Πόσοι δεν το περπάτησαν… Πόσες ανάσες δεν πήραν οι πέτρες του, πόσες σκέψεις δεν άφησαν οι περαστικοί στους πλατάνους που το στέκουν φρουροί;

Το παλιό τοξωτό γεφύρι του Γοματίου, με τα βήματα να αντηχούν πάνω στις πέτρες και το νερό να κυλάει από κάτω  άλλοτε καθαρτήριο, άλλοτε μάρτυρας όσων δεν ειπώθηκαν ποτέ.
Μα μήπως τίποτα δεν χάνεται; Μήπως όλα ζουν εκεί, στις ρίζες των δέντρων και στο ψιθύρισμα του ρέματος; Και όταν πλησιάσεις, αρκεί να σιωπήσεις για λίγο… για να τ’ ακούσεις όλα.