Ένα από τα διαχρονικά αρχαιολογικά μυστήρια της Βρετανίας φαίνεται να βρίσκει πλέον οριστική απάντηση. Πώς μεταφέρθηκαν οι περίφημοι «μπλε λίθοι» του Στόουνχετζ από την Ουαλία έως την πεδιάδα του Σάλσμπερι; Νέα μελέτη έρχεται να επιβεβαιώσει ότι η μεταφορά έγινε από ανθρώπους της Νεολιθικής εποχής και όχι από φυσικά φαινόμενα, όπως υποστήριζαν παλαιότερες θεωρίες.
Η έρευνα, υπό τον καθηγητή Ρίτσαρντ Μπέβινς του Πανεπιστημίου του Άμπεριστουιθ, βασίστηκε σε γεωχημικές και μικροσκοπικές αναλύσεις. Σύμφωνα με τα ευρήματα, τουλάχιστον ένας από τους λίθους, γνωστός ως «ογκόλιθος του Νιούαλ», έχει απόλυτη γεωλογική αντιστοιχία με τους βράχους της περιοχής Craig Rhos-y-Felin στη Βόρεια Πέμπροκσαϊρ της Ουαλίας. Η ταύτιση βασίστηκε σε συγκεκριμένα επίπεδα ιχνοστοιχείων όπως το θόριο και το ζιρκόνιο, αλλά και σε επιφανειακή στρώση ανθρακικού ασβεστίου, που δείχνει μακροχρόνια παραμονή στο ασβεστολιθικό περιβάλλον του Στόουνχετζ.
Η μελέτη αυτή έρχεται να ανατρέψει τη θεωρία του γεωλόγου Μπράιαν Τζον, σύμφωνα με την οποία οι λίθοι μεταφέρθηκαν μέσω παγετώνων. Όπως υπογραμμίζουν οι επιστήμονες, αν η μεταφορά είχε γίνει με φυσικό τρόπο, θα υπήρχαν παρόμοιοι λίθοι διάσπαρτοι σε ολόκληρη την περιοχή — κάτι που δεν παρατηρείται.
Τα νέα ευρήματα δεν περιορίζονται στον ογκόλιθο του Νιούαλ. Και άλλοι λίθοι του Στόουνχετζ, όπως ο αποκαλούμενος Stone 32D, αναγνωρίστηκαν ως ριόλιθοι με φύλλωση, στοιχείο που ενισχύει περαιτέρω τη θεωρία της ανθρώπινης μεταφοράς από απόσταση άνω των 200 χιλιομέτρων. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι η μετακίνηση αυτών των λίθων, που ζυγίζουν έως και 3,5 τόνους, ήταν τεχνικά εφικτή με τη χρήση ξύλινων ελκήθρων, σχοινιών και κυλινδρικών οδηγών.
Εντυπωσιακό είναι και το εύρημα που αφορά τον γνωστό «Λίθο του Βωμού» (Altar Stone), ο οποίος, σύμφωνα με νεότερα στοιχεία, δεν προήλθε από την Ουαλία αλλά πιθανότατα από τη βόρεια Σκωτία, από περιοχές όπως το Ινβερνές ή τα νησιά Όρκνεϊ και Σέτλαντ, σε απόσταση έως και 1.000 χιλιομέτρων.
Το Στόουνχετζ κατασκευάστηκε σε τέσσερις φάσεις από το 3100 π.Χ. έως το 1500 π.Χ., με τη σημερινή του μορφή να περιλαμβάνει μεγάλους σαρσένιους λίθους και εσωτερικούς μπλε λίθους σε κυκλική διάταξη. Παρά τα νέα δεδομένα, η αρχική χρήση του μνημείου παραμένει ασαφής, με τις πιθανές ερμηνείες να κυμαίνονται από θρησκευτικό και τελετουργικό κέντρο έως αστρονομικό παρατηρητήριο ή σημείο κοινωνικής ενοποίησης.
Όπως καταλήγουν οι ερευνητές, όλα τα γεωλογικά δεδομένα δείχνουν ότι οι μπλε λίθοι μεταφέρθηκαν εσκεμμένα από ανθρώπους της προϊστορικής εποχής, καταρρίπτοντας τη θεωρία της φυσικής μετακίνησης. Ένα τεράστιο τεχνικό και οργανωτικό επίτευγμα, που επιβεβαιώνει για ακόμη μία φορά τις ικανότητες των νεολιθικών κοινωνιών.
Πηγή .tanea.gr
