Περισσότερα από 20 χρόνια έχουν περάσει από το λουκέτο που εφαρμόστηκε στο μοναδικό Δημοτικό Σχολείο Πυργαδικίων, με τους μικρούς μαθητές του χωριού, 8 στον αριθμό, να μετακινούνται με λεωφορειάκι προκειμένου να μεταβούν στο σχολείο τους.
Τα Πυργαδίκια, η όμορφη προσφυγική κοινότητα της Χαλκιδικής, με τη χαρακτηριστική αμφιθεατρική όψη που παραπέμπει σε νησί, μετρά πλέον περί τους 158 κατοίκους. Η έλλειψη καίριων υποδομών και θέσεων εργασίας, οδηγεί στη σταδιακή ερημοποίηση της Κοινότητας, με τον τουρισμό να στέκεται μοναδικό ανάχωμα.
Το χωριό, που δεξιά και αριστερά περιβάλλεται από καθαρές και πανέμορφες παραλίες για μπάνιο όπως και καλές ταβέρνες για φρέσκο ψάρι, αποτελεί ένα από τα όμορφα μέρη που αξίζει κανείς να επισκεφθεί για τις καλοκαιρινές διακοπές του. Διατηρώντας ακόμα την παρθένα ομορφιά του, όπως αναφέρει στο Xalkidiki Politiki η πρόεδρος της Τοπικής Κοινότητας Πράπα Καρανάσου Χριστίνα, και σε απόσταση 100 χλμ περίπου από τη Θεσσαλονίκη, αποτελεί ένα μικρό «διαμάντι» του Σιγγιτικού Κόλπου.
Πείτε μας λίγα λόγια για την ιστορία του χωριού σας.
Είναι προσφυγικό χωριό που δημιουργήθηκε τη δεκαετία του 1930. Το παλιό το όνομα ήταν Αφθόνη, και είναι οικισμός που υπήρχε στη Μικρά Ασία. Πρόκειται ουσιαστικά για χωριανούς με τους Μαρμαρινούς γιατί είναι από το ίδιο νησί, με την Αφθόνη να είναι ένα από τα 6-7 χωριά, οι κάτοικοι της οποίας μετά την Καταστροφή τοποθετήθηκαν σε αυτό το μέρος. Παλιά λεγόταν Άγιος Δημήτριος, διότι σε αυτό το μέρος που έφτιαξαν το χωριό, ήταν ένα εκκλησάκι που υπάρχει ακόμα. Έπειτα, κάποια στιγμή μετονομάστηκε σε Πυργαδίκια, γιατί αυτή η περιοχή, έχουν βρει σε βυζαντινά χειρόγραφα, λεγόταν περιοχή «αγρός της περί Γαρδικείας», που ήταν μετόχι του Μοναστηριού Δοχειαρείου του Αγίου Όρους.
Οι κάτοικοι εγκαταστάθηκαν εδώ γύρω στο 1930 και τότε χτίστηκε το χωριό. Στην αρχή τους είχαν πάει στην Τούμπα, μετά ήρθανε εδώ. Όταν ιδρύθηκε ο οικισμός οι κάτοικοι ασχολούνταν με το ψάρεμα και με την κτηνοτροφία. Πιο πριν το χωριό δεν υπήρχε, ήταν απλά μετόχι και είχε απλώς μία σκάλα, ένα λιμάνι, από όπου γινόταν το θαλάσσιο εμπόριο προς την ενδοχώρα. Ήταν πολύ λίγοι οι ντόπιοι που έμεναν στα Πυργαδίκια λίγο πιο πάνω από τον σημερινό οικισμό, σε μία περιοχή που ταυτίζεται με τον Άη Γιάννη του Προδρόμου.
Πώς είναι η καθημερινότητα στον τόπο σας σήμερα και ποια η κύρια ασχολία των κατοίκων;
Σήμερα οι μόνιμοι κάτοικοι είναι πάρα πολύ λίγοι. Έχει πάρει τη μορφή ενός τουριστικού θέρετρου. Είμαστε μόνο 158 άτομα τον χειμώνα, ενώ το καλοκαίρι μπορεί να φτάσουμε και τα 2.000, γιατί ενδείκνυται για διακοπές καθώς το χωριό είναι πολύ γραφικό και όμορφο. Οι κάτοικοι σήμερα ως επί το πλείστον ασχολούνται περισσότερο με τον τουρισμό. Μπορεί να έχουμε πολύ λίγους που να είναι αγρότες ακόμα, αλλά στην πλειοψηφία τους οι κάτοικοι έχουν κάποιες ταβέρνες, κάποια ενοικιαζόμενα. Αναπτύσσεται δηλαδή στην ουσία πιο πολύ τουριστικά ο οικισμός. Είναι ένα όμορφο χωριό, ωστόσο θέλει πολύ δουλειά για να αναδείξουμε αυτά που έχουμε. Επίσης έχουμε και αλιείς με μικρά καΐκια και μάλιστα σχετικά αρκετούς για τον πληθυσμό του χωριού.
Ποιά είναι τα σημεία που κάποιος μπορεί να βρει στο χωριό σας και να τα επισκεφτεί;
Είναι κατά βάση οι παραλίες. Έχουμε μία οργανωμένη παραλία με ένα beach bar, που μπορεί να πάει ο κόσμος. Πρόκειται για μία τεράστια και πάρα πολύ ωραία ακτή. Παράλληλα έχουμε και κάποιες άλλες που μπορεί κανείς να τις επισκεφθείς, βεβαίως είναι χωματόδρομος αλλά μπορείς να μεταβείς και με σκαφάκι. Το καλό που έχει ο τόπος είναι ότι ακόμα οι παραλίες μας δεν έχουνε αλλοτριωθεί από τον τουρισμό. Μπορεί να πας στη μέση της παραλίας για παράδειγμα και να είσαι σχεδόν μόνος σου. Θα τις χαρακτήριζα πιο παρθένες.
Έχουμε επίσης την εκκλησία μας, την Παναγία Καστρέλλα, που γιορτάζει την γέννηση της Θεοτόκου, στις 8 Σεπτεμβρίου. Είναι η εικόνα που φέρανε οι πρόσφυγες από την πατρίδα τους. Το όνομά της είναι Παναγία Καστρέλλα γιατί την είχαν βρει εκεί σε ένα κάστρο, ενώ μεταφέρθηκε από ένα Μοναστήρι από το παλιό το χωριό τους, το προσφυγικό και την φέρανε και φτιάξαν την εκκλησία τους εδώ.
Μετά έχει πολύ ωραίες ταβέρνες. Παράλληλα μπορείς να κάνεις μια βόλτα όλο το χωριό περιμετρικά που είναι η χερσόνησος μέσα στη θάλασσα και βλέπεις απέναντι το Άγιο Όρος, την Αμμουλιανή, όλο τον κόλπο, το δεύτερο πόδι. Πρόκειται ουσιαστικά για την Ακρόπολη του χωριού μας που είναι το ψηλότερο σημείο.
Ποιες οι κυριότερες γιορτές, ήθη και έθιμα;
Υπάρχει πολιτιστικός σύλλογος που έχει το όνομα του χωριού. Λέγεται «Αφθόνη», γιατί αυτοί τον δημιουργήσαν πιο πολύ, οι πιο παλιοί που τώρα πλέον έχουν φύγει από τη ζωή σιγά σιγά. Προσπαθούμε να τον κρατήσουμε, γιατί δεν έχουμε νέους, άτομα να ασχολούνται, γιατί ξέρετε ένας σύλλογος θέλει ανθρώπους. Διοργανώνουμε τη γιορτή της σαρδέλας το καλοκαίρι, στην οποία έχει πολύ κόσμο. Την έχει καθιερώσει εδώ και 12 χρόνια ο σύλλογος, η οποία γίνεται συνήθως προς το τέλος Ιουλίου, κάπου ανάμεσα στις 20 με 30, ανάλογα και με το φεγγάρι. Επιλέγουμε αυτή την εποχή γιατί θέλουμε και τον κόσμο, ο οποίος πλέον το έχει μάθει. Ακόμα και από τα Βαλκάνια έχουμε πάρα πολλούς τουρίστες οι οποίοι πλέον τηλεφωνούν για να μάθουν πότε γίνεται. Το πανηγύρι μας είναι στις 8 Σεπτεμβρίου, κατά το οποίο κάνουμε το καθιερωμένο κουρμπάνι.
Υπάρχει κάτι που θα βελτίωνε ή θα άλλαζε την ποιότητα της ζωής των κατοίκων;
Νομίζω ότι η έλλειψη εργασίας είναι αυτή η οποία μαστίζει το χωριό και οδηγεί πολλούς στο να φύγουν από εδώ. Δουλεύει ο κόσμος την περίοδο του καλοκαιριού, ωστόσο μετά δεν έχει ασχολία και φεύγει. Επίσης πολύ μεγάλο πρόβλημα για εμάς είναι το ότι δεν έχουμε σχολείο. Το Δημοτικό Σχολείο έχει κλείσει πάνω από 20 χρόνια τώρα. Τα πρώτα χρόνια οι μαθητές μετακινούνταν με ταξί και μετά με λεωφορειάκι. Σήμερα έχουμε περίπου 7-8 παιδάκια στο χωριό. Δεν ήταν ποτέ ένα μεγάλο χωριό, ωστόσο παλαιότερα υπήρχε σχολείο και λειτουργούσε. Το γεγονός αυτό παίζει μεγάλο ρόλο στην ανάπτυξη ενός τόπου.
Από δρόμους μας έχουν πει ότι τώρα θα ξεκινήσουν κάποιες ασφαλτοστρώσεις εδώ στο Δήμο Αριστοτέλη. Ξεκινήσαν από τα βόρεια χωριά και έχουν πρόγραμμα να γίνουν σε όλες τις κοινότητες. Έχουμε μία παιδική χαρά καινούργια που τελειώνει τώρα, που και αυτό είναι ένα έργο υποδομής για τον κόσμο που έρχεται. Πέρυσι άνοιξε και φαρμακείο. Ότι γίνεται σε ένα μέρος είναι καλό και για εμάς.
