Γράφει η Μορφούλα Ντέμπλα
Στο χωριό της Συκιάς του δήμου Σιθωνίας οι κάτοικοι του χωριού γιόρταζαν και γιορτάζουν ακόμη την ημέρα του Αγίου Γεωργίου την τρίτη ημέρα του Πάσχα.
Σε ένα όμορφο μικρό παρεκκλήσι που φέρει το όνομα του Αγίου και βρίσκεται λίγο έξω από το χωριό κάθε τρίτη ημέρα του Πάσχα σύμφωνα με την παράδοση ο ιερέας τελεί θεία λειτουργία παρουσία κατοίκων και επισκεπτών!
Παλαιότερα την ημέρα εορτής του Αγίου Γεωργίου του Καβαλάρη στο χωριό της Συκιάς αφού τελείωνε η θεία λειτουργία στο παρεκκλήσι αναβίωνε το έθιμο με τις αλογοδρομίες…Ένα έθιμο που έχει βαθιά τις ρίζες του στο χρόνο και αποτελεί κληρονομιά για τους νέους και τις νέες του χωριού που ακόμη και σε καιρούς δύσκολους προσπάθησαν να το κρατήσουν ζωντανό.
Μάλιστα την παραμονή το απόγευμα οι ιππείς μαζί με τα άλογά τους συγκεντρωνόντουσαν στην πλατεία του χωριού, για την παραλαβή και την περιφορά της εικόνας του Αγίου. Η παράδοση της εικόνας γινόταν από τον ιερέα, ο οποίος συγχρόνως τους μετέφερε και τις ευχές του.
Οι αλογοδρομίες ήταν ένα έθιμο με πλούσια συμμετοχή, τόσο από ξένους ιππείς όσο και από ντόπιους. Ολόκληρα μερόνυχτα προετοιμάζονταν οι «καβαλάρηδες» για να τρέξουν τα άλογά τους στους αγώνες της Συκιάς. Το έπαθλο τους περίμενε εκεί.., αλλά για αυτούς πάντα η μεγαλύτερη ανταμοιβή ήταν το χειροκρότημα του κόσμου.
Και σαν τελείωναν οι αγώνες άρχιζε το γλέντι με χορό και φαγοπότι! Συκιώτες και επισκέπτες γινόντουσαν όλοι μαζί μια μεγάλη παρέα που γλεντούσε μέχρι τελικής πτώσης στον χώρο του παλιού κοινοτικού κάμπινγκ (παραλία Συκιάς) όπου διεξάγονταν και οι αλογοδρομίες.
Κατά την παράδοση επικρατεί η άποψη ότι οι αλογοδρομίες στη Συκιά έχουν τις ρίζες τους από την εποχή της Τουρκοκρατίας…Οι Τούρκοι δεν επέτρεπαν στους Συκιώτες να ιππεύουν καμία μέρα του χρόνου, παρά μόνο την τρίτη ημέρα του Πάσχα στην μνήμη του Αγίου Γεωργίου.
Σήμερα το έθιμο των αλογοδρομιών δεν αναβιώνει όπως παλιά. Λόγω της επικινδυνότητάς του οι αλογοδρομίες δεν πραγματοποιούνται…Ωστόσο οι ιππείς παραλαμβάνουν κανονικά την εικόνα του Αγίου Γεωργίου από τον πατέρα Νικόλαο, περιφέροντας την σε όλο το χωριό. Ο πολιτιστικός σύλλογος, κύριος διοργανωτής του εθίμου όλα αυτά τα χρόνια συνεχίζει να τηρεί τις παραδόσεις και φροντίζει μέσα από εκδηλώσεις το έθιμο να παραμείνει ζωντανό, όπως και η μνήμη του Άη-Γιώργη του Καβαλάρη!
