Ο Γιώργος Γραμματικάκης είναι Έλληνας φυσικός, πανεπιστημιακός καθηγητής, πρώην πρύτανης, συγγραφέας και ευρωβουλευτής με «Το Ποτάμι» από το 2014.
Διαβάστε αναλυτικά τη συνέντευξη:
Κύριε Γραμματικάκη, είστε υποψήφιος ευρωβουλευτής για άλλη μια φορά με το Ποτάμι. Αυτή τη φορά, όμως, το Ποτάμι φαίνεται να έχει χάσει την ορμή που είχε το 2014. Γιατί επιλέξατε να δώσετε αυτή τη δύσκολη μάχη τη στιγμή που θα μπορούσατε, ίσως, να επιλέξετε κάποιο πιο σίγουρο κόμμα;
Το Ποτάμι βιώνει το τελευταίο διάστημα μια οδυνηρή και άδικη κρίση, η οποία οδήγησε – προσωρινά ευτυχώς! – ακόμα και στη διάλυση της κοινοβουλευτικής του ομάδας. Δυστυχώς, το πολιτικό μας σύστημα βιώνει το τελευταίο διάστημα μια κρίση αξιών με εύκολες μετακινήσεις, οι οποίες θέτουν σε αμφισβήτηση την αξιοπιστία του πολιτικού μας κόσμου. Η απόφασή μου, λοιπόν, να είμαι ξανά υποψήφιος με το Ποτάμι πιστεύω ότι περιέχει ένα ευδιάκριτο μήνυμα, ότι η ηθική είναι αναγκαία για την ποιότητα της Δημοκρατίας. Είναι, όμως, και η απάντησή μου σε ένα σιωπηλό προσκλητήριο που εξέπεμπε το Ποτάμι. Όπως γνωρίζετε, οι ευρωεκλογές της Κυριακής είναι ένα οριακό σημείο για το Ποτάμι. Παρά τα λάθη του, το Ποτάμι έδειξε θάρρος ανιδιοτελές στις κρίσιμες στιγμές της χώρας υπολογίζοντας μόνο το εθνικό συμφέρον και όχι το κομματικό.
Οι ευρωεκλογές της Κυριακής είναι πολύ κρίσιμες και για το μέλλον της Ευρώπης. Ποιες είναι οι πιο σημαντικές προκλήσεις, με τις οποίες θα βρεθεί αντιμέτωπη η Ευρώπη την επόμενη μέρα;
Η Ευρώπη βρίσκεται αντιμέτωπη με πολυδιάστατες προκλήσεις, στις οποίες πρέπει να δώσει πειστικές – το επαναλαμβάνω: πειστικές- απαντήσεις την επόμενη μέρα: ευρωσκεπτικισμός, προσφυγικό, παγκοσμιοποίηση, λαϊκισμός και κλιματική αλλαγή. Πιστεύω όμως ότι, αν βάλουμε μια αρχή ως πυξίδα των πολιτικών μας, θα βρεθούμε στο σωστό δρόμο για την αντιμετώπιση των προκλήσεων αυτών. Η αρχή αυτή για μένα είναι η κοινωνική δικαιοσύνη. Έχει έρθει η ώρα να φέρουμε την Ευρώπη κοντά στον πολίτη, να της δώσουμε, δηλαδή, ένα κοινωνικό πρόσωπο για να ξανακερδίσει έτσι τις καρδιές των πολιτών της.
Στην προηγούμενη θητεία σας βάλατε ως στόχο την ανάδειξη δυνάμεων του ελληνικού πολιτισμού στο ευρωκοινοβούλιο. Ποιος ήταν ο αντίκτυπος αυτής της πολιτικής σας;
Είναι αλήθεια ότι προσπάθησα με επιμονή να αναδείξω ορισμένες δυνάμεις του πολιτισμού και της επιστήμης που με τόσο πείσμα αντιστέκονται στη φθορά και ανθίζουν στον τόπο μας. Η απήχηση αυτής της πολιτικής ήταν απρόσμενη και ομολογώ ότι με ικανοποίησε ιδιαίτερα. Κάθε μας εκδήλωση είτε παρουσίαζε την ελληνική μουσική ή το θέατρο και την ιστορία μας ήταν πόλος έλξης για ένα διεθνές κοινό με πολλαπλά και προφανή οφέλη για τη χώρα. Θα ήθελα να αναφερθώ ειδικότερα σε μια πρωτοβουλία που αφορά ιδιαίτερα την Μακεδονία. Σε συνεργασία με τον Θοδωρή Ζαγοράκη πετύχαμε η πρώτη επίσημη επίσκεψη της επιτροπής Πολιτισμού του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου στην Ελλάδα να γίνει στη Θεσσαλονίκη, την Αμφίπολη και τη Βεργίνα. Σε μια πολύ δύσκολη στιγμή για τη χώρα μας, την άνοιξη του 2015, η αντιπροσωπεία της επιτροπής πολιτισμού αποτελούμενη από βουλευτές των σημαντικότερων πολιτικών ομάδων με επικεφαλής την Πρόεδρο κ. Silvia Costa έδωσε ένα ηχηρό μήνυμα αλληλεγγύης στην Ελλάδα και στον πολιτισμό της και έδρασε καταλυτικά, ώστε να κινητοποιηθούν χρηματοδοτικοί μηχανισμοί για την υποστήριξη των ανασκαφών στην Αμφίπολη.
Ποια πρωτοβουλία σας θεωρείται ότι έχει τον μεγαλύτερο αντίκτυπο στην καθημερινότητα των Ελλήνων;
Είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσω μόνο μια, αν αναλογιστεί κανείς ότι το 70-80% της ελληνικής νομοθεσίας είναι ουσιαστικά εφαρμογή ευρωπαϊκών οδηγιών. Θα ήθελα όμως να σταθώ σε ένα ζήτημα που έχει ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου. Είναι το σημαντικό ζήτημα της ρύπανσης από τα πλαστικά. Η εικόνα της ρύπανσης των ακτών και των θαλασσών παγκοσμίως, αλλά και στη Μεσόγειο θάλασσα ειδικά, είναι εφιαλτική. Είμαι ιδιαίτερα περήφανος που στήριξα την Ευρωπαϊκή Οδηγία για τη μείωση της πλαστικής σακούλας στην καθημερινότητά μας. Παρόλο που τα πρώτα σημάδια από την εφαρμογή της οδηγίας είναι ενθαρρυντικά, χρειάζονται πιο τολμηρά βήματα. Έτσι, σε συνεργασία με πολλούς συναδέλφους ευρωβουλευτές εργαστήκαμε, ώστε να απαγορευτεί ή να μειωθεί δραστικά η χρήση και πολλών άλλων πλαστικών αντικειμένων μιας χρήσης: πλαστικά μπουκάλια και τα πώματά τους, καλαμάκια, συσκευασίες τροφίμων, αποτσίγαρα, για τα οποία λίγοι γνωρίζουν ότι κατασκευάζονται από πλαστικό και όχι βαμβάκι. Ωστόσο, οι νομοθεσίες από μόνες τους θα αποτύχουν, αν δεν πείσουμε τον ευρωπαίο πολίτη ότι οι θάλασσες μας αξίζει να προστατευθούν. Πολύ περισσότερο για εμάς εδώ στην Ελλάδα, που η θάλασσα αποτελεί ένα σημαντικό τμήμα του φυσικού μας πλούτου αλλά και της οικονομίας μας. Είμαι, πάντως, αισιόδοξος. Πιστεύω ότι σε μερικά χρόνια τα αντικείμενα αυτά θα αποτελούν σύμβολα μιας ξεπερασμένης εποχής.
