Η καταξιωμένη ηθοποιός άφησε την τελευταία της πνοή ύστερα από έμφραγμα, σήμερα το μεσημέρι, όπως έγινε γνωστό.
Είχε γεννηθεί στα Πατήσια το 1940 όπου και έμεινε για πολλά χρόνια. Στο σχολείο της, στο Πιρς, ήρθε σε επαφή με το θέατρο και την τέχνη. «Εκεί είδαμε τον Ερρίκο τον 5ο του Λόρενς Ολίβιε», έλεγε παλιότερα στη LiFO.
Στην αρχή σπούδασε στη Νομική αλλά έγινε δεκτή και στο Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν, κρυφά από τους γονείς της. «Ήταν τέτοια η εποχή, που ήταν τερατώδες να δηλώσεις στο σπίτι σου ότι θα γίνεις ηθοποιός. Όταν αργότερα έλεγαν συγχαρητήρια στη μητέρα μου για τις παραστάσεις μου, απαντούσε: «Εμείς δεν το θέλαμε καθόλου. Ο κύριος Κουν επέμενε».
«Το να γίνεσαι από μαθήτρια πρωταγωνίστρια μέσα σε μια μέρα ήταν ένα χαρακτηριστικό του Θεάτρου Τέχνης. Ήταν η σεζόν ’58-’59, ο Φέρτης πρωταγωνιστούσε στην Ηλικία της νύχτας, όπου οι δάσκαλοι έλεγαν μόνο πέντε έξι ατάκες, κι εγώ στο Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι. Ο Κουν πάντα έπαιρνε νέους ανθρώπους και τους έδινε πρώτους ρόλους κατευθείαν», θυμόταν παλιότερα, μιλώντας στον Σταύρο Διοσκουρίδη για τη LiFO.
Μετά την αποφοίτησή της παρέμεινε σημαντική καλλιτεχνική συνεργάτης του Κουν μέχρι το 1970. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα διέμεινε στην Γαλλία, όπου σπούδασε κινηματογράφο. Από το 2010 συνεργαζόταν και πάλι με το Εθνικό Θέατρο.
Ενδεικτικές της συνεισφοράς της στο θέατρο θεωρούνται οι παραστάσεις Άγγελοι στην Αμερική (2010), Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα (2013), Ο θείος Βάνιας (2009), Η τριλογία του παραθερισμού (2011).
«Επιδίωξα κι εγώ στις δουλειές μου το θέατρο συνόλου. Και σύνολο σε μια παράσταση δεν σημαίνει να λένε όλοι τον ίδιο αριθμό συλλαβών. Ποτέ δεν ένιωσα ανταγωνιστική. Δεν μου βγήκε», έλεγε στην ίδια συνέντευξη. «Καμιά φορά μου λένε τα νέα παιδιά: «Κυρία Μάγια, δεν έχουμε πρότυπα. Τι να κάνουμε;». Να επινοήσετε μια ηθοποιό στην Αλάσκα που κάνει της Παναγιάς τα μάτια και να μετρηθείτε με αυτήν. Επινοήστε. Όσο καλά και να κάνεις κάτι, πάντα θα υπάρχει κάποιος καλύτερος.»
Πηγή: lifo.gr
