Λίγο πριν να ανατείλει το νέο έτος, σύσσωμη η τοπική κοινωνία του Αγίου Νικολάου βγαίνει στα γραφικά σοκάκια του χωριού και τραγουδά τα παραδοσιακά κάλαντα που ονομάζονται “Κόντυλα”.
Έτσι γινόταν και πολύ παλιά. Το έθιμο έρχεται από πάππου προς πάππου και σήμερα ο πολιτιστικός σύλλογος του Αγίου Νικολάου “Η Βουρβουρού” το αναβιώνει, θέλοντας να κρατήσει ζωντανή την παράδοση του τόπου.
Συγκεκριμένα κάθε 30 Δεκεμβρίου τα μεσάνυχτα, προς το ξημέρωμα της επόμενης ημέρας (31 Δεκεμβρίου), μέλη του συλλόγου μαζί με παρέες παιδιών συρρέουν στις γειτονιές για να ψάλλουν τα κάλαντα “Κόντυλα”!
Αψηφώντας το τσουχτερό κρύο, τις καιρικές συνθήκες και την δύσκολη περασμένη ώρα πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι, κρατώντας στα χέρια τους κλαδιά από ελιά και χτυπούν τις πόρτες τραγουδώντας:
Σήκω, κυρά μου, κι άνοιξε
την πόρτα την καρένια (σ.σ. φτιαγμένη από ξύλο καρυδιάς)
έχω δυο λόγια να σου πω
γλυκά και ζαχαρένια:
του καλαθάκι μ’ θέλ’ αυγά
κι η τσέπη μου καρύδια
κι του χρυσό μαντήλι μου
θέλει λιφτουκαρύδια.
Ακολουθούν τα κεράσματα. Παλαιότερα βέβαια πρόσφεραν τηγανίτες, καρύδια, σύκα λιαστά, ξυλοκέρατα κ.ά. Τώρα μερικοί δίνουν και χρήματα! 
Έπειτα, για να ευχαριστήσουν το νοικοκύρη που τους κέρασε, τραγουδούν:
σ’ αυτό το σπίτι που ’ρθαμε,
πέτρα να μη ραγίσει
κι ο νοικοκύρης του σπιτιού
χρόνια πολλά να ζήσει!
γιουμάτου καλιακούδια, (σ.σ. γεμάτο καλιακούδια)
τα μ’σά κλουσσούν, τα μ’σά γιννούν
(τα μισά κλωσσούν, τα μισά γεννούν)
τα μ’σά σας βγάζ’ν τα μάτια
(σ.σ. τα μισά μας βγάζουν τα μάτια).
