Παναγία Παλιουριώτισσα .Η μάνα που γύρισε μόνη της

Στην άκρη της Κασσάνδρας, εκεί όπου η θάλασσα φιλά τις ακτές και το άρωμα των πεύκων γεμίζει τον αέρα, στέκει ο ναός της Παναγίας Παλιουριώτισσας. Για τους ανθρώπους του Παλιουρίου, δεν είναι απλώς ένας τόπος προσευχής, αλλά η ψυχή του χωριού, η μάνα που τους σκέπει σε κάθε χαρά και κάθε πίκρα.

Η ιστορία της εικόνας είναι βαμμένη με τα δάκρυα του 1821. Όταν ο χαλασμός της Κασσάνδρας σκόρπισε τους κατοίκους στα νησιά και στην Εύβοια, η εικόνα της Παναγίας ακολούθησε τον δρόμο της προσφυγιάς. Ήταν το μοναδικό πολύτιμο που πήραν μαζί τους, η ζωντανή τους ελπίδα. Όμως οι δρόμοι του ξεριζωμού είναι μεγάλοι και σκληροί η εικόνα δεν γύρισε ποτέ στα χέρια τους.

Κι όμως, γύρισε μόνη της. Χρόνια αργότερα, οι κάτοικοι τη βρήκαν στα «Κάνιστρα», σπασμένη στα δύο αλλά γεμάτη φως. Κανείς δεν μπόρεσε να εξηγήσει πώς βρέθηκε εκεί. Οι άνθρωποι όμως δεν είχαν αμφιβολία: η μάνα γύρισε στα παιδιά της, έστω πληγωμένη, για να τους προστατεύει.

Κάθε Δεκαπενταύγουστο, η εικόνα βγαίνει σε λιτανεία. Τα στενά γεμίζουν ψαλμούς, τα μάτια βουρκώνουν, και η Παναγία περνά ανάμεσα στους ανθρώπους σαν να σκύβει και να ακούει τον καθένα ξεχωριστά. Τότε ψάλλεται και το μεγαλειώδες μεγαλυνάριο:

Πύλη σωτηρίας, Μήτερ Αγνή, Ανύμφευτε Κόρη, Πάλαιουριώτισσα Μαριάμ, δίδου εξαιτούντας πάντα προς σωτηρίαν προς δόξαν του Υιού σου ψυχής και σώματος.

Και μετά έρχεται το πιο τρυφερό κομμάτι της γιορτής: το σταρόγαλο. Ένα απλό φαγητό, στάρι με γάλα, που φτιάχνει όποιος ευλογήθηκε την προηγούμενη χρονιά και το μοιράζει σε όλους. Είναι το ευχαριστώ που γίνεται κοινό τραπέζι, η απόδειξη πως το θαύμα της Παναγίας δεν είναι υπόθεση ενός, αλλά όλων.

Η Παναγία Παλιουριώτισσα δεν είναι μόνο μια εικόνα.

Είναι η μνήμη της προσφυγιάς, η φλόγα της πίστης, η παρηγοριά στις δυσκολίες και η ευλογία στις χαρές. Είναι η μάνα που ακόμη και πληγωμένη γύρισε στον τόπο της, για να μην αφήσει τα παιδιά της μόνα ούτε μια μέρα. Και κάθε Δεκαπενταύγουστο, στο Παλιούρι, η ιστορία, η παράδοση και η αγάπη γίνονται ένα με την προσευχή, και ο ουρανός χαμηλώνει για να σταθεί δίπλα στο χωριό.