Στην άκρη της Κασσάνδρας, εκεί όπου η θάλασσα συναντά το χωριό της Νέας Σκιώνης, οι νύχτες κρατούν ακόμα μυστικά από περασμένους αιώνες. Ένα τέτοιο μυστικό, ντυμένο με φως και δέος, είναι ο θρύλος της Παναγίας Φανερωμένης.
Ήταν ένα σκοτεινό βράδυ, τότε γύρω στον 16ο αιώνα, όταν ένας χωρικός αντίκρισε στα κύματα ένα φως να τρεμοπαίζει. Στην αρχή φοβήθηκε· νόμισε πως πειρατές πλησίαζαν με καράβι έτοιμο για λεηλασία. Έτρεξε στο χωριό, σήμανε συναγερμό. Όμως το παράξενο φως δεν έσβηνε, ούτε προχωρούσε σαν πλοίο. Απλώς ταξίδευε πάνω στο νερό, ήρεμα, μέχρι που ξεβράστηκε στην αμμουδιά.
Με το πρώτο φως της ημέρας, οι κάτοικοι κατέβηκαν στην ακτή. Εκεί βρήκαν μια βαριά μαρμάρινη πλάκα, κομμάτι από παλιό αρχαίο άγαλμα. Μα πάνω της δεν ήταν χαραγμένη μορφή θεού, αλλά ζωγραφισμένη η Παναγία. Η εικόνα, βυθισμένη ως τότε στα νερά, είχε “φανερωθεί” μπροστά στα μάτια τους. Ταραγμένοι και συγκινημένοι, κατάλαβαν ότι επρόκειτο για σημάδι θεϊκό.
Με πίστη, ζήτησαν από τον τοπικό μπέη άδεια να χτίσουν εκκλησάκι στην ακτή. Εκείνος, αντί να συγκινηθεί, εξαγριώθηκε. Άρπαξε την εικόνα, την έριξε στο χώμα και άρχισε να την ποδοπατά βλασφημώντας. Μα τότε συνέβη το ακατανόητο: το μάρμαρο μαλάκωσε σαν πηλός και ράγισε γύρω από τα πόδια του. Ο άρχοντας παγιδεύτηκε η ίδια η εικόνα τον κρατούσε ακίνητο! Φοβισμένος, γονάτισε και ζήτησε συγχώρεση. Με δάκρυα στα μάτια παρακάλεσε να του λυθεί το θαύμα και αμέσως υποσχέθηκε πως θα επιτρέψει την ανέγερση ναού.
Οι κάτοικοι άρχισαν να χτίζουν, μα δεν ήταν εύκολο. Θέλησαν πρώτα να φτιάξουν τον ναό σε ύψωμα, μα κάθε βράδυ οι τοίχοι γκρεμίζονταν και το πρωί η εικόνα βρισκόταν ξανά στην ακτή. Κατάλαβαν πως η Παναγία διάλεξε τον τόπο της: δίπλα στη θάλασσα που την έφερε. Εκεί, λοιπόν, υψώθηκε το εκκλησάκι που σώζεται μέχρι σήμερα, με τοιχογραφίες που ακόμη λάμπουν, σαν να θυμίζουν το θαύμα.
Οι άνθρωποι πιστεύουν πως η εικόνα δακρύζει πριν από μεγάλα κακά. Λένε πως δάκρυσε πριν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, κι αργότερα, πριν την εισβολή στην Κύπρο. Κάθε φορά, το χωριό πάγωνε στη θέα των δακρύων, μα έβρισκε και παρηγοριά γιατί ήξεραν πως η Παναγία δεν εγκαταλείπει ποτέ τα παιδιά της.
Κάθε Δεκαπενταύγουστο, όταν το πανηγύρι της Φανερωμένης γεμίζει τη Σκιώνη με κόσμο, κεριά και ψαλμούς, οι κάτοικοι δεν γιορτάζουν απλώς. Θυμούνται εκείνη τη νύχτα του θαύματος, τότε που το φως μέσα στο σκοτάδι έδειξε πως η πίστη μπορεί να γίνει πυρσός ελπίδας και καταφύγιο σωτηρίας για όλους.
