Κορυφώνεται σε λίγες ώρες μία από τις μεγαλύτερες γιορτές της Ορθοδοξίας, αυτή του Δεκαπενταύγουστου, με την Κοινότητα της Μεγάλης Παναγίας του Δήμου Αριστοτέλη να έχει την τιμητική της. Πρόκειται για μία επίσημη αργία που σε πολλά μέρη της Ελλάδας ονομάζεται και «Πάσχα του καλοκαιριού». Τη συγκεκριμένη ημέρα γιορτάζεται η Κοίμηση της Θεοτόκου, ο θάνατος δηλαδή της Παναγίας, της μητέρας του Χριστού.
Στις 15 Αυγούστου στην περιοχή του προσκυνήματος, λίγο έξω από την Μεγάλη Παναγία, πραγματοποιείται ένα από τα μεγαλύτερα πανηγύρια της Χαλκιδικής, τόσο σε διάρκεια όσο και σε πλήθος κόσμου. Χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώνονται ήδη από την 1η Αυγούστου που ξεκινούν οι εκδηλώσεις και οι οποίες κορυφώνονται το βράδυ του Δεκαπενταύγουστου.
Αποβραδίς της μεγάλη εορτής, οι πιστοί σχηματίζουν μία ζωντανή αλυσίδα χιλιομέτρων στο Ιερό προσκύνημα προκειμένου να προσκυνήσουν τη χάρη Της. Το απόγευμα της παραμονής, στις 14 του μήνα, τελείται ο Μέγας πανηγυρικός Εσπερινός και στη συνέχεια ψάλλονται τα εγκώμια της Θεοτόκου, ενώ πραγματοποιείται και η περιφορά της Ιερής Εικόνας συνοδεία της Φιλαρμονικής του Δήμου.
Φέτος ωστόσο, καθότι ο ιστορικός Ιερός Ναός της Παναγίας με χρηματοδότηση του Υπουργείου Πολιτισμού αναπαλαιώνεται και προσωρινά δεν λειτουργεί, ο εορτασμός θα τελεστεί σε διπλανή τοποθεσία. Στη συνέχεια επί τόπου αναμένεται να στηθεί ένα μεγάλο πανηγύρι, ενώ κάτοικοι και επισκέπτες γλεντούν παραδοσιακά μέχρι αργά το πρωί.
Ανήμερα της μεγάλης χριστιανικής εορτής, στο Ιερό Προσκύνημα της Μεγάλης Παναγίας, θα τελεστεί το πρωί Αρχιερατική Θ. Λειτουργία.
Το όραμα που έδωσε το όνομα στη Μεγάλη Παναγία
Η Μεγάλη Παναγία, κοινότητα πλέον του δήμου Αριστοτέλη, ως οικισμός, υπήρχε από τα βυζαντινά χρόνια με το όνομα Ρεβενίκια. Ήταν το 1926 όταν το χωριό μετονομάστηκε σε Μ. Παναγία από το όραμα της γιαγιάς που υπέδειξε στους συγχωριανούς της το σημείο όπου ήταν θαμμένη η θαυματουργή εικόνα.
Σύμφωνα με την παράδοση, στο όραμα η γιαγιά είδε μια μαυροφορεμένη γυναίκα που της υπέδειξε να αναφέρει στους προύχοντες του χωριού να σκάψουν σε ένα συγκεκριμένο χώρο. Η γιαγιά φοβήθηκε να το αναφέρει για να μην την περιγελάσουν. Το όνειρο επαναλήφθηκε και δεύτερη και τρίτη φορά. Όταν το ανέφερε, οι προύχοντες του χωριού την κορόιδεψαν κατ’ αρχήν αλλά μετά το θανατικό που έπεσε στα ζώα τους φοβήθηκαν, έσκαψαν και βρήκαν θαμμένη την εικόνα.
Μετά την ανακάλυψη στο σημείο εκείνο χτίστηκε το Ιερό Προσκύνημα το οποίο υπάρχει μέχρι και σήμερα, χωρίς ωστόσο να βρίσκεται εκεί η εικόνα η οποία κλάπηκε το 1978 και δεν ξαναβρέθηκε.
Το Μεγάλο Προσκύνημα βρίσκεται 1,5 χλμ. ανατολικά του χωριού, σε καταπράσινη τοποθεσία, όπου παλαιότερα υπήρχε παρεκκλήσι αφιερωμένο στον Άγιο Κωνσταντίνο. Έχει φροντισμένο προαύλιο, κελιά, βοηθητικούς χώρους, θολωτές στοές. Το έντονο κόκκινο και κίτρινο χρώμα κυριαρχεί. Κτίστηκε το 1863 και ξανακτίστηκε μετά το σεισμό του 1932. Μεγάλης αξίας θεωρείται το καθολικό, με ενδιαφέρον ξυλόγλυπτο τέμπλο που υπολογίζεται ότι κατασκευάστηκε το 1870 και η παράδοση λέει ότι το έφτιαξαν δυο τεχνίτες στη Βουλγαρία όπου το δούλευαν για επτά ολόκληρα χρόνια. Οι ίδιοι πιστεύεται πως έφτιαξαν και τον δεσποτικό θρόνο.
Αξίζει να σημειωθεί ότι έξω από τον περίβολο του Προσκυνήματος και κάτω από τον ναό βρίσκεται ο χώρος του Αγιάσματος της Παναγίας με τρεχούμενο δροσερό νερό.
