Η Αμμουλιανή, το όμορφο αυτό νησάκι της Χαλκιδικής με τους περίπου 530 κατοίκους, το οποίο βρίσκεται στον κόλπο του Αγίου Όρους, αποτελεί το μοναδικό κατοικημένο νησί του νομού καθώς και πόλο έλξης εκατοντάδων τουριστών, αφού ξεχωρίζει για τις όμορφες παραλίες του και την πετρόκτιστη κεντρική του πλατεία.
Το νησί αποτελούσε για πολλά χρόνια μετόχι της Μονής Βατοπεδίου, ενώ μετά το 1925 έγινε τόπος εγκατάστασης Μικρασιατών προσφύγων με τη Μονή να δωρίζει το νησί στο ελληνικό κράτος. Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Τοπικής Κοινότητας Αμμουλιανής, κ. Κώστα Τσακνή, το διοικητικό καθεστώς του νησιού παραμένει υπό την αρμοδιότητα του κράτους αντί του Δήμου Αριστοτέλη στον οποίον και εντάσσεται, με αποτέλεσμα λόγω της γραφειοκρατίας να στερείται υποδομών και έργων. Οι προσπάθειες των διοικήσεων του Δήμου για να αποκτήσουν την πλήρη «κηδεμονία» του νησιού έχουν πέσει στο κενό με αποτέλεσμα το όμορφο αυτό νησί της Χαλκιδικής να παραμένει έρμαιο των περιστάσεων.
Πείτε μας λίγα λόγια για την ιστορία του χωριού σας.
Το νησί της Αμμουλιανής έχει μια καθαρά προσφυγική ιστορία. Οι κάτοικοι ήρθαν το 1922 εδώ στο νησί. Είναι πρόσφυγες από τα ανατολικά παράλια του Αιγαίου οπότε ήρθαν όλοι από την Μικρά Ασία. Με την έλευσή τους στην Ελλάδα εγκατασταθήκανε στο νησί μας. Η Αμμουλιανή άνηκε ως μετόχι στην Μονή Βατοπεδίου, ήταν καλογερικό δηλαδή, ενώ έκτοτε το δώρισε στο ελληνικό κράτος. Το νησί δε διέθετε μόνιμους κατοίκους πριν από τους πρόσφυγες. Οι κάτοικοι ήταν ψαράδες σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό της τάξεως του 90%. Την τελευταία δεκαετία όμως και εδώ άρχισε ο κόσμος να ασχολείται με τον τουρισμό. Έμεινε ένα πολύ μικρό ποσοστό που ασχολείται μέχρι και σήμερα με το ψάρεμα της τάξεως του 10%. Οι υπόλοιποι ασχολούνται με τον τουρισμό, με ξενοδοχεία, δωμάτια είτε διαθέτοντας επιχειρήσεις εστίασης, είτε έχουν σούπερ μάρκετ, φαρμακεία, κλπ.
Ποιά είναι τα σημεία που κάποιος μπορεί να βρει στο χωριό σας και να τα επισκεφτεί;
Είναι η εκκλησία που χτίστηκε το 1865 και η οποία λειτουργεί κανονικά εδώ και περίπου έναν μήνα μετά την πρόσφατη ανακαίνιση. Από εκεί και πέρα είναι η πλατεία, το κοινοτικό κτήριο, το Λαογραφικό Μουσείο που διαχειρίζεται ο Πολιτιστικός Σύλλογος Αμμουλιανής που είναι όλα πετρόκτιστα. Φυσικά είναι και οι πολύ ωραίες παραλίες του νησιού.
Ποιές οι κυριότερες γιορτές, ήθη και έθιμα;
Ένα τοπικό γνώρισμα είναι ότι την ημέρα της Παναγιάς τη γιορτάζουμε στις 26 του Δεκέμβρη, δηλαδή τη δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων. Φυσικά γιορτάζουμε και τον 15Αυγουστο αλλά οι Παναγιώτηδες δεν γιορτάζουν το καλοκαίρι. Αυτό είναι μία μικρασιάτικη συνήθεια που έφτασε μαζί με τους πρόσφυγες- κατοίκους του νησιού. Άλλα έθιμα είναι η παρασκευή των αμυγδαλωτών που κάνουν οι γυναίκες. Είναι ένα τοπικό γλύκισμα που το κάνουν τα μέλη του τοπικού πολιτιστικού συλλόγου. Το είχανε φέρει από τη Μικρά Ασία οι μαμάδες τους και οι γιαγιάδες τους και ξεκίνησαν προσφάτως οι γυναίκες του πολιτιστικού, κυρίως οι μεγαλύτερες, να φτιάχνουν τα αμυγδαλωτά. Το πιο χαρακτηριστικό είναι το ιδιαίτερο σχήμα που του δίνουν.
Πώς είναι η καθημερινότητα στο χωριό και αν υπάρχει κάτι που θα βελτίωνε ή θα άλλαζε την ποιότητα της ζωής των κατοίκων;
Το νησί μας δυστυχώς στερείται πολλών υποδομών. Για να αλλάξει η εικόνα του νησιού χρειαζόμαστε πεζοδρόμους πλακόστρωτα κλπ. Το κακό είναι ότι εδώ στην Ελλάδα υπάρχει μεγάλη γραφειοκρατία και δεν μπορούνε να γίνουνε. Εδώ και 10 χρόνια παλεύουμε για να γίνει κάτι τέτοιο και ακόμα δεν τα έχουμε καταφέρει γιατί συνεχώς απαιτούνται έγγραφα. Υπάρχει αυτή η γραφειοκρατία που όποιος και να βγει δήμαρχος δυσκολεύεται στο να κάνει κάτι πάνω στο νησί. Έχει μεγάλη ιστορία. Οι δρόμοι ανήκουν στο Δημόσιο με αποτέλεσμα να μην μπορεί ο Δήμος να παρέμβει προκειμένου να σχεδιάσει ή να βελτιώσει ορισμένες υποδομές. Υπάρχει προσπάθεια χρόνια και από την τωρινή αλλά και από την προηγούμενη διοίκηση καθώς έχουνε έρθει σε επαφές με υπουργεία κλπ για να γίνει μεταγραφή των δρόμων αλλά ακόμα δεν τελείωσε τίποτα. Σήμερα κάπου έχουμε άσφαλτο, κάπου έχουμε χώμα και όλο λακκούβες και κακό.
