Πολλοί από εμάς πιστεύουμε ότι για να πετύχουμε κάτι σπουδαίο πρέπει να αγωνιστούμε. Κατά τη διάρκεια ενόςεπιχειρηματικού ταξιδιού π.χ. βυθιζόμαστε σε αυτό το παράδειγμα. Όλοι μιλούν για το πόσο δύσκολο είναι να χτίσεις μια επιχείρηση (ή να πετύχεις οποιοδήποτε μεγάλο όνειρο). Πάντα ακούμε ιστορίες απέραντου αγώνα, τρόμου και «τα αγαθά κόποις κτώνται». Πολλές παρακινητικές ομιλίες βασίζονται σε αυτήν την υπόθεση.

Αρχίζεις να πιστεύεις ότι οι αγώνες είναι ένα αδιαπραγμάτευτο μέρος του μονοπατιού που έχειςεπιλέξει. Μπορεί να νιώθεις συγκλονισμένος, μπερδεμένος, εξαντλημένος, ανήσυχος, ανασφαλής και ειλικρινά, δυστυχισμένος. Αλλά, προφανώς όλοι αισθάνονται αυτά τα πράγματα στο δρόμο προς την επιτυχία. Είναι φυσιολογικό και απλά πρέπει να συνεχίσεις, σωστά;

Λάθος!

Η επικίνδυνη παρανόηση

Στην ομαλοποίηση, ακόμη και στη γοητεία του «αγώνα», η χαλαρή χρήση αυτής της λέξης είναι επικίνδυνη. Μπορεί να στείλει τους ανθρώπους σε μια ανθυγιεινή πορεία. Οι άνθρωποι συχνά δεν γνωρίζουν, ή τουλάχιστον δεν αρθρώνουν τη διαφορά μεταξύ «αγώνα» και «πρόκλησης». Αυτές οι λέξεις χρησιμοποιούνται εναλλακτικά, αλλά η διαφορά μεταξύ τους είναι η διαφορά μεταξύ ενός ατόμου που σπάει ή καταρρέει.

Αγώνας: «να κάνουμε σθεναρές προσπάθειες για να απαλλαγούμε από τον περιορισμό»

Φαντάσου μια μπάλα και μια αλυσίδα στον αστράγαλό σου. Παλεύεις για μέρες, ίσως και εβδομάδες και μήνες προσπαθώντας να απαλλαγείς από αυτό. Πώς σε κάνει αυτό να νιώθεις; Το ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΙΣ; Σου δίνει έμπνευση, ενέργεια, ενθουσιασμό και δύναμη; Ή, νιώθεις απελπισμένος, εξαντλημένος και ανίσχυρος; Η πεποίθηση πως πρέπει να αγωνιστείς με κάθε κόστος για να τα καταφέρεις συχνά προκαλεί μια κατάσταση χρόνιου στρες.
Το άγχος προκαλεί τη λειτουργία πτήσης, μάχης ή παγώματος στον εγκέφαλό μας. Επίσης, κλείνει το εκτελεστικό κέντρο του εγκεφάλου που μας βοηθά να κάνουμε πράγματα όπως να σκεφτόμαστε ιδέες, να κάνουμε σχέδια και να λύνουμε προβλήματα. Σε μια τέτοια κατάσταση είμαστε πολύ αναποτελεσματικοί και μακροπρόθεσμα, είναι κακό για την υγεία και την ευημερία μας.
Λοιπόν, πώς μπορεί ο αγώνας να οδηγήσει στην επιτυχία όταν το άγχος που προκαλεί στην πραγματικότητα κλείνει τα μέρη του εγκεφάλου μας που χρειάζονται για να πετύχουμε;
Δεν είναι ο αγώνας αυτό που θέλουμε, αλλά η πρόκληση.

Πρόκληση: «να αντιμετωπίσεις ένα δύσκολο έργο ή μια δοκιμασία»

Το να αντιμετωπίζεις μια πρόκληση είναι δύσκολο? Ναι. Νιώθεις το ψυχικό τέντωμα; Ναι. Αλλά, σε εξουθενώνει; Όχι. Σε κάνει δυστυχισμένο, καταπονημένο και αγχωμένο; Όχι.
Έρχονται πολλές δύσκολες προκλήσεις στη ζωή και μπορούμε να τις χειριστούμε όλες. Αυτό συμβαίνει επειδή η πρόκληση ενεργοποιεί το εκτελεστικό κέντρο του εγκεφάλου αντί να το κλείνει όπως κάνει ο αγώνας. Ο εγκέφαλός μας είναι σε ροή κατά τη διάρκεια της πρόκλησης, έχουμε πρόσβαση στους πλήρεις διανοητικούς μας πόρους. Είμαστε αρκετά τεντωμένοι για να αναπτυχθούμε, αλλά όχι αρκετά για να σπάσουμε. Οι προκλήσεις συχνά μας ενθουσιάζουν και μας εμπνέουν, όχι μόνο μπορούμε να απολαύσουμε τη διαδικασία αλλά συνήθως έχουμε και πολύ καλύτερα αποτελέσματα.
Η πρόκληση οδηγεί στην επιτυχία.

Σημάδια ότι «παλεύεις»

Συνήθως είμαστε τόσο ενθουσιασμένοι με την ιστορία του αγώνα που μας παίρνει μήνες για να συνειδητοποιήσουμε ότι έχουμε εμπλακεί σε μια οδυνηρή και επιζήμια παρανόηση. Τελικά αν σταματήσεις να κάνεις check in με τον εαυτό σου θα συνειδητοποιήσεις τα εξής:

1. Η πρόκληση κουράζει προσωρινά το μυαλό και το σώμα σου και η ξεκούραση συνήθως το λύνει αυτό. Όμως, ο αγώνας σε στραγγίζει και σε εξουθενώνει μέχρι τα βάθη σου, ακόμη και χωρίς υπερπροσπάθεια. Καμία ποσότητα ανάπαυσης δεν φαίνεται να σε ανακτά.

2. Η πρόκληση δίνει μια αίσθηση επέκτασης, ανάπτυξης και δύναμης. Ο αγώνας σε κάνει να νιώθεις συσπασμένος, αδύναμος και μικρός.

3. Η πρόκληση είναι ικανοποιητική και συχνά απολαμβάνεις τουλάχιστον μέρη της διαδικασίας. Ο αγώνας σπάνια είναι ευχάριστος ή ικανοποιητικός σε οποιοδήποτε σημείο.

4. Η πρόκληση μοιάζει με εμπνευσμένη ροή, ο αγώνας μοιάζει με μη εμπνευσμένη δύναμη.

5. Η πρόκληση συνήθως ισοδυναμεί με το να δουλέψεις πάνω στα δυνατά σου σημεία, να κάνεις πράγματα που σου αρέσουν και εκτιμάς. Ο αγώνας συνδέεται συχνότερα με το να κάνεις πράγματα που δεν σε ενδιαφέρουν καθόλου.

Η πρόκληση ενός ατόμου είναι ο αγώνας ενός άλλου και το αντίστροφο. Επομένως, μην ακούτε μόνο τι λένε οι άλλοι, αποκτήστε αυτογνωσία και εμπιστευτείτε τον εαυτό σας. Να είστε ειλικρινείς για αυτό που σας κάνει να αγωνίζεστε.

Τέλος, αν έχετε επιλογή, σταματήστε τον αγώνα και επιλέξτε την πρόκληση. Μην καταρρέετε, ξεπεράστε το.