 15 Αυγούστου γιορτάζουμε παραδοσιακά την Κοίμηση της Θεοτόκου, όπου μετά τη θεία λειτουργία γίνεται λαϊκό γλέντι στην κεντρική πλατεία. Τον μήνα Σεπτέμβριο και συγκεκριμένα στις 27 τελείται στο χωριό επιμνημόσυνη δέηση στον χώρο του ηρώου της κεντρικής πλατείας για τον ήρωα της επανάστασης Βασίλειο Αθανασίου. Τέλος το μήνα Δεκέμβριο γίνεται το άναμμα του χριστουγεννιάτικου δέντρου στην πλατεία του χωριού και το μοίρασμα των δώρων στα μικρά παιδιά.
• Πως είναι η καθημερινότητα στο χωριό και αν υπάρχει κάτι που θα βελτίωνε ή θα άλλαζε την ποιότητα ζωής των κατοίκων;
Στο χωριό η ζωή κυλάει με ηρεμία. Οι κάτοικοι της περιοχής απασχολούνται στον πρωτογενή τομέα και κυρίως στη γεωργία, την κτηνοτροφία και την υλοτομία. Τα παλιότερα χρόνια ευδοκιμούσε η καπνοπαραγωγή, ενώ πια έχει εκλείψει και υπάρχει δραστηριοποίηση στα σιτηρά. Αναφορικά με την κτηνοτροφία συνετέλεσαν θετικά οι νέες τεχνολογίες στις τυροκομικές διαδικασίες επεξεργασίας του γάλακτος. Όσο αφορά το δεύτερο σκέλος της ερώτησής σας θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι όλα τα προβλήματα της καθημερινής ζωής που απασχολούν μια τοπική κοινωνία αποτελούν το πρώτο μέλημα επίλυσης τους από την τοπική αυτοδιοίκηση. Πέραν της επίλυσης αυτών, για την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής και του τόπου, θα ήταν απαραίτητο να υλοποιηθεί μια σειρά δράσεων όπου θα δοθούν κίνητρα στους νέους ανθρώπους: Η δημιουργία δανειστικής βιβλιοθήκης, ενημερωτικά δρώμενα από ειδικούς για θέματα πρόληψης καταστάσεων που μαστίζουν τη σύγχρονη κοινωνία, αλλά και δράσεις ευαισθητοποίησης για ενθάρρυνση της ανάπτυξης πρωτοβουλιών από τους κατοίκους είναι μερικές σημαντικές δράσεις που θα μπορούσαν να υλοποιηθούν. Ακόμη, σημαντικό είναι να αναδειχθεί το φυσικό κάλος της περιοχής, με προτάσεις για τον σχεδιασμό αγροτουριστικής ανάπτυξης. Ο σχεδιασμός μονοπατιών στο βουνό, με ελκυστικές προς τους επισκέπτες διαδρομές αποτελεί μια πολύ καλή τουριστική πρόταση. Απαραίτητη είναι και η δημιουργία αστικής συγκοινωνίας με συχνά δρομολόγια σε κοντινά χωριά του Δήμου όπου δεν υπάρχει πρόσβαση (π.χ. μεταξύ των 6 χωριών των Ζερβοχωρίων που δεν υπάρχει καθόλου άλλα κ αύξηση των υπαρχόντων δρομολογίων από και προς τον Πολύγυρο).
Η δημιουργία υποδομών προσβασιμότητας για άτομα με κινητικά ζητήματα είναι και αυτό ένα θέμα το οποίο απασχολεί ιδιαίτερα την τοπική κοινωνία, όπως επίσης και οι θέσεις εργασίας για τα νέα παιδιά που αναγκάζονται να φεύγουν από τον τόπο τους με σκοπό την εύρεση εργασίας. Τέλος θα πρότεινα την αξιοποίηση ανεκμετάλλευτων κτιρίων και τη δημιουργία μουσείου ως φόρο τιμής στον ήρωα-αγωνιστή του χωριού Βασίλη Αθανασίου.
