Τα πρώτα χρόνια πού ήρθαμε στο Σουφλάρι, στη σημερινή Νέα Τρίγλια, και κατά το 1926, τότε πού πρωτοανέλαβε πρόεδρος της Ν. Τρίγλιας ο αείμνηστος Σταύρος Μελκής, έγινε για πρώτη φορά μια μεγάλη πανήγυρης της Αγίας Παρασκευής. Ο Μελκής, που ήταν άνθρωπος τετραπέρατος, σχημάτισε ένα συμβούλιο από τον Απόστολο Χρυσαφίδη, τον Δημήτριο Μαστραλέξη, το Δημητρό Αραπκιλή (Μπατζό), τον Γιορδάνη Γιακουβάκη, τον Χριστόφορο Χατζηπαππού και τον Ζαφείρη Γιατζιτζόγλου, οι οποίοι οργάνωσαν για πρώτη φορά την πανηγύρι της Αγίας Παρασκευής. Μα… οργάνωσαν μια τέτοια πανηγύρι, πού θα την θυμούνται ακόμα όσοι βρέθηκαν εκείνη την εποχή.
Τότε ο κόσμος ακόμα δεν είχε καλά καλά τακτοποιηθεί, άλλα οι Τριγλιανοί όμως δεν υστερούν βλέπετε ούτε και στο γλέντι παρόλο το πρόσφατο Ματσιρλήκι, την «προσφυγική μιζέρια» που είχε τότε ο κόσμος.
Ο Μελκής λοιπόν πήγε στη Θεσσαλονίκη και έφερε τέσσερα μεγάλα φορτηγά αυτοκίνητα φορτωμένα με τραπέζια και καρέκλες, κουβάλησε σαράντα γκαρσόνια επαγγελματίες και τώρα λογαριάστε τι πιατικά, ποτήρια και μαχαιροπήρουνα. Αυτά όλα ξεφορτώθηκαν στην πλατεία του χωρίου. Τότε δεν υπήρχαν στην πλατεία δένδρα εκτός από ορισμένα ελαιόδενδρα, γι’ αυτό έφεραν μαδέρια από την Θεσσαλονίκη, τα έμπηξαν στην πλατεία έκοψαν και κλαδιά από τα ρουμάνια και κάλυψαν μια μεγάλη περιοχή κάνοντας έτσι ένα μεγάλο «τσαρδάκι».
Εκεί άπου κάτου στο τσαρδάκι, έγινε ο μπουφές με μπουφετζή τον αλησμόνητο Ραφαήλ Μυτιληνό. Από μουσικά όργανα, έκτος από τις λατέρνες του Δημητρού Ιμπριλή, του Χρήστου Κιώτη και του Κώστα Πιστικίδη, έφεραν και ορχήστρα από την Θεσσαλονίκη. Τέλος κατέφθασε κόσμος απ’ όλα τα μέρη της Χαλκιδικής και έγινε μια πανήγυρη, που όσοι βρέθηκαν, θα την θυμούνται σ’ όλη τους τη ζωή.
Στα μεταγενέστερα χρόνια όμως η πανήγυρης της Αγίας Παρασκευής γινότανε έξω από την κωμόπολη, εκεί που είναι το παρεκκλήσι και η βρύση με το ξινό νερό. Σ’ αυτή την περιοχή τότε, υπήρχαν πολλά λιόδενδρα εν συνεχεία όμως περνώντας τα χρόνια, σιγά σιγά τα ξεπάτωσαν. Και τώρα γίνεται η πανήγυρης μέσα στην κωμόπολη πού υπάρχουν ωραία κέντρα με ψησταριές, παράλληλα με τον φαρδύ και ασφαλτοστρωμένο δρόμο.
Έτσι, καταφθάνουν από την παραμονή ακόμα, απ’ όλα τα. μέρη της Χαλκιδικής και από την Θεσσαλονίκη, επαγγελματίες με τις κούνιες και διάφοροι άλλοι μικροπωλητές με διάφορα παιδικά παιχνίδια, όπου γίνεται του «Κουτρούλη ο γάμος» που λέει και η λαϊκή παροιμία γιατί το τρικούβερτο γλέντι κρατάει μέχρι τις πρωινές ώρες.
Του Μαργαρίτη Σταύρου-Τριγλιανά Νέα Φύλλο 21 1-08-1979
Επεξεργασία: Κοκκαλάς Αλέκος