Σίγουρα πρόκειται για ένα μικρό αριστούργημα. Από αυτά που δεν φτιάχνονται πια.  Καλοδουλεμένο, σχεδόν χειροποίητο, ξεχωρίζει μέσα στην απλότητά του.
Ένα εκκλησάκι που στέκει κάπου στη Βόρεια Χαλκιδική, μαρτυρώντας όχι μόνο πίστη, αλλά και μια προσωπική ιστορία – ίσως πόνο, ίσως θαύμα.

Τα σημερινά μικρά προκατ εκκλησάκια μπορεί να είναι πιο εύκολα στην τοποθέτηση, όμως τίποτα δεν συγκρίνεται με τη δύναμη ενός τέτοιου σημείου μνήμης. Πίσω από την ύπαρξή του μπορεί να κρύβεται μια ανθρώπινη απώλεια, ή ένας άνθρωπος που σώθηκε και θέλησε να ευχαριστήσει.

Μαζί με τον θαυμασμό, όμως, ας αναλογιστούμε και κάτι ακόμα:
Πόσα ακόμη εκκλησάκια πρέπει να γεμίσουν οι ελληνικοί δρόμοι για να μάθουμε να φερόμαστε σωστά;

 Η οδική παιδεία δεν είναι πολυτέλεια. Είναι σεβασμός στη ζωή.

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΑΡΘΡΑΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ