Γράφει η Σουζάνα Καζάκα
Χαλκιδική: Η κατάρρευση του συστήματος μετά το κλείσιμο των Υποθηκοφυλακείων – Πολίτες σε απόγνωση, η κατάσταση εκτός ελέγχου
Δύο χρόνια μετά το ξαφνικό κλείσιμο των Υποθηκοφυλακείων στη Χαλκιδική, τα προβλήματα όχι μόνο δεν έχουν λυθεί, αλλά έχουν λάβει εκρηκτικές διαστάσεις, οδηγώντας πολίτες και επαγγελματίες σε πλήρη απόγνωση. Παρά τις βαρύγδουπες εξαγγελίες για “ψηφιοποίηση των αρχείων” και “εκσυγχρονισμό μέσω Κτηματολογίου”, η πραγματικότητα είναι ωμή και τραγική.
Η κατάσταση στο Υποθηκοφυλακείο Πολυγύρου, που σήμερα εξυπηρετεί όλο τον νομό, είναι χαοτική. Η υπηρεσία είναι υποστελεχωμένη, χωρίς τον απαραίτητο αριθμό υπαλλήλων για να ανταποκριθεί στον τεράστιο όγκο δουλειάς, πόσο μάλλον για να προχωρήσει τη διαδικασία ψηφιοποίησης των αρχείων των πρώην Υποθηκοφυλακείων.
Τα αρχεία, που υποτίθεται θα έπρεπε να είχαν μεταφερθεί οργανωμένα και με ασφάλεια, βρίσκονται ακόμη στοιβαγμένα σε αποθήκες – άσχετες με τις επίσημες εγκαταστάσεις του Κτηματολογίου – εκτεθειμένα σε κίνδυνο φθοράς ή και καταστροφής. Η έλλειψη ελέγχου και συντήρησης δημιουργεί εύλογους φόβους για απώλεια πολύτιμων στοιχείων, με τεράστιες συνέπειες για ιδιοκτήτες και νομικές διαδικασίες.
Η καθυστέρηση στην εξυπηρέτηση των πολιτών είναι ενδεικτική της κατάστασης. Όσοι υποβάλλουν αίτηση για συμβόλαια ή τίτλους ιδιοκτησίας ενημερώνονται ότι θα εξυπηρετηθούν μετά από μήνες – ενδεικτικά, αιτήσεις που κατατέθηκαν στις αρχές Δεκεμβρίου 2023 εκκρεμούν ακόμα και αναμένεται να ικανοποιηθούν, το νωρίτερο, στα τέλη του 2025.
Η αδυναμία άμεσης έκδοσης συμβολαίων έχει ήδη οδηγήσει σε σοβαρές συνέπειες: πολίτες έχουν χάσει υποθέσεις στα δικαστήρια επειδή αδυνατούν να παρουσιάσουν τους τίτλους ιδιοκτησίας τους, ενώ ακίνητες περιουσίες παραμένουν “παγωμένες” λόγω έλλειψης πρόσβασης στα απαραίτητα έγγραφα.
Η ευθύνη είναι τεράστια και δεν μπορεί να αποδοθεί απλώς στην έλλειψη προσωπικού. Το Υπουργείο οφείλει άμεσα να παρέμβει με αποφασιστικότητα, να ενισχύσει την υπηρεσία με μόνιμο εξειδικευμένο προσωπικό, να επιταχύνει τη διαδικασία ψηφιοποίησης και – κυρίως – να δώσει λύσεις πριν η κατάσταση μετατραπεί σε μόνιμη κρίση.
Η μετάβαση στο Κτηματολόγιο δεν μπορεί και δεν πρέπει να σημαίνει κατάργηση της πρόσβασης στα βασικά δικαιώματα των πολιτών. Ο εκσυγχρονισμός δεν είναι προπαγάνδα. Είναι ευθύνη – και στην περίπτωση της Χαλκιδικής, η Πολιτεία απέτυχε παταγωδώς.
