Το ελληνικό καλοκαίρι στη Χαλκιδική, συνώνυμο της θάλασσας και του ήλιου, μετατρέπεται όλο και περισσότερο σε μια ακριβή πολυτέλεια, καθώς οι τιμές για ξαπλώστρες και ομπρέλες στις κοσμοπολίτικες αλλά και τις λιγότερο γνωστές παραλίες εκτοξεύονται. Την ίδια στιγμή, οι εκμισθώσεις του αιγιαλού παραμένουν σε χαμηλά επίπεδα, εντείνοντας το αίσθημα αδικίας για τον απλό λουόμενο που βλέπει τον ελεύθερο χώρο να συρρικνώνεται επικίνδυνα.
Στις κοσμοπολίτικες παραλίες, δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο να ζητούνται ακόμη και 150 ευρώ για ένα σετ ξαπλώστρας και ομπρέλας. Ωστόσο, το πρόβλημα δεν περιορίζεται μόνο εκεί. Ακόμη και σε λιγότερο δημοφιλείς παραλίες, τα beach bar χρεώνουν 30 ευρώ για μια ξαπλώστρα στην πρώτη σειρά μπροστά στο κύμα, τιμές που για πολλούς θεωρούνται εξωφρενικές. Υπάρχουν επίσης επαγγελματίες που ξεφεύγουν και παρανομούν ως προς την έκταση που εκμεταλλεύονται ή προχωρούν σε υπερβολές όπως να επεκτείνονται μέσα… στο νερό της θάλασσας.
Σε κάθε περίπτωση, η εκρηκτική αύξηση στις τιμές των παρεχόμενων υπηρεσιών έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το σταθερό, σχεδόν αμετάβλητο, κόστος των εκμισθώσεων του αιγιαλού για τα beach bar και τις επιχειρήσεις. Σύμφωνα με τις διατάξεις που διέπουν την παραχώρηση χρήσης αιγιαλού και παραλίας, όπως ορίζονται από το Υπουργείο Οικονομικών, το τίμημα για τις εκμισθώσεις καθορίζεται ανά τετραγωνικό μέτρο και διαφέρει ανάλογα με την περιοχή και τη χρήση. Ενώ οι τιμές στις ξαπλώστρες εκτοξεύονται, το αντίστοιχο τίμημα προς το Δημόσιο αυξάνεται σταθερά τα τελευταία χρόνια με μικρά βήματα: ήταν 10 ευρώ το τετραγωνικό μέτρο για το 2023, 15 ευρώ για το 2024 και 20 ευρώ για το 2025. Αυτή η μικρή αύξηση, σε σχέση με τα κέρδη που αποκομίζουν οι επιχειρήσεις από τις υψηλές χρεώσεις, δημιουργεί ένα έδαφος αθέμιτου ανταγωνισμού και στρεβλώσεων στην αγορά.
Το επιχείρημα της «ελεύθερης αγοράς» που επικαλούνται οι επιχειρηματίες για να δικαιολογήσουν τις υψηλές τιμές στα beach bar, μοιάζει κενό περιεχομένου, όταν οι βασικές τους «πρώτες ύλες» – ο αιγιαλός – παρέχονται σε σχετικά χαμηλό τίμημα από το κράτος.
Το αποτέλεσμα είναι ολοένα και περισσότεροι λουόμενοι να επιθυμούν να απολαύσουν τη θάλασσα με τη δική τους ομπρέλα και πετσέτα. Η κατάσταση αυτή απαιτεί άμεση αναθεώρηση του πλαισίου εκμισθώσεων και αυστηρότερους ελέγχους, ώστε να διασφαλιστεί η ισορροπία μεταξύ της επιχειρηματικής δραστηριότητας και του δικαιώματος των πολιτών στην ελεύθερη και απρόσκοπτη πρόσβαση στις παραλίες.
