Το τέλος Αυγούστου για πολλούς σήμανε το τέλος των καλοκαιρινών διακοπών. Για άλλους, τους λάτρεις του μηχανοκίνητου αθλητισμού, ήταν η αρχή μιας μαγικής περιόδου, που η Χαλκιδική έπαιρνε την λάμψη και γέμιζε ασφυκτικά από κόσμο κάθε λόφος που είχε από κάτω του δρόμο, μέρη που είχαν ορατότητα στους δρόμους του ράλι, στους οποίους οι οδηγοί περνούσαν με το πόδι κολλημένο στο γκάζι.
Στη δεκαετία του 80′, τα καλά χρόνια της Ελλάδας, έζησε χρυσές εποχές και το ράλι Χαλκιδικής
”Ναι μας κάνει η Χαλκιδική”, ήταν τα λόγια των επιθεωρητών της FIA, τον Αύγουστο του 1976, που παρακολούθησαν το 1ο Διεθνές Ράλι Χαλκιδικής. ”Αν δεν έχεις τρέξει στο Χαλκιδικής, είναι σαν να μην έχεις τρέξει στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα”, είπε κάποτε ο δυο φορές πρωταθλητής Ευρώπης, Fabrizio Tabaton. Η Χαλκιδική, την τελευταία εβδομάδα του Αυγούστου, είχε γιορτή. Είχε το Ράλι της Χαλκιδικής, του οποίου η ιστορία μιλάει από μόνη της. Για πολλά χρόνια, ήταν ο καλύτερος αγώνας του ERC. Στις ειδικές διαδρομές του γραφόταν ελληνική αγωνιστική ιστορία, αλλά και κρινόταν συχνά ο ευρωπαϊκός τίτλος.
Οι χαρακτηριστικές χωμάτινες ειδικές διαδρομές του ράλι Χαλκιδικής όπως τα «Σήμαντρα», τα «Μεταλλεία Βάβδου», τα «Βράσταμα», η «Μεγάλη Ολυμπιάδα», τα «Δουμπιά», το «Παλαιόκαστρο» και ο «Πολύγυρος» πολύ σύντομα θα γίνονταν ο σκληρότερος στίβος για όσους ταλαντούχους κυνηγούσαν τη διάκριση ή τον τίτλο στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Η 40αρα Μ. Παναγία, έτρωγε κόσμο και έβγαζε διαφορές, ο ασφάλτινος Χολομώντας ”ξεγελούσε”, ενώ τις πρώτες πρωινές ώρες ο κλασικός Βάβδος, το ”πονηρό” Παλαιόκαστρο και τα ”γρήγορα” Σήμαντρα «ξεχώριζαν την ήρα από το στάρι».
Οι λόφοι της Χαλκιδικής ήταν ασφυκτικά γεμάτοι
Μιλώντας με λάτρεις του μηχανοκίνητου αθλητισμού, όταν προετοιμαζόταν το ράλι Χαλκιδικής η θέληση, η αγωνία και ζωή, διαφοροποιούνταν στα χωριά του νομού, ακόμη και σε αυτά που δεν περνούσε το ράλι. ”Όλοι προσπαθούσαν να πιάσουν την καλύτερη θέση πάνω στον λόφο για να βλέπουν καλύτερα. Το σύνολο του κόσμου που ήταν σε ασφαλές μέρη γύρω του δρόμου ήταν απερίγραπτο. Ακόμη και στην προετοιμασία πριν τον αγώνα, τα χωριά έπαιρναν ζωή, καθώς φορτηγά, μηχανικοί και άλλοι των ομάδων βρίσκονταν σε κάθε χωριό”, ήταν κάποια από τα λόγια που μας είπαν στο Xalkidiki Politiki για το ράλι Χαλκιδικής.
Ο πρώτος διεθνής αγώνας Χαλκιδικής – με τον οποίο άρχισε ουσιαστικά η ιστορία του ράλι ΕΛΠΑ – ήταν ένα καλά οργανωμένο γεγονός, παρά τον ελάχιστο χρόνο που υπήρχε για την προετοιμασία της διεξαγωγής του. Ο αγώνας, που προσμετρούσε στο Ελληνικό Πρωτάθλημα, συγκέντρωσε 47 συμμετοχές, από τις οποίες οι 19 προέρχονταν από τη συμπρωτεύουσα. Ξένα πληρώματα δεν υπήρχαν, εκτός από τους Τούρκους Αβγκιόγλου-Κοσίμπεϊ, που με ένα Murat 124 τερμάτισαν στην τρίτη θέση της γενικής κατάταξης. Έξι μόνο αυτοκίνητα ολοκλήρωσαν εκείνο τον πρώτο αγώνα.
Ένα πλήρωμα από τη Γαλλία και οκτώ από την Τουρκία έδωσαν το παρών στο δεύτερο διεθνές ράλι Χαλκιδικής, που προσμετρούσε πλέον στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα με συντελεστή 1, καθώς και στο Βαλκανικό της εποχής εκείνης. Το 1978 ήταν η πρώτη χρονιά που στις ειδικές διαδρομές του ράλλυ ανταγωνίστηκαν δύο οδηγοί για τον ευρωπαϊκό τίτλο, οι Τόνι Καρέλο με Lancia Stratos και Φραντς Βίτμαν με Opel Kadett GTE. Ο Ιταλός κέρδισε, ο Αυστριακός κατετάγη τρίτος κι από τότε χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια ώσπου να ξαναφανεί στον τερματισμό Έλληνας νικητής.
Στα σημαντικότερα αθλητικά γεγονότα της χώρας
Το Ράλι Χαλκιδικής είχε την τιμητική του και κέρδιζε πόντους από Έλληνες και ξένους οδηγούς. Μάλιστα, σύμφωνα με τους παλαιότερους, άγγιζε την αξία του Ράλι Ακρόπολις και οι περισσότεροι οδηγοί πάλευαν για την διάκριση στο ράλι του νομού. To 1989 είχε μετονομαστεί σε ράλι «ΕΛΠΑ -Χαλκιδικής» κι είχαν ακουστεί οι πρώτες προτάσεις για την μετακίνησή του σε άλλο σημείο της Ελλάδας.
Φυσικά, δεν είναι στα άμεσα σχέδια η επαναδιοργάνωση του ράλι Χαλκιδικής, όπως γινόταν παλιότερα, με τις απαραίτητες αλλαγές, ωστόσο δεν απουσιάζει από το μυαλό των φορέων η σκέψη να ξανά αναβιώσει το ράλι Χαλκιδικής μελλοντικά.
Ράλι ΕΛΠΑ
Η 27η διοργάνωση του ράλλυ ΕΛΠΑ ήταν το ξεκίνημα μιας νέας φιλοσοφίας για τον αγώνα, αφού άλλαξε τόπο διεξαγωγής και μορφή, υλοποιώντας τις ιδέες που ήταν στο μυαλό της Λέσχης και των εμπλεκομένων σε αυτόν εδώ και χρόνια: «Στίβος» του πλέον έγινε η Πελοπόννησος και -πιο συγκεκριμένα- η περιοχή της Αχαΐας, ενώ ο χαρακτήρας του μεταβλήθηκε σε ασφάλτινο.
ΟΙ ΝΙΚΗΤΕΣ
1976: «Σιρόκο» -Μ. Μακρινός Alpine Renault A110
1977: «Σιρόκο» -Μ. Μακρινός Datsun 160 J
1978: Τ. Kαρέλο –Μ. Περισινότ Lancia Stratos
1979: Γ. Κλάιντ –Γ. Βάνγκερ Opel Ascona RL
1980: Π. Zανίνι –Τ. Σάμπατερ Porsche 911
1981: Α. Boυνταφιέρι –Α. Μπερνακίνι Fiat 131 Abarth
1982: Τ. Mακρέι –Ι. Γκρίνροντ Οpel Ascona 400
1983: T. Toνιάνα –Μ. Ντε Αντόνι Lancia 037
1984: K. Kαπόνε –Σ. Κρέστο Lancia 037
1985: Μ. Μπιαζιόν –Τ. Σιβιέρο Lancia 037
1986: Φ. Ταμπατόν –Λ. Τεντεσκίνι Lancia S4
1987: Ν. Τσεράτο –Γ. Τσέρι Lancia Delta 4WD
1988: Φ. Ταμπατόν –Λ. Τεντεσκίνι Lancia Delta Integrale
1989: Ι. Λουμπέ –Ζ. Μ. Αντριέ Lancia Delta Integrale
1990: M. Ραϊνέρι –Λ. Ρότζια Lancia Delta Integrale
1991: Π. Λιάτι –Λ. Τεντεσκίνι Lancia Delta Integrale
1992: E. Bέμπερ –Μ. Χίμερ Μitsubishi Galant VR4
1993: Β. Πασκουάλι –Λ. Τεντεσκίνι Ford Escort Cosworth
1994: Σ. Πιανετζόλα –Λ. Μπάζιο Lancia HF Integrale
1995: Λ. Κύρκος –Γ. Σταυρόπουλος Ford Escort RS Cosworth
1996: Λ. Κύρκος –Γ. Σταυρόπουλος Ford Escort RS Cosworth
1997: K. Xόλοβτσικ –Μ. Βισλάβσκι Subaru Impreza 555
1998: A. Βωβός –Γ. Αλβανός Subaru Impreza WRC
1999: Γ. Παπαδημητρίου –Κ. Στεφανής Subaru Impreza WRC
2000: X. Λούντγκαρντ –Χ. Κ. Άνκερ Toyota Corolla WRC
2001: Α. Βωβός –«Ελ –Εμ» Subaru Impreza WRC
Ράλλυ ΕΛΠΑ
2002: R. Travaglia –F. Zanella Peugeot 206 WRC
2003: B. Thiry –J. Μ. Fortin Peugeot 206 WRC
2004: S. J. Joseph –J. Boyere Renault Clio S 1600
2005: Giandomenico Basso-Mitia Dotta Fiat Punto S1600
2006: Dimitar Iliev- Yanaki Yanakiev Mitsubishi Lancer Evo IX
2007: Volkan Işık-Kaan Özşenler Fiat Abarth Grande Punto S2000
2009: I. Papadimitriou- Allan Harryman Mitsubishi Lancer Evo IX
2010: Áris Vovós- Loris Meletopoulos Mitsubishi Lancer Evo IX
Με στοιχεία και από το 4troxoi.gr
