Η Χριστίνα περιγράφει λεπτό προς λεπτό την τραγωδία στη στάση
Στιγμές δύσκολες και σοκαριστικές ακολούθησαν την πρόσκρουση του αυτοκινήτου στη στάση του λεωφορείου στο Παλιούρι. Ο οδηγός, εμφανώς σε κατάσταση σύγχυσης και πανικού, φώναζε επανειλημμένα: «Εγώ το έκανα; Εγώ το έκανα;» ενώ αυτόπτες μάρτυρες προσπαθούσαν να συνειδητοποιήσουν το μέγεθος της τραγωδίας. Ανυποψίαστοι πολίτες που περίμεναν στη στάση βρέθηκαν μέσα σε δευτερόλεπτα στο έδαφος, τραυματισμένοι και τρομοκρατημένοι, ενώ άλλοι έτρεχαν να σωθούν από την ανεξέλεγκτη πορεία του οχήματος. Μία από τις νεαρές γυναίκες που ήταν εκεί, η Χριστίνα, καταθέτει με ψυχραιμία αλλά και συγκίνηση όσα έζησε.
Χριστίνα περιγράφει λεπτό προς λεπτό την τραγωδία στη στάση
Δημοσιογράφος: Για πες μου, Χριστίνα. Ήσουν παρούσα στο συμβάν, εκεί στο Παλιούρι. Ήσουν στη στάση του λεωφορείου;
Χριστίνα: Ναι, ναι, ήταν το τελευταίο δρομολόγιο της μέρας, περιμέναμε να φύγουμε. Ήμασταν πάρα πολλοί, ειλικρινά πάνω από 20 άτομα. Η στάση ήταν γεμάτη.
Δημοσιογράφος: Τι ακριβώς έγινε; Πώς ξεκίνησε όλο αυτό;
Χριστίνα: Ήρθε ένα αυτοκίνητο από τον κεντρικό δρόμο, μάλλον μπέρδεψε τις στροφές. Εκεί που είναι το “Κ…..α”, κάπου εκεί προσπάθησε να στρίψει, αλλά δεν υπολόγισε καλά. Δεν έκοψε ταχύτητα, έπεσε κατευθείαν πάνω στη στάση. Ακούσαμε έναν δυνατό θόρυβο και μετά αντί να σταματήσει συνέχισε. Μπήκε μέσα, πήρε μαζί του τη στάση!
Δημοσιογράφος: Δηλαδή συνέχισε και μετά;
Χριστίνα: Ναι! Έβαλε και όπισθεν! Κατέβηκε, πήγαινε γύρω γύρω, έβλεπε τι είχε γίνει, φώναζε «εγώ το έκανα αυτό;». Φαινόταν μεθυσμένος, σίγουρα. Ο τρόπος που μιλούσε, που κινούνταν… ήταν σε πανικό.
Δημοσιογράφος: Υπήρχαν τραυματίες;
Χριστίνα: Ένα κορίτσι χτυπήθηκε σοβαρά. Ήταν η Στεφανία. Της έτρεχε αίμα από το κεφάλι, έκλαιγε. Όλοι προσπαθούσαν να της δώσουν νερό, να βοηθήσουν όπως μπορούσαν. Εγώ ήμουν πολύ κοντά με τράβηξε η φίλη μου τελευταία στιγμή, αλλιώς μπορεί να με είχε χτυπήσει κι εμένα. Παρόλα αυτά, χτύπησα στον αυχένα. Ήταν χάος.
Δημοσιογράφος: Οι υπόλοιποι άνθρωποι στη στάση;
Χριστίνα: Πανικός. Έτρεχαν να σωθούν. Κάποιος με χτύπησε στα πλευρά χωρίς να το θέλει, στην προσπάθεια να φύγει. Άλλοι καλούσαν την αστυνομία, το ΕΚΑΒ. Δεν ξέραμε πού να πρωτοκοιτάξουμε. Είδα μετά το ασθενοφόρο στον δρόμο, καθώς φεύγαμε με το λεωφορείο. Ευτυχώς ήρθε γρήγορα.
Δημοσιογράφος: Πώς νιώθεις τώρα; Σου έχει μείνει φόβος;
Χριστίνα: Είμαι ακόμα σε σοκ. Δεν μπορώ να το βγάλω απ’ το μυαλό μου. Πήγα για μια αυθόρμητη μονοήμερη, πρώτη φορά στο Παλιούρι, και έζησα αυτό. Δεν το εύχομαι σε κανέναν.
Δημοσιογράφος: Η φίλη σου χτύπησε;
Χριστίνα: Όχι, ευτυχώς. Αυτή με τράβηξε. Αλλά τα κορίτσια που ήταν μέσα στη στάση, στο παγκάκι, ήταν αυτά που τραυματίστηκαν πιο σοβαρά.
Δημοσιογράφος: Είπες ότι ο οδηγός έκανε κύκλους; Τι εννοείς;
Χριστίνα: Βγήκε από το αυτοκίνητο και άρχισε να περπατάει κυκλικά, σαν να μην πίστευε τι είχε κάνει. Έλεγε συνέχεια «εγώ το έκανα;»… Πανικόβλητος, μεθυσμένος… Μας κοίταζε όλους, σαν να ζητούσε βοήθεια.
Δημοσιογράφος: Δηλαδή, ο οδηγός παραβίασε το STOP και έπεσε πάνω στο διερχόμενο όχημα;
Χριστίνα: Ναι, και μετά αντί να σταματήσει, έφυγε ευθεία πάνω μας. Έβαλε και όπισθεν, αντί να ακινητοποιηθεί. Ευτυχώς σταμάτησε και δεν έγινε χειρότερα.
Δημοσιογράφος: Εύχομαι να το ξεπεράσεις σύντομα, Χριστίνα. Και να μην ξαναζήσεις κάτι τέτοιο.
Χριστίνα: Μακάρι… ήταν η πρώτη φορά που ήρθα και μου έτυχε αυτό. Να είστε καλά. Ευχαριστώ πολύ.
