γράφει η Σουζάνα Καζάκα

Στην καρδιά του καλοκαιριού, εκεί που το πανηγύρι στήνεται παραδοσιακά με σουβλάκια, μουσικές, χορούς και σαρδέλες στα κάρβουνα, η σύγκρουση είναι πιο έντονη από ποτέ. Το ΠΑΣΚΕΔΙ (Πανελλήνιος Σύνδεσμος Καταστημάτων Εστίασης και Διασκέδασης) βάζει κόκκινες γραμμές, η Αστυνομία κάνει τακτικούς ελέγχους εφαρμόζοντας τον νόμο και οι πολιτιστικοί σύλλογοι και οι τοπικοί φορείς βρίσκονται στο ερώτημα: Θα κάνουμε το πανηγύρι; Θα γίνει τελικά η συναυλία;

Η ουσία, όμως, ξεδιπλώνεται ανάμεσα σε δύο κόσμους που, αν και μοιάζουν, στέκονται αντικριστά. Από τη μία, οι επαγγελματίες της εστίασης, που πληρώνουν φόρους, ασφάλειες, πυρασφάλεια, υγειονομικά πρότυπα και προσπαθούν να επιβιώσουν σε έναν δύσκολο ανταγωνιστικό κλάδο. Και από την άλλη, οι πολιτιστικοί σύλλογοι, που βλέπουν στα πανηγύρια μια ανάσα επιβίωσης, καθώς τα έσοδα από τις ψησταριές είναι πολλές φορές ο μοναδικός τρόπος για να συνεχίσουν τη δράση τους.

Όμως η πραγματικότητα σε πολλές εκδηλώσεις ξεφεύγει: ψησταριές χωρίς άδεια, χωρίς ελεγχόμενες συνθήκες, χωρίς υγειονομικά μέτρα ή ασφάλεια. Όταν δίπλα από ένα νόμιμο κατάστημα στήνεται μια παράνομη καντίνα με ίδια ή και μεγαλύτερη προσέλευση, η οργή είναι αναμενόμενη.

Η κυβέρνηση, έστω και καθυστερημένα, ενεργοποιεί τη νομοθεσία. Οι έλεγχοι εντείνονται. Και το ερώτημα που γεννιέται είναι απλό, αλλά καίριο:

Θα υπάρχει πολιτισμός χωρίς πανηγύρια; Και αν ναι, μπορούν τα πανηγύρια να υπάρξουν χωρίς σουβλάκια;

Ίσως ήρθε η ώρα για μια ξεκάθαρη απόφαση. Ή θα οριστεί ένα θεσμικό πλαίσιο με άδειες, έλεγχο και κανόνες για όλες τις εκδηλώσεις ή θα σταματήσουμε να βαφτίζουμε «παράδοση» την αυθαιρεσία. Γιατί ο πολιτισμός δεν μπορεί να μετριέται με τα σουβλάκια, ούτε όμως να αποκλείει εκείνους που κρατούν ζωντανές τις τοπικές μνήμες με πολύ κόπο και εθελοντισμό.

Το μόνο σίγουρο είναι πως χρειάζεται ισορροπία, διαφάνεια και διάλογος. Για να μη γίνει τελικά το σουβλάκι ο λόγος που θα σβήσει το φως στις γιορτές των χωριών.Το μόνο σίγουρο είναι πως χρειάζεται ισορροπία, διαφάνεια και διάλογος. Γιατί ο πολιτισμός δεν μπορεί να κρίνεται ούτε να περιορίζεται στο μέγεθος της σχάρας ή στη μυρωδιά του κάρβουνου.

Αν είναι να μετρήσουμε τον πολιτισμό, ας το κάνουμε με αξίες ,όχι με σουβλάκια.

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΑΡΘΡΑΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ