Η Χαλκιδική δυστυχώς βυθίζεται στην αποσύνθεση. Κι αυτό δεν είναι υπερβολή· είναι η σκληρή πραγματικότητα που βιώνουμε όλοι μας. Γιατί εδώ και δεκαετίες βλέπουμε τους πολιτικούς μας εκπροσώπους από κάθε κόμμα να ξύνουν την πλάτη ο ένας του άλλου, να αναπαράγουν τα ίδια λόγια, τις ίδιες «υποσχέσεις», χωρίς να παίρνουν καμία ουσιαστική πρωτοβουλία. Κι έτσι, ο νομός μένει καθηλωμένος, να συζητά τα ίδια προβλήματα ξανά και ξανά, χωρίς ποτέ να φτάνει σε λύσεις.

Παράδειγμα πρώτο: το νερό. Εδώ και τριάντα χρόνια το συζητάμε. Οι αγρότες, που έχουν κουραστεί να φωνάζουν, καταντούν να χαρακτηρίζονται γραφικοί, μόνο και μόνο επειδή ζητούν τα αυτονόητα: πρόσβαση σε νερό για να συνεχίσουν να καλλιεργούν. Κι όμως, αντί για έργα, αντί για σχέδιο, αντί για πίεση στα αρμόδια υπουργεία, συναντούν σιωπή.

Παράδειγμα δεύτερο: το οδικό δίκτυο. Ο δρόμος Θεσσαλονίκης-Μουδανιών παραμένει ένας βραχνάς. Δύο λωρίδες, χωρίς λωρίδα έκτακτης ανάγκης, με απίστευτο μποτιλιάρισμα και συχνά δυστυχήματα. Όλοι μιλάνε για τουριστική ανάπτυξη, αλλά ξεχνούν ότι το πρώτο που αντικρίζει ο επισκέπτης είναι ένας δρόμος-παγίδα. Στη Σιθωνία, το γνωστό φανάρι έχει καταντήσει ανέκδοτο κι όμως καμία σοβαρή παρέμβαση. Όλοι τα ξέρουν, όλοι τα ζουν, αλλά κανείς δεν δίνει λύση.

Αυτά είναι μόνο δύο από τα δεκάδες ζητήματα που θα μπορούσα να απαριθμήσω. Ο καθένας από εμάς έχει στο μυαλό του κι άλλα: σχολεία που καταρρέουν, υποδομές ανύπαρκτες, περιβαλλοντικά ζητήματα που χρονίζουν.

Κι όμως, το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι το ίδιο το πολιτικό προσωπικό της Χαλκιδικής. Αυτό που «συνειδητοποιούμε» όλοι  κι ας πονάει είναι ότι εδώ, στην πράξη, ο ένας πολιτικός ξύνει την πλάτη του άλλου. Δεν ασκούν πίεση, δεν συγκρούονται, δεν παλεύουν για τον τόπο. Κι έτσι, η Χαλκιδική μένει πίσω.

Ε, λοιπόν, έτσι δεν πάμε μπροστά. Έτσι μόνο βουλιάζουμε. Και είναι καιρός να το πούμε δυνατά.

 Νίκος Τσερκεζίδης, επιχειρηματίας & Τομεάρχης Περιβάλλοντος ΝΔ Χαλκιδικής

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΑΡΘΡΑΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ