Οι πολύωρες επιχειρήσεις για επιζώντες όπου υπήρχε υποψία ζωής κάτω από τα συντρίμμια, τα ατελείωτα χαλάσματα αλλά και η ευγνωμοσύνη στα πρόσωπα των συγγενών των θυμάτων ακόμα κι όταν τα μέλη της οικογένειας τους ανασύρονταν νεκρά είναι μερικές από τις εικόνες που θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στην ψυχή και την μνήμη των «Ελλήνων Διασωστών», της εθελοντικής διασωστικής και ανθρωπιστικής οργάνωσης από την Θεσσαλονίκη μέλη της οποίας επιχειρούσαν για τέσσερις ολόκληρες μέρες στην πόλη Καχραμανμάρας της Τουρκίας έπειτα από τον φονικό σεισμό.
Τα τέσσερα μέλη της που βρέθηκαν στη γείτονα χώρα, η οποία συνεχίζει να μετράει νεκρούς και πληγές, επέστρεψαν σήμερα το απόγευμα στη Θεσσαλονίκη και τους υποδέχθηκαν με χειροκροτήματα και επευφημίες.
«Μείναμε τέσσερις μέρες και είχαμε πέντε αποστολές. Επιστρέψαμε πριν από λίγο. Πέρα από τις εικόνες που έχει δει ο κόσμος στα ΜΜΕ οι οποίες δείχνουν το μέγεθος της καταστροφής, να σας πω ότι είναι δυσκολότερο και πιο άσχημο αυτό που βλέπαμε εμείς γιατί βιώναμε και τα συναισθήματα των ανθρώπων και την πραγματικότητά τους αλλά και την χαρακτηριστική μυρωδιά που υπάρχει εκεί και η οποία δεν περνά μέσα από τις κάμερες και τα μικρόφωνα». Αυτά είναι τα πρώτα λόγια του προέδρου του ΔΣ της οργάνωσης, Χαράλμπου Ασλανίδη, ο οποίος τονίζει πως παρά τη δυστυχία των ανθρώπων «όλοι μας αντιμετώπισαν με πολύ μεγάλη φιλικότητα, φιλοξενία και όλοι όταν έβλεπαν τη σημαία έβαζαν το χέρι στην καρδιά και μας χαιρετούσαν με χαμόγελο. Βομβαρδιζόμασταν πριν από λίγο καιρό από ειδήσεις ότι θα συμβούν διάφορα πράγματα με την Τουρκία, εμείς αυτό δεν το εισπράξαμε».
Ο κ. Ασλανίδης περιγράφει εικόνες ανθρώπινου πόνου και δυστυχίας αλλά και ευγνωμοσύνης καθώς οι συγγενείς των θυμάτων από τον φονικό σεισμό ευχαριστούσαν τους διασώστες που κατάφερναν να ανασύρουν τις σορούς των αγαπημένων τους για να τους θάψουν αξιοπρεπώς. «Έχω την εικόνα ενός θείου από μία οικογένεια όπου είχαν χαθεί όλοι οι υπόλοιποι συγγενείς και προσπαθούσε να βγάλει τα δύο ανιψάκια του ελπίζοντας ότι θα είναι ζωντανά και για αυτό επιχειρούσαμε κι εμείς. Δυστυχώς τα παιδιά δεν ήταν ζωντανά αλλά ο άνθρωπος με αγκάλιαζε και μου έλεγε ευχαριστώ ενώ είχα βγάλει μόλις τα νεκρά ανίψια του. Το “ευχαριστώ” ήταν γιατί σταματούσε ο πόνος του και ξεκινούσε πλέον η αξιοπρεπής ταφή των παιδιών», λέει στο makthes.gr o κ. Ασλανίδης.
Διαβάστε τη συνέχεια στο makthes.gr
