Στην άκρη της θάλασσας, εκεί όπου τα νερά της Σιθωνίας αγκαλιάζουν τη Τρανή Αμμούδα, στέκει ακόμη ο παλιός πύργος του Χρυσοκάμαρου, σιωπηλός φρουρός μιας άλλης εποχής. Από το ψηλότερο σημείο του αγναντεύει τη μεγάλη, χρυσαφένια ακτή και μοιάζει να αφουγκράζεται τους ψιθύρους του Αιγαίου.
Χτίστηκε τον 14ο αιώνα ως μετόχι της Μονής Ξενοφώντος του Αγίου Όρους, για να προστατεύει τα κτήματα και τους ανθρώπους της. Τότε, γύρω από τα τείχη του, ζούσαν αγρότες και εργάτες της μονής, δημιουργώντας έναν μικρό παραθαλάσσιο οικισμό. Μα οι καιροί ήταν δύσκολοι· τον 15ο αιώνα, οι πειρατές άρχισαν να οργώνουν τις θάλασσες και οι κάτοικοι αναγκάστηκαν να μετακινηθούν προς την ενδοχώρα, αφήνοντας το κάστρο να μείνει μόνο του, να παλεύει με τον χρόνο και τους ανέμους.
Σήμερα, τα ερείπια του πύργου και της οχύρωσης στέκουν ως μάρτυρες της βυζαντινής ιστορίας της Χαλκιδικής, δίνοντας στον επισκέπτη την αίσθηση ότι ο τόπος ψιθυρίζει ακόμη ιστορίες για μοναχούς, καλλιέργειες και αλμυρές καλοκαιρινές αύρες.
πηγη:kastra.eu
