Γράφει η Μορφούλα Ντέμπλα
Μια νέα ταλαντούχα τραγουδοποιός που κάνει αίσθηση τα τελευταία χρόνια μουσικά και στιχουργικά είναι η Μιχαέλα Κυργιαφίνη από τον Πολύγυρο!
Η Μιχαέλα -που κυκλοφόρησε τον πρώτο της δίσκο σε ηλικία 21 ετών- σήμερα στα 31 της χρόνια όπως περιγράφει στο XalkidikiPolitiki γιορτάζει διπλά: «Η ημέρα των γενεθλίων που συμπίπτει με την αρχή της δισκογραφικής μου δουλειάς. Είναι μια ημέρα διπλής χαράς για εμένα καθώς συμπληρώνω 10 χρόνια από την πρώτη μου δουλειά, τον πρώτο μου δίσκο!».
Με νέος ύφος και διάθεση το χαμογελαστό κορίτσι αναφέρει πως πλέον έχει φτάσει στην τρίτη επίσημη δισκογραφική δουλειά της. Το «Ετών 21», το «Άνθρωποι κι’ Ανθρώποι» και ο «Λευκός Ρινόκερος» είναι οι τίτλοι των επιτυχημένων άλμπουμ της.
Σχετικά με την έμπνευση των στίχων της και τη δημιουργία των τραγουδιών της η ίδια απαντά: «Σίγουρα βοηθάει το να είναι κανείς κοντά στη φύση, στη γη, στα ζώα. Το φυσικό περιβάλλον εμπνέει τους ανθρώπους και μπορούν να δημιουργήσουν. Εμένα αυτός ο τόπος, αυτό το τοπίο, ο Πολύγυρος τέλος πάντων μου ταιριάζει καλύτερα από το αστικό περιβάλλον».
Η Μιχαέλα Κυργιαφίνη στον χώρο της δουλειάς της εμπνέεται από μεγάλους και καταξιωμένους καλλιτέχνες: «Νομίζω πως όλοι οι άνθρωποι που αγαπάνε τη μουσική και είναι και της δικής μου γενιάς έχουν να κάνουν με ακούσματα τύπου…Χατζιδάκι, Θεοδωράκη κ.α.», λέει και παράλληλα αναφέρει πως «η ίδια “γέρνει”περισσότερο προς τον Μάνο Χατζιδάκι».
Για το εάν επηρεάζει το κοινό της όταν βρίσκεται πάνω στη μουσική σκηνή η Μιχαέλα ομολογεί: «Το θέμα δεν είναι να επηρεάσεις το κοινό σου. Το θέμα είναι να μοιραστείς την πληροφορία μαζί του και να μπορέσεις να απαλύνεις τον πόνο ή τον προβληματισμό κάποιου ανθρώπου. Αυτό είναι που χαρακτηρίζει έναν “πετυχημένο δημιουργό!”».
Η σχέση των καλλιτεχνών με το κοινό τους όπως και να έχει όμως, είναι μια σχέση αμφίδρομη, μια σχέση “δούναι και λαβείν” θα έλεγε κανείς πιο λαϊκά: «Είναι αλήθεια ότι το κοινό εκπαιδεύει τους καλλιτέχνες, όπως οι καλλιτέχνες εκπαιδεύουν το κοινό», παραδέχεται η τραγουδοποιός ενώ εξηγεί πως στην ίδια ταιριάζει περισσότερο η έννοια της “μοιρασιάς” από αυτήν την “εκπαίδευσης” δίνοντας ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: «Πρόσφατα είχα γράψει ένα τραγούδι για τις γυναικοκτονίες και για την κακοποίηση των γυναικών. Πολλές ήταν οι γυναίκες που μέσω αυτού του τραγουδιού επικοινώνησαν μαζί μου για να μου πούνε πόσο τις εκφράζει το κομμάτι η κάποιος στίχος από το τραγούδι. Αυτό για εμένα είναι περισσότερο σημαντικό και αληθινό: Να μπορώ να αγγίξω την ευαίσθητη “χορδή” κάποιοι ανθρώπου».
«Σαν τραγουδοποιός θα ήθελα σύντομα, εάν το επιτρέψουν οι συνθήκες να βγάλω έναν ολοκληρωμένο δίσκο. Η επιστροφή στην εξ’ ολοκλήρου πραγματικότητα είναι αυτή που μας έχει λείψει και αυτή που χρειαζόμαστε όσο τίποτα άλλο για να μπορέσουμε να δουλέψουμε σωστά και να κάνουμε αυτό που αγαπάμε», υπογραμμίζει η Μιχαέλα σχετικά με τα επόμενα σχέδια της στον χώρο της μουσικής λέγοντας παράλληλα ότι αυτά τα δυο χρόνια στασιμότητας -λόγω του covid-19- αυτό που της έλειψε περισσότερο από όλα ήταν να βγει στη σκηνή και να παρουσιάσει κάτι καινούριο και ολοκληρωμένο. Ωστόσο, αναφέρει πως «παρά τις δυσκολίες των καιρών, εκείνη συνέχιζε να νιώθει το ίδιο δημιουργική».
Εν όψει του καλοκαιριού, η Μιχαέλα μοιάζει πανέτοιμη, γεμάτη ελπίδα, θάρρος και αποφασιστικότητα: «Θέλω να πιστεύω πως φέτος το καλοκαίρι τα πράγματα θα κυλήσουν πιο ομαλά, αρκεί βέβαια να το επιτρέψουν και οι συνθήκες. Γιατί πλέον έχουν αλλάξει αρκετά στον χώρο», λέει ενώ τονίζει τις συνεπείς που έχει επιφέρει όλη αυτή υγειονομική κρίση στο επάγγελμα του μουσικού: «Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι του χώρου μας, ακόμη και φίλοι μου που ύστερα από όλη αυτή την αστάθεια άλλαξαν δυστυχώς επάγγελμα μη γνωρίζοντας τι τους ξημερώνει».
Όσο αφορά τα κομμάτια που αγαπά η Μιχαέλα και που τα ξεχωρίζει από κάποια αλλά η ίδια δήλωσε πως «είναι αρκετά δύσκολο να βάλει σε σειρά μουσικά κομμάτια». Μάλιστα χαριτολογώντας διερωτήθηκε: «ποια μάνα ξεχωρίζει τα παιδιά της;».
«Από τη στιγμή που ένα κομμάτι φεύγει από εμένα και το χαρίζω στον κόσμο, νιώθω πως εκείνη την ώρα κατεβάζω ρολά. Δέκα χρόνια τώρα σε αυτόν τον χώρο και δεν έχω μάθει να επεξεργάζομαι το πως ο κόσμος το εισπράττει όλο αυτό και με ποιον τρόπο βέβαια στο επιστρέφει πίσω. Παλαιότερα τελείωνα έναν δίσκο και τον προωθούσα. Τώρα πια συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Τελειώνω έναν δίσκο και λέω όπου θέλει ας φτάσει…», λέει η ίδια μιλώντας για το συναίσθημα που ξεπροβάλει κάθε φορά μέσα της αφού ολοκληρώσει ένα τραγούδι.
Τέλος μιλώντας για την μεγαλύτερη στιγμή συγκίνησης πάνω στη μουσική σκηνή η Μιχαέλα Κυργιαφίνη δηλώνει ότι: «Νομίζω ότι τη μεγαλύτερη συγκίνηση την ένιωσα πριν από περίπου τρία χρόνια…όταν αλήθεια δεν θυμάμαι καν πιο τραγούδι έλεγα…,αλλά υπήρχε τόση ησυχία από κάτω (πράγμα σπάνιο) που κατάφερα να ακούσω έναν αναπτήρα που άναβε. Μπορεί να ακούγεται χαζό, αλλά εγώ εκείνη την ημέρα συγκινήθηκα πραγματικά…
Εκείνη την ημέρα εγώ Ταξίδεψα».
