Τα “Παραδοσιακά Παραμύθια από τη Στρατονίκη Χαλκιδικής” του Σωτήρη Σουλούκου έχουν αξία συναισθηματική

Το βιβλίο “Παραδοσιακά Παραμύθια από τη Στρατονίκη Χαλκιδικής” που εξέδωσε το ΛΕΜΜ-Θ σε συνεργασία με τις Εκδόσεις Καλειδοσκόπιο αποτελεί μια σημαντική συμβολή στη μελέτη της λαϊκής παράδοσης της Χαλκιδικής. Μέσα από τις σελίδες του παρουσιάζονται αφηγήσεις παραμυθιών και παραδόσεων που έχουν καταγραφεί στη Στρατονίκη, προσφέροντας μια πολύτιμη ματιά στον πλούτο της τοπικής προφορικής παράδοσης.

Πρόκειται για ένα βιβλίο που έχει αποτυπώσει μέσα τα “παραμύθια μιας ζωής”, έτσι όπως τα αφηγούνταν οι παλιοί στους νέους και έτσι όπως τα αφηγήθηκε με τη σειρά της και η μητέρα του Σωτήρη στον ίδιο όταν ήταν παιδί. Ένα βιβλίο που ο συγγραφέας θέλησε να εκδόσει, για να μην χαθεί αυτή η παράδοση, αυτά τα ακούσματα που μεγάλωσαν ολόκληρες γενιές. Ένα βιβλίο γραμμένο με αγάπη και αφηγήτρια την ίδια του τη μητέρα, η οποία μέσα από ένα τρόπο ζεστό και μητρικό μαρτυρά την ιστορία της περιοχής.

Σύμφωνα με τον ίδιο με αυτά τα παραμύθια μεγάλωσαν και τα ανήψια του, αφού η μητέρα του τα κράτησε καλά μέσα της σαν φυλαχτό και στην καθημερινή της ζωή, σε κάθε ευκαιρία φρόντιζε να τα επαναλαμβάνει: «Η μητέρα μου δεν ξέχασε ποτέ τα παραδοσιακά παραμύθια της Στρατονίκης. Φρόντιζε να τα επαναλαμβάνει και να κρατάει ζωντανή τη μνήμη τους. Με αυτά τα παραμύθια μεγάλωσαν και τα ανηψάκια μου», σημειώνει.

Ο Σωτήρης Σουλούκος όταν ήταν φοιτητής και σπούδαζε Αρχαιολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης και στο πλαίσιο ενός μαθήματος κατέγραψε μερικά από αυτά τα παραμύθια και στη συνέχεια τα κατέθεσε στη Φιλοσοφική Σχολή, χωρίς κα έχει την επίγνωση του τι ακριβώς ήθελε να κάνει. Το 2012 όμως, ηχογράφησε μερικά από αυτά που θυμόταν η μητέρα του και το 2024 που ο ίδιος έκανε ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα στην πόλη που ζει την Αθήνα, γεννήθηκε η ιδέα ώστε να δει τα κείμενα με τα παραμύθια και να τα εκδόσει. Έτσι ξεκίνησε και το πέτυχε! Τα παραμύθια της Στρατονίκης εκδόθηκαν, έγιναν βιβλίο και σήμερα κυκλοφορούν στα βιβλιοπωλεία για να τα γνωρίσετε, να τα διαβάσετε, να τα μεταδώσετε στα παιδιά σας και να μεγαλώσουν με αυτά.

Ο Σωτήρης έψαξε, κατέγραψε την ιστορία του χωριού του της Στρατονίκης -που ονομάζονταν Ίσβωρος μέχρι και το 1924- και έδωσε βάση σε κάθε τι που υπήρχε: στις βρύσες με το τρεχούμενο νερό, στους εργάτες των μεταλλευμάτων, στο βουνό, στους πολλούς μύθους που κατά καιρούς ακούγονταν δεξιά και αριστερά με δράκους, θησαυρούς, τον Μέγα Αλέξανδρο κ.α. Πρόσθεσε στο βιβλίο του δηλαδή και κάποια στοιχεία λαογραφίας και παράδοσης του χωριού του, της Στρατονίκης.

Το βιβλίο του έχει γραμμένα μέσα 20 παραμύθια και 5 παραδόσεις. Στο πίσω φύλλο του βιβλίου μάλιστα υπάρχει ένα Qr code και αν κάποιος το σκανάρει με το κινητό του θα ακούσει με εντυπωσιακό τρόπο την ίδια τη μητέρα του Σωτήρη να αφηγείται κάποια από τα παραμύθια που είναι καταγεγραμμένα.

Ο κ. Σουλούκος νιώθει μια τεράστια ανακούφιση, αλλά και ευχαρίστηση που μπόρεσε να το εκδόσει ύστερα από πολλά χρόνια: «Ήταν ένα όνειρο ζωής να μπορέσω κάποτε να αποτυπώσω αυτά τα παραμύθια σε ένα βιβλίο, σε ένα περιοδικό, κάπου που θα μπορούσαν να διατηρηθούν και στο μέλλον. Δεν σας κρύβω ότι νιώθω ανακουφισμένος και τεράστια ευχαρίστηση για το αποτέλεσμα».

Ο Σωτήρης Σουλούκος, αν και τα τελευταία χρόνια ζει στην Αθήνα για λόγους εργασίας την Στρατονίκη την έχει μέσα στη καρδιά του. Δεν έχει πάψει ποτέ να επισκέπτεται τον τόπο της καταγωγής του, σε κάθε ευκαιρία και φροντίζει μέσω και της μητέρας του να κρατάει άμεση την επαφή του με το χωριό. Στην ερώτηση αν θα ήθελε κάποτε να επιστρέψει εκεί που μεγάλωσε, εκεί όπου πήγε σχολείο και έζησε τις πρωτες όμορφες στιγμές της ζωής του ο ίδιος απαντά με σιγουριά: «Η Στρατονίκη είναι το σπίτι μου, ο τόπος μου, το καταφύγιο μου. Είναι όλες μου οι αναμνήσεις μαζεμένες. Εκεί βρίσκεται και θα βρίσκεται πάντα η αγάπη των γονιών μου, εκεί βρίσκονται όλες μου οι σκέψεις, η αγάπη και η στοργή από την παιδική μου ηλικία. Όταν βρίσκομαι στη Στρατονίκη νιώθω ότι ανήκω κάπου. Είναι ένας τόπος μαγικός, ήρεμος, ευλογημένος, όλα είναι πανέμορφα εκεί. Η ζωή κυλάει διαφορετικά με ήχους γνώριμους και εικόνες νοσταλγικούς. Φροντίζω σε κάθε ευκαιρία λοιπόν να επισκέπτομαι τη Χαλκιδική και το χωριό μου και ναι κάποτε θα ήθελα να επιστρέψω εκεί η τουλάχιστον να μπορώ να επισκέπτομαι πολύ πιο συχνά το μέρος καταγωγής μου. Γιατί ξέρετε οι επαγγελματικές υποχρεώσεις είναι αυτές που πολλές φορές μας αναγκάζουν να “θυσιάσουμε” πολλά πράγματα σε αυτή τη ζωή…και δυστυχώς δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα ή με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο».

Και καταλήγει, αποτυπώνοντας με ένα τρόπο ξεχωριστό την ιδιαιτερότητα του να ζεις σε ένα χωριό, αλλά και αποδεικνύοντας έτσι, κατα αυτόν τον τρόπο την αγάπη του για τη λαογραφία και την παράδοση: «Η κάθε εποχή στο χωριό έχει τα δικά της χρώματα και αρώματα. Θυμάμαι χαρακτηριστικά την ομίχλη, τη μυρωδιά του χώματος σε κάποια φθινοπωρινή βροχή, την ανθισμένη και καταπράσινη φύση. Θυμάμαι γεγονότα, όπως μια φορά που χιόνισε τόσο πολύ και στο χωριό κόπηκε το ρεύμα για ημέρες και η μητέρα μας για να μας κρατήσει το ενδιαφέρον μας διηγούνταν παραμύθια..Θυμάμαι πολλά, τα οποία όλα έχουν αξία, την αξία του να ζεις σε ένα χωριό, όπως τη Στρατονίκη και να απολαμβάνεις το φως της ημέρας και το σκοτάδι της νύχτας!».