Στην άκρη του δρόμου, δύο παλιές καρέκλες σιωπούν, στρέφοντας το βλέμμα τους στο πράσινο της πλαγιάς.
Δίπλα τους, ένα μικρό εικονοστάσι αφιερωμένο στον Άγιο Ιωάννη, στέκει αγρυπνοφύλακας της διαδρομής 
σύμβολο πίστης, μνήμης και απλής καθημερινής ευλάβειας.

Η φύση της Χαλκιδικής, αγνή και ανεπιτήδευτη, απλώνεται ήσυχα τριγύρω.
Εκεί που η ανθρώπινη παρουσία ενώνεται με την παράδοση και το τοπίο γίνεται καταφύγιο για σκέψη, ανάπαυση, προσευχή.

Μια εικόνα απλή – κι όμως τόσο δυνατή.
Μια “στάση” στην ομορφιά και την ψυχή του τόπου.

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΑΡΘΡΑΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ