Η στεγαστική κρίση πιέζει ασφυκτικά χιλιάδες πολίτες και οικογένειες στην Ελλάδα, με τα ενοίκια να έχουν εκτοξευθεί και δεκάδες χιλιάδες κατοικίες να παραμένουν κλειστές. Η κυβέρνηση, επιχειρώντας μια συνολική επανεκκίνηση στο ζήτημα της στέγασης, προχωρά από το 2026 σε ένα πακέτο μέτρων που φέρνει στο επίκεντρο την κοινωνική αντιπαροχή, τις ανακαινίσεις παλαιών κατοικιών και την αξιοποίηση δημόσιων εκτάσεων.
Στο πλαίσιο αυτό, προκηρύσσονται δέκα δημόσια ακίνητα προς αξιοποίηση από ιδιώτες, με στόχο τη δημιουργία προσιτών κατοικιών προς ενοικίαση ή αγορά. Παράλληλα, προβλέπεται η κατασκευή περίπου χιλίων τριακοσίων πενήντα κατοικιών σε τρία ανενεργά στρατόπεδα που θα ενισχύσουν σημαντικά την προσφορά νέας στέγης στην αγορά.
Ταυτόχρονα ενεργοποιούνται δύο νέα προγράμματα για την ανακαίνιση παλιών κατοικιών, με επιδότηση που φτάνει το ογδόντα με ενενήντα τοις εκατό ή έως τριακόσια ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο, δίνοντας ώθηση σε χιλιάδες κλειστά ή απαξιωμένα ακίνητα να επιστρέψουν στην αγορά.
Στόχος είναι να ξεκλειδώσει το τεράστιο ανενεργό απόθεμα που αποτελεί βασική αιτία της ανόδου των τιμών. Για τους πολίτες τα μέτρα αυτά μπορούν να λειτουργήσουν ως πραγματική ανάσα. Περισσότερες κατοικίες, πιο προσιτές τιμές, ευκαιρίες αγοράς ή ενοικίασης και δυνατότητες ανακαίνισης με χαμηλό κόστος. Για τους ιδιοκτήτες η συμμετοχή στα προγράμματα προσφέρει συγκεκριμένα κίνητρα και οφέλη. Η Ελλάδα βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σημείο.
Για να αποδώσουν τα μέτρα χρειάζεται ταχύτητα, διαφάνεια και αποτελεσματική εφαρμογή. Η πρόσβαση σε αξιοπρεπή κατοικία δεν είναι προνόμιο, είναι δικαίωμα. Και η κοινωνική αντιπαροχή, αν εφαρμοστεί σωστά, μπορεί να γίνει το εργαλείο που θα το διασφαλίσει.
Η χώρα έχει την ευκαιρία να γυρίσει σελίδα. Το ερώτημα είναι αν θα τολμήσουμε να υλοποιήσουμε τις αλλαγές που πραγματικά χρειάζονται.
Γράφει ο Νίκος Τσερκεζίδης, επιχειρηματίας
