Η Πελαγία Ιορδανίδου είναι η κόρη του γιατρού και επι σειρά ετών δημάρχου των Ν. Μουδανιών και ύστερα της Ν. Προποντίδας Διαμανού Ιορδανίδη. Η ίδια πλέον δικηγόρος, αλλά και δημοτική σύμβουλος μιλά στο XalkidikiPolitiki και συγκεκριμένα στην Σουζάνα Καζάκα σε μια συνέντευξη εφ’όλης της ύλης.
«Ο πατέρας μου ήταν για πολλούς ο προσωπικός τους γιατρός και μετέπειτα ο δήμαρχος τους. Για εμάς ήταν ο πατέρας μας! Ο πατέρας που μας γέμιζε με την αγάπη του και τα συναισθήματά του. Μπορεί να έφυγε το 2019, αλλά εμείς τον έχουμε πάντα μέσα στην καρδιά μας και τον θυμόμαστε με αγάπη», λέει η Πελαγία Ιορδανίδου ξεκινώντας την συζήτηση.
Αν είχε επηρεαστεί από την πολιτική καριέρα του πατέρα της η ίδια ομολογεί: «Είμασταν μια πολύ δεμένη οικογένεια και ζήσαμε πολλούς από τους αγώνες του πατέρα μας. Θαύμαζα τον πατέρα μου για τον δυναμισμό του, την αγάπη του στην επιστήμη του, αλλά και στον κόσμο. Ο πατέρας μου αγαπούσε τους ασθενείς του και διατηρούσε μάλιστα και φιλικές σχέσεις με πολλούς από αυτούς» τονίζει η ίδια και συνεχίζει: «Στην αυτοδιοικητική πορεία του ήμασταν πάντα δίπλα του, αλλά περισσότερο στα οργανωτικά θέματα. Εγώ προσωπικά από εκείνους τους αγώνες του πατέρα μου έχω κρατήσει την δυναμική του χαρακτήρα του. Ήταν ένας άνθρωπος προσιτός που κύριο μέλημα του ήταν η προσφορά σε τούτο εδώ τον τόπο. Έναν τόπο που αγάπησε και βέβαια αγαπήθηκε από τους ανθρώπους του, καθώς τον τίμησαν με την εκλογή του δημάρχου για δυο τετραετίες. Ήταν περήφανος και χαρούμενος για αυτήν την ανταπόκριση του με τον κόσμο. Όλα αυτά εγώ τα κρατάω μέσα μου. Νομίζω ότι με έχουν γαλουχήσει».
Μιλώντας για την δικηγορία η ίδια εξηγεί πως ήταν η επιστήμη που επέλεξε η ίδια με τυφλά μάτια χωρίς την επιρροή του πατέρα της: «Ο πατέρας μου πάντα μου έλεγε Πελαγία να κάνεις αυτό που θέλεις και αυτό που έχεις στην καρδιά σου! Η νομική είναι μια υπέροχη επιστήμη με πάρα πολλές γνώσεις, γνώσεις ζωής! Είναι ένας αγώνας καθημερινός που σου δίνει χαρές, στεναχώριες και αγωνίες».
Ένα ελεύθερο επάγγελμα η νομική που παλαιότερα ήταν προσόν αποκλειστικά των ανδρών. Πλέον όμως οι γυναίκες έχουν μπει δυναμικά στον ρόλο αυτό και υπηρετούν ισάξια τον χώρο αυτής της επιστήμης: «Παλιότερα υπήρχε και ένας διαχωρισμός υποθέσεων. Ευτυχώς πλέον αυτά έχουν ξεπεραστεί, καθώς οι γυναίκες δικηγόροι μπορούν εξίσου και ίσως καλύτερα να αναλάβουν όλων των ειδών τις υποθέσεις», τονίζει η Πελαγία Ιορδανίδου.
Για το εάν υπήρξαν στιγμές στην καριέρα της που την οδήγησαν να ταυτιστεί με μια υπόθεση η ίδια απαντά: «Ναι, υπήρξαν τέτοιου είδους στιγμές. Ταυτίστηκα θυμάμαι σε μια ποινική υπόθεση και σε μια άλλη εργατικού δικαίου. Ήταν μια υπόθεση οικογενειακή στην οποία έβλεπα την αγωνία στα πρόσωπα των ανθρώπων που περίμεναν να δικαιωθούν. Χάρηκα ιδιαίτερα, γιατί στο τέλος αποδόθηκε δικαιοσύνη. Η άλλη υπόθεση αφορούσε μια απόλυση, μια άκυρη απόλυση. Φτάσαμε έως τον Άρειο Πάγο, αλλά μέσα από έναν μεγάλο αγώνα δικαιωθήκαμε».
Ένα δύσκολο επάγγελμα η νομική, που πολλές φορές οι άνθρωποι του επαγγέλματος αυτού έρχονται αντιμέτωποι ακόμη και με την ίδια την συνείδηση: «Ο αγώνας στις ποινικές υποθέσεις είναι σαφώς πιο δύσκολος, αλλά πρέπει με κάθε τρόπο να βοηθήσεις τον εντολέα σου. Από τη στιγμή που θα αναλάβω μια υπόθεση το χρέος μου είναι να υπερασπιστώ τον πελάτη μου. Προσπαθούμε βέβαια να πούμε και την δίκη μας γνώμη, να συμβουλεύσουμε τους πελάτες μας προς την σωστή κατεύθυνση. Ξέρετε ένας δικηγόρος είναι και λειτουργός της δικαιοσύνης. Από εκεί και πέρα πρωτίστως πρέπει να διεκπαιραιώσουμε το καθήκον και τη δουλειά μας, είμαστε υποχρεωμένοι».
Σχετικά με την ενασχόληση της με την πολιτική και πως ξεκίνησε όλο αυτό η Πελαγία Ιορδανίδου δηλώνει: «Θεωρώ πως μεγάλωσα λίγο με όλο αυτό, λόγω του πατέρα μου όπως και προανέφερα. Είχα ένα ενδιαφέρον και μια αγάπη για τα κοινά. Το 2014 αποφάσισα να βάλω υποψηφιότητα για δημοτική σύμβουλος καθώς θεώρησα λόγω των συγκυριών ότι είχε έρθει η κατάλληλη στιγμή. Ο κόσμος με τίμησε με την ψήφο του και έπειτα το δημοτικό συμβούλιο όπου μου έδωσε την ευκαιρία να γίνω πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου. Μπορώ να πω πως αποκόμισα πολλά μέσα από αυτή την θητεία, μιας και το μόνο που είχα πάντα στο μυαλό μου ήταν η προσφορά στον τόπο και στον άνθρωπο».
Σήμερα η ίδια και ύστερα από τις εκλογές του 2019 είναι και πάλι εκλεγμένη δημοτική σύμβουλος: «Για να ασχοληθεί κανείς με τα κοινά θα πρέπει να στερηθεί χρόνο και από την προσωπική του ζωή και από τον ελεύθερο του χρόνο και από το επάγγελμα του και από την οικογενειακή του ζωή. Γι’ αυτό πίστευα και συνεχίζω να πιστεύω πως οι άνθρωποι που ασχολούνται με την αυτοδιοίκηση πρέπει να έχουν και αυτό που λέμε μεράκι».
Τα τελευταία χρόνια η κα. Ιορδανίδου αντιμετωπίζει και ένα πρόβλημα με την κινητικότητα το οποίο όμως δεν φαίνεται να στάθηκε εμπόδιο σε όλα αυτά που έχει αναλάβει: «Διαγνώσθηκα με σκλήρυνση κατά πλάκας το 2016 όταν οι υποχρεώσεις μου ήταν ιδιαίτερα αυξημένες. Μια αυτοάνοση ασθένεια που σε εμένα δημιούργησε αυτό το κινητικό πρόβλημα που στην πορεία εξελίχθηκε σε κινητική αναπηρία. Σίγουρα όλο αυτό επηρέασε την ζωή μου, καθώς αυτά τα κινητικά προβλήματα δημιουργούν λειτουργικά προβλήματα και αφορούν περισσότερο την προσβασιμότητα. Δυσκολεύτηκα πολύ σε θέματα αντικειμενικά, όπως και στο να αποδεχτώ αυτή την διάγνωση», ομολογεί η ίδια.
«Κάνοντας έναν προσωπικό απολογισμό ύστερα από την διάγνωση της ασθένειας μου για το εάν πρέπει να συνεχίσω ή να σταματήσω, αποφάσισα πως θα συνεχίσω στη μάχιμη δικηγορία, στην αυτοδιοίκηση και στην κοινωνική ζωή. Μίλησα με τους συνδημότες μου για το πρόβλημα που αντιμετωπίζω και δέχθηκα μια τεράστια αγκαλιά. Αυτή η αγκαλιά είναι που μου δίνει την δύναμη να συνεχίζω και να προχωράω. Και αν κάτι μπορώ και εγώ να συνεισφέρω πέρα από αυτά που έχω καταφέρει να αναδείξω, θα είναι η συμμετοχή. Η συμμετοχή στην κοινωνία, στην επαγγελματική ζωή, στην ψυχαγωγία. Έχουμε δικαίωμα να συμμετέχουμε παντού και νομίζω ότι αυτό θα ήθελα να είναι και κάποιο μήνυμα το οποίο θα ήθελα να μεταδώσω», υπογραμμίζει η Πελαγία Ιορδανίδου.
Σχετικά με τις δομές που υποστηρίζουν ανθρώπους με προβλήματα στην προσβασιμότητα και αν αυτές είναι κατάλληλες και επαρκούν η ίδια εξηγεί: «Τα άτομα με αναπηρία χρειάζονται την αρωγή της πολιτείας. Χρειάζονται παροχές και πολιτικές στήριξής τους σε όλα τα επίπεδα. Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια μεταστροφή προς το καλύτερο θα έλεγα, ωστόσο η πολιτεία θα πρέπει να συνεχίσει να παρεμβαίνει. Θα πρέπει να αναγνωρίζουμε τα θετικά και πάντοτε να περιμένουμε και να διεκδικούμε τα επόμενα», καταλήγει η κα. Ιορδανίδου.
