Η Οσία Παρασκευή η Νέα, γνωστή ως Επιβατηνή, αποτελεί μια από τις πιο σεβαστές μορφές της Ορθοδοξίας στα Βαλκάνια. Γεννήθηκε στα τέλη του 10ου αιώνα στους Επιβάτες της Ανατολικής Θράκης και από νεαρή ηλικία αφιερώθηκε στον Χριστό, εγκαταλείποντας τον κόσμο και τον πλούτο για να ζήσει με νηστεία, προσευχή και φιλανθρωπία. Ταξίδεψε στην Κωνσταντινούπολη και στους Αγίους Τόπους, όπου ασκήθηκε σε μοναστήρι, προτού επιστρέψει στη γενέτειρά της με θεία παραγγελία. Εκεί, στην Καλλικράτεια της Θράκης, έζησε ταπεινά και εκοιμήθη σε ηλικία μόλις 27 ετών.
Μετά την κοίμησή της, το σκήνωμά της παρέμεινε άφθαρτο και ευωδιάζον, γεγονός που αποκαλύφθηκε μέσα από θαυμαστά οράματα στους κατοίκους. Από τότε τιμήθηκε ως αγία και προστάτιδα, με τα λείψανά της να γίνονται πηγή ιαμάτων και ελπίδας για τον λαό. Η φήμη της εξαπλώθηκε γρήγορα σε όλη τη Βαλκανική, με αποτέλεσμα να αναγνωριστεί ως κοινή προστάτιδα Ελλήνων, Βουλγάρων, Σέρβων και Ρουμάνων.
Η λατρεία της όμως συνδέθηκε ιδιαίτερα με τους πρόσφυγες της Ανατολικής Θράκης. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, οι ξεριζωμένοι Έλληνες εγκαταστάθηκαν στη Χαλκιδική, ιδρύοντας τον οικισμό της Νέας Καλλικράτειας. Μαζί τους μετέφεραν τις μνήμες, τις εικόνες και την παράδοση της Οσίας Παρασκευής, που έγινε ο πνευματικός τους φάρος στον νέο τόπο. Ο Ιερός Ναός της Οσίας Παρασκευής στην κωμόπολη αποτελεί σήμερα ένα από τα ελάχιστα προσκυνήματα στην Ελλάδα αφιερωμένα σε αυτήν, συνεχίζοντας την παράδοση των προγόνων.
Κάθε χρόνο, στις 14 Οκτωβρίου, η Νέα Καλλικράτεια γιορτάζει με λαμπρότητα την Πολιούχο της. Η εικόνα της λιτανεύεται στους δρόμους, πλήθος πιστών συρρέει για να τιμήσει τη μνήμη της, ενώ οι καμπάνες ηχούν όπως άλλοτε στη Θράκη, γεφυρώνοντας τον χαμένο τόπο με τη νέα πατρίδα. Η Οσία Παρασκευή δεν αποτελεί μόνο θρησκευτική μορφή, αλλά και ζωντανό σύμβολο μνήμης και ταυτότητας για τους απογόνους των προσφύγων.
Η παρουσία της στην Καλλικράτεια δεν είναι μόνο ιστορική κληρονομιά, αλλά και καθημερινή πνευματική παρηγοριά. Η Οσία Παρασκευή η Επιβατηνή συνεχίζει να ενώνει με τη χάρη της τον ουρανό με τη γη, την παλιά πατρίδα με τη νέα, και να υπενθυμίζει σε όλους τη δύναμη της πίστης και της ελπίδας.
