46 χρόνια πέρασαν από το 1978 από την κλοπή της εικόνας.
Τα μεσάνυκτα της 17ης Απριλίου 1978, εν μέσω πρωτοφανούς καταιγίδος, η Ι. εικών εκλάπη μαζί με όλα τα τιμαλφή αφιερώματα, πάρα πολλά χρυσαφικά, τα οποία η ευγνωμοσύνη των ιαθέντων ευλαβών χριστιανών, αφιέρωσε εις την χάριν της Υπ. Θεοτόκου.
Την επομένη το πρωί, η τότε νεωκόρος Μονεβασία Λαμπριανίδη, η μετέπειτα μοναχή Μαριάμ, ανοίγοντας τον Ι. Ναό, όπως η ίδια αφηγείτο, είδε εις το τέμπλον να είναι μόνο το πλαίσιον της Ι. εικόνος η δε σιδερένια θήκη που προφύλασσε την Ι. εικόνα από την πίσω πλευρά του τέμπλου, παραβιασμένη, όπως και οι δύο μεγάλες κλειδαριές σπασμένες.
Ευρέθη δε ένα παράθυρο από το δεξιό κλίτος του Ναού με τα κάγκελλά του κομμένα και λυγισμένα. Αμέσως ειδοποιήθηκε η αστυνομία και ο τότε Μητροπολίτης Ιερισσού Παύλος.
Από συμπεράσματα της τότε ελληνικής αστυνομίας ίσως οι διαρρήκτες να μην ηδύναντο να εισχωρήσουν από αυτό το παράθυρο του δεξιού κλίτους, επειδή η διάμετρος του ήτο πολύ μικρή, διά να χωρέσει ένα ανθρώπινο σώμα και να εισήλθον εις τον Ι. Ναό από την κεντρική θύρα με αντικλείδια. Άνοιξαν δε το παράθυρο προς παραπλάνησι των αρχών.
Εξαιτίας δε της καταρρακτώδους βροχής και των αστραπών εκείνης της νύκτας, δεν έγιναν αντιληπτοί από κανένα.
Τρία έτη μετά την κλοπή της Ι. εικόνος και ευθύς αμέσως μετά την ενθρόνισί του ο τότε ευλαβέστατος Μητροπολίτης Ιερισσού Νικόδημος, πληροφορηθείς το όλο ιστορικόν του Ι. Προσκυνήματος, ετοποθέτησε εις την θέσιν της θαυματουργού Ι. εικόνος μία άλλη εξίσου αρχαία εικόνα της Θεοτόκου η οποία εφυλάσσετο εντός του Ι. Βήματος του Ι. Ναού.
Επειδή όμως η χάρις και η ευλογία της Υπεραγίας Θεοτόκου δι’ αυτόν τον τόπο ήτο αστείρευτος και διηνεκής, και αυτή η Ι εικών επιτελούσε θαύματα αναρίθμητα!
Ο ίδιος μάλιστα ο Μητροπολίτης Ιερισσού Νικόδημος ανέφερε εις ένα κήρυγμά του, λίγο χρόνο μετά την τοποθέτησι της δεύτερης Ι. εικόνος εις το τέμπλον του Ναού, ότι ήλθον ευλαβείς κάτοικοι της πόλεως του Διδυμοτείχου, οι οποίοι ανέφερον στον ίδιο προσωπικά, ότι ήλθον εις το Ι. Προσκύνημα, εάν και δεν εγνώριζον που ευρίσκεται αυτό, κατόπιν φανερώσεως, θείω βουλήματι, της Υπ. Θεοτόκου, η οποία και τους υπέδειξε τον συγκεκριμένο τόπο!
Εκατοντάδες δε προσκυνητές έως σήμερον «δεκαπέντιζαν», δηλαδή παρέμενον καθ’ όλη την διάρκεια του Δεκαπενταυγούστου εις το Ι. Προσκύνημα της Μεγάλης Παναγίας, διαμένοντας σε πρόχειρους καταυλισμούς, ενώ αργότερα σε ξύλινους ξενώνες.
Ο αείμνηστος Μητροπολίτης Ιερισσού Νικόδημος Αναγνώστου, επειδή ηγάπησε υπερβαλλόντως τον ευλογημένο αυτόν τόπο, κατά τα έτη 1982 έως και 1996 μετέφερε την έδρα της Ι. Μητροπόλεως του εις το Ι. Προσκύνημα, διαμένων ο ίδιος εκεί επί μονίμου βάσεως, εις το άλλοτε παλαιό θερινό επισκοπείο της Μητροπόλεως Ιερισσού, το οποίο και ανεκαίνισε εκ βάθρων.
Ανήγειρε προνοία του νέα κτίρια, σύγχρονους ξενώνες διά τους προσκυνητάς, ενώ ανεμορφώθη ο προαύλιος χώρος αλλά και περιεφράχθη.
Παραλλήλως αγιογραφήθηκε δι’ ενεργειών του το εσωτερικό του Ι. Ναού, εκτίσθη νάρθηκας και εξωνάρθηκας, καθώς και μεγαλοπρεπές κωδωνοστάσιο, αντικαταστήσας το σιδερένιο παλαιό.
Επί αρχιερατείας του αοιδίμου Ιεράρχου Νικοδήμου, ετελούντο καθημερινώς και καθ’ όλη την διάρκεια του έτους όλεςι οι ιερές ακολουθίες, διορίσας μόνιμο εφημέριο ιερέα, ούτως ώστε να υποδέχεται κάθε ημέρα και να εξυπηρετεί τους πολυπληθείς προσκυνητάς.
Εδώρησε δε, ο ίδιος ο αοίδιμος Μητροπολίτης Νικόδημος προσωπικά του τεμάχια των Ι. Λειψάνων των Αγίων Νεομαρτύρων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης εις το Ι. Προσκύνημα, προς ευλογίαν και αγιασμόν των πιστών.
Καθ’ όλο τον μήνα Αύγουστο ετελούντο όρθρος, Θ. Λειτουργία, Εσπερινός και Ι. Παράκλησις της Θεοτόκου, χοροστατούντος του ιδίου. Κατ’ έτος ετελούσε ανελλιπώς πολύωρον Ι. Αγρυπνία διά να επιτρέψη και να ευλογήση η Κυρία Θεοτόκος να ευρεθή η Ι. εικών Της.
Πολλάκις δε, ο Μακαριστός Μητροπολίτης Νικόδημος εις τα κηρύγματά του, αλλά και εις τας ποιμαντορικάς εγκυκλίους του εξέφραζε την απορίαν, το παράπονον, αλλά και τον προβληματισμόν του, διατί μετά τόσα έτη παρά τις επιστάμενες έρευνες της Μητροπόλεως αλλά και της πολιτείας, η Ι. εικών δεν κατέστη δυνατόν να ευρεθή.
Ο ίδιος δε, έδιδε την ταπεινή και αφοπλιστική απάντησι, διατί δεν ανευρέθη η Ι. εικών: «Διά τας αμαρτίας μας, διά την ασέβειαν και αδιαφορίαν μας. Να αναλάβωμεν την ευθύνην των πράξεών μας, της ζωής μας όλης και να οδηγηθώμεν εις μετάνοιαν, εις ταπείνωσιν, εις εκζήτησιν της θείας συγγνώμης, εις θερμήν προσευχήν και ικεσίαν, εις επίγνωσιν και βίωσιν της αμωμήτου ημών πίστεως και ευσεβείας», όπως χαρακτηριστικώς ανέφερε εις την ποιμαντορικήν εγκύκλιόν του, που εξέδωσε το 2008 διά το θλιβερόν αυτό γεγονός της κλοπής της Ι. εικόνος.
Εζητούσε δε ένδακρυς, ο άξιος κατά πάντα μακαριστός ποιμενάρχης Νικόδημος την θεία συγγνώμη και το έλεος, εξαιρέτως υπό της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Με σεπτή εντολή του το έτος 2008 αφιερώθη εις την κλαπείσαν Ι. εικόνα της Μ. Παναγίας «επί τη συμπληρώσει τριάκοντα ετών από της αποφράδος εκείνης νυκτός του έτους 1978, όταν βέβηλα χέρια ιερόσυλων και ασεβών ανθρώπων και ιεροκάπηλων, έκλεψαν την θαυματουργόν εικόνα της Παναγίας» όπως πάλι ανέφερε ο μακαριστός ιεράρχης εις την ιδίαν εγκύκλιόν του.
Συνεχώς, αλλά και κατά την διάρκειαν της μεγάλης αγρυπνίας, την οποία ετέλεσε ο ίδιος ο αξιομακάριστος Ιεράρχης Νικόδημος την 17ην Απριλίου του έτους 2008, ποιούσε «έκκλησιν εις τους ευσεβείς χριστιανούς και τους ευλαβείς προσκυνητάς του Ι. Προσκυνήματος να κάμουν θερμόν αίτημα προσευχής, δεήσεως και της εκζητήσεως της συγγνώμης της Κυρίας Θεοτόκου διά την επιστροφήν της Ι. εικόνος της, διότι τούτο θα είναι το δεύτερον θαύμα της ευρέσεως την Ι. εικόνος της Παναγίας, το οποίον θα δοξάση τον Θεόν, θα μεγαλύνη την Εκκλησίαν και θα παρηγορήση τους ευσεβείς και πιστούς Χριστιανούς.
Εάν όμως δεν υπάρξη πλήρης μεταμέλεια και συντριβή εις τας ψυχάς των ανθρώπων, η ιερά εικών δεν θα επανέλθη εις τον τόπον ευρέσεως της», ανέφερε ο σεπτός ποιμενάρχης Νικόδημος.
Ωσαύτως, επειδή το Ι. Προσκύνημα κατέστη δι’ ενεργειών του μακαριστού Ιερισσού Νικοδήμου Πνευματικό Κέντρον όλης της Μητροπόλεως, ο δραστήριος και ακούραστος πρωτοσύγκελλος της Ι. Μητροπόλεως Ιερισσού π. Χρυσόστομος Μαϊδώνης, ως υπεύθυνος του νεανικού έργου και της κατηχήσεως, με την ευλογία του αειμνήστου Μητροπολίτου, ίδρυσε εις το Ι. Προσκύνημα εκκλησιαστικές κατασκηνώσεις, όπου εφιλοξενούντο τριακόσια περίπου παιδιά όλων των ηλικιών.
Όπως δε ανέφερε εις μίαν ποιμαντορικήν εγκύκλιόν του, ο αοίδιμος Ιερισσού Νικόδημος, «το Ιερόν Προσκύνημα αποτελεί μεγάλη ευλογία της Παναγίας δι’ όλην την επαρχίαν μας και το αισθανόμεθα όλοι ως μεγάλη παρηγορία μας εις την κατάθλιψιν της ζωής.
Η θαυματουργική παρουσία της Παναγίας εις τον χώρον της ευρέσεως της Ι. εικόνος της αναπαύει πολλούς χριστιανούς, οι οποίοι προσέρχονται με πολλήν ευλάβειαν, διά να προσευχηθούν και να προσκυνήσουν την θείαν χάριν της».
Όσον αφορά δε την έκβασιν των ερευνών διά την υπόθεσιν της κλοπής της Ι. εικόνος, ελέχθησαν κατά καιρούς πολλά και διάφορα. Άλλοι είπον, ότι οι δράστες συνελήφθησαν, υπέδειξαν τα κλοπιμαία, αλλά η Ι εικών δεν ανευρέθη ανάμεσα εις αυτά. Άλλοι ότι ευρίσκεται εις την προσωπικήν συλλογήν κάποιου συλλέκτη, άλλοι δε εις κάποια γκαλερί του εξωτερικού.
Ανεξαρτήτως όμως όλων αυτών των υποθέσεων και εικασιών, ουδείς γνωρίζει πραγματικώς που κρύπτεται η Ι. εικών της Θεοτόκου.
Ο Μακαριστός Μητροπολίτης και αλησμόνητος Γέροντας μας Ιερισσού, κυρός Νικόδημος, ο οποίος επί 31 έτη εφώτιζε και ελάμπρυνε με την σεπτή και ευλαβική παρουσία του, ως λύχνος άσβεστος όλη την ιερά μητρόπολίν του, ηγάπησε και ελάτρευσε ανυπερθέτως και υπερβαλλόντως το πάνσεπτον και θεοτίμητον πρόσωπον της Υπ. Θεοτόκου καθ’ όλη την διάρκεια του επιγείου βίου του.
Γράφει ο Άγγελος Ν. Πάκλαρας, Θεολόγος | Romfea.gr
