Τα πρώτα χρόνια πού ήρθα­με στο Σουφλάρι, στη σημερινή Νέα Τρίγλια, και κατά το 1926, τότε πού πρωτοανέλαβε πρόε­δρος της Ν. Τρίγλιας ο αείμνη­στος Σταύρος Μελκής, έγινε για πρώτη φορά μια μεγάλη πανήγυρης της Αγίας Παρασκευής. Ο Μελκής, που ήταν άνθρωπος τετραπέρατος, σχημάτισε ένα συμβούλιο από τον Απόστολο Χρυσαφίδη, τον Δημήτριο Μαστραλέξη, το Δημητρό Αραπκιλή (Μπατζό), τον Γιορδάνη Γιακουβάκη, τον Χριστόφορο Χατζηπαππού και τον Ζαφείρη Γιατζιτζόγλου, οι οποίοι οργάνω­σαν για πρώτη φορά την πανη­γύρι της Αγίας Παρασκευής. Μα… οργάνωσαν μια τέτοια πα­νηγύρι, πού θα την θυμούνται ακόμα όσοι βρέθηκαν εκείνη την εποχή.

Τότε ο κόσμος ακόμα δεν είχε καλά καλά τακτοποιηθεί, άλ­λα οι Τριγλιανοί όμως δεν υστε­ρούν βλέπετε ούτε και στο γλέν­τι παρόλο το πρόσφατο Ματσιρλήκι, την «προσφυγική μι­ζέρια» που είχε τότε ο κόσμος.

Ο Μελκής λοιπόν πήγε στη Θεσσαλονίκη και έφερε τέσσε­ρα μεγάλα φορτηγά αυτοκίνητα φορτωμένα με τραπέζια και κα­ρέκλες,  κουβάλησε   σαράντα γκαρσόνια επαγγελματίες και τώρα λογαριάστε τι πιατικά, πο­τήρια και μαχαιροπήρουνα. Αυ­τά όλα ξεφορτώθηκαν στην πλα­τεία του χωρίου. Τότε δεν υπήρ­χαν στην πλατεία δένδρα εκτός από ορισμένα ελαιόδενδρα, γι’ αυτό έφεραν μαδέρια από την Θεσσαλονίκη, τα έμπηξαν στην πλατεία έκοψαν και κλαδιά από τα ρουμάνια και κάλυψαν μια μεγάλη περιοχή κάνοντας έτσι ένα μεγάλο «τσαρδάκι».

Εκεί άπου κάτου στο τσαρ­δάκι, έγινε ο μπουφές με μπουφετζή τον αλησμόνητο Ραφαήλ Μυτιληνό. Από μουσικά όργα­να, έκτος από τις λατέρνες του Δημητρού Ιμπριλή, του Χρή­στου Κιώτη και του Κώστα Πιστικίδη, έφεραν και ορχήστρα από την Θεσσαλονίκη. Τέλος κατέφθασε κόσμος απ’ όλα τα μέρη της Χαλκιδικής και έγινε μια πανήγυρη, που όσοι βρέθη­καν, θα την θυμούνται σ’ όλη τους τη ζωή.

Στα μεταγενέστερα χρόνια όμως η πανήγυρης της Αγίας Παρασκευής γινότανε έξω από την κωμόπολη, εκεί που είναι το παρεκκλήσι και η βρύση με το ξινό νερό. Σ’ αυτή την περιοχή τότε, υπήρχαν πολλά λιόδενδρα εν συνεχεία όμως περνώντας τα χρόνια, σιγά σιγά τα ξεπάτωσαν. Και τώρα γίνεται η πανήγυρης μέσα στην κωμόπολη πού υπάρχουν ωραία κέντρα με ψη­σταριές, παράλληλα με τον φαρδύ και ασφαλτοστρωμένο δρόμο.

Έτσι, καταφθάνουν από την παραμονή ακόμα, απ’ όλα τα. μέρη της Χαλκιδικής και από την Θεσσαλονίκη, επαγγελματί­ες με τις κούνιες και διάφοροι άλλοι μικροπωλητές με διάφορα παιδικά παιχνίδια, όπου γίνεται του «Κουτρούλη ο γάμος» που λέει και η λαϊκή παροιμία γιατί το τρικούβερτο γλέντι κρατάει μέχρι τις πρωινές ώρες.

Του Μαργαρίτη Σταύρου-Τριγλιανά Νέα Φύλλο 21 1-08-1979

Επεξεργασία: Κοκκαλάς Αλέκος