Σε εργασίες στήριξης, αλλά και ανάδειξης του Ιερού Ναού της Παναγίας Κορυφινής προχώρησε ο Ιερατικός Προϊστάμενος της Ενορίας των Νέων Μουδανιών με την αμέριστη συμπαράσταση των κατοίκων χριστιανών.
Πρόκειται για έναν ναό χτισμένο την δεκαετία του ‘70 με μακρά ιστορία και παράδοση και που κάθε χρόνο εορτάζει πανηγυρικά και με μεγαλοπρέπεια στις 8 Σεπτεμβρίου το Γενέσιο της Θεοτόκου.
Παραμονή και ανήμερα της εορτής ο ναός κατακλύζεται από κόσμο που σπεύδει να προσκυνήσει την θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Κορυφινής.
«Υπήρξε ένα πρόβλημα στατικότητας και άμεσα έπρεπε να προβούμε σε ενέργειες στήριξης, τις οποίες θα συνεχίσουμε μέχρι να ολοκληρωθούν εντελώς», είπε ο Αρχιμανδρίτης Συνέσιος Στάθης για την πορεία των εργασιών και ταυτόχρονα ανέφερε την συμπαράσταση του κόσμου: «Με την βοήθεια του κόσμου μπορέσαμε τουλάχιστον να στηρίξουμε αυτόν τον ναό και να τον αναδείξουμε, ώστε να μπορεί ο τόσο σημαντικός ναός της Παναγίας Κορυφινής να βρίσκεται εδώ ανάμεσά μας και να τον χαιρόμαστε, μαζί με την εικόνα της Παναγίας μας!».
Σύμφωνα με τον ίδιο η εκκλησία έχει πάρει ήδη μία μορφή καλυτέρευσης, ενώ η πορεία των εργασιών προχωράει σταθερά: «Γίνανε τα εξωτερικά θεμέλια για την στήριξη του ναού που σε συνδυασμό με τις υπόλοιπες εργασίες που πραγματοποιήθηκαν μπορούμε να λέμε ότι πλέον έχουμε έναν ασφαλή ναό με την Παναγία Κορυφινής να έχει κάνει για ακόμη μία φορά το θαύμα της», δήλωσε ενώ κλείνοντας δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει για ακόμη μία φορά τον κόσμο για την αμέριστη και συνεχή συμπαράσταση.
Λίγα λόγια για την θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Κορυφινής
Για την εικόνα της Παναγίας κατά την παράδοση λέγεται ότι βγήκε μέσα από τη θάλασσα ύστερα από ένα μεγάλο σεισμό κι ανέβηκε στην πιο ψηλή κορφή του νησιού.
Εκεί την βρήκαν οι κάτοικοι και την έκαναν μοναστήρι, ονομάζοντάς την «Παναγία Κορυφινή». Επιχείρησαν βέβαια πρώτα να την τοποθετήσουν στην κεντρική πλατεία του χωριού, αλλά πάντα την εύρισκαν πάνω στο βουνό αυτό, γι΄αυτό της έκτισαν εκεί το μοναστήρι και της έδωσαν το παραπάνω όνομα.
Στον πρώτο διωγμό το 1918, οι κάτοικοι πήραν μαζί τους την εικόνα στα βάθη της Μικράς Ασίας και την τοποθέτησαν μέσα σε μια εκκλησία, αλλά κάθε μέρα την εύρισκαν σε μια κορφή του βουνού από τα γύρω.
Όταν επέστρεψαν πάλι στο νησί τοποθέτησαν την εικόνα στο μοναστήρι της. Το καντήλι της ποτέ δεν έσβηνε και ήταν ο μοναδικός φάρος σ’ολόκληρη την περιοχή για τους ναυτικούς.
Όχι μόνο οι Χριστιανοί αλλά και οι Τούρκοι πίστευαν στη θαυματουργή χάρη της, γιατί πολλοί σώθηκαν από ναυάγια και τα τάματα και οι δωρεές καθημερινά ήταν σωρός στο μοναστήρι, που πήγαιναν και προσκυνούσαν και Χριστιανοί και αλλόθρησκοι.
Όταν οι πρόσφυγες φύγανε από το νησί της Καλολύμνου μαζί με τα ιερά κειμήλια τους πήρανε και την Παναγία Κορυφινή την οποία Παναγία την τιμούσανε και συνεχίζουν να την τιμούν.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί σήμερα η δημιουργία ομώνυμου Ιερού Ναού στον λόφο πάνω από την πόλη των Νέων Μουδανιών από Καλολυμνιώτες που είχαν προστάτιδα την Παναγία Κορυφινή.
