Φιλοξένησα φέτος στην Κασσάνδρα έναν Ισπανό φίλο με την οικογένειά του. Είναι άνθρωπος με σημαντικό ρόλο στην ευρωπαϊκή πολιτική, πολυταξιδεμένος με πολλές γνώσεις και εμπειρίες. Άνθρωπος του πνεύματος, συγγραφέας και λάτρης της Ιστορίας. Γνωρίζει καλά την Ελλάδα, αλλά ερχόταν για πρώτη φορά στη Χαλκιδική. Τις μέρες που περάσαμε μαζί, μας κατέκλυσε με τις εντυπώσεις και τις κρίσεις του για τον τόπο μας, αλλά και τον ανυπόκριτο θαυμασμό για όσα είδε και έζησε.
Μεταφέρω εδώ, χωρίς δικά μου σχόλια, κάποιες από τις απόψεις του. Είναι, πιστεύω, πάντα υγιές να λαμβάνουμε υπόψη το πώς μας βλέπουν οι άλλοι, πολύ περισσότερο εφόσον η παραμονή των Ισπανών φίλων συνέπεσε με μία υπερβολική, αρνητική αρθρογραφία στον αθηναϊκό Τύπο για το «τέλος του τουρισμού στη Χαλκιδική».
Σταχυολογώ τις πέντε πιο χαρακτηριστικές κρίσεις του Ισπανού φίλου:
«Είστε ένας από τους ελάχιστους ακόμη γνήσιους. Υπάρχουν πολλά μέρη στη Μεσόγειο όπου το πεύκο συναντάει τη θάλασσα, αλλά πολύ λίγα όπου τα πεύκα και τα δάση είναι ακόμα τόσο πολλά, τόσο εμφανή, χωρίς πολυώροφα κτίρια και άχαρες πολυκατοικίες.
-«Οι Θάλασσες, οι ακτές και οι παραλίες σας δεν τελειώνουν ποτέ και, ενώ είναι δίπλα η μία στην άλλη, είναι τόσο διαφορετικές».
Για όσους έχουν ως μεσογειακές εμπειρίες την υπεροικοδομημένη Κόστα Ντελ Σολ και την απρόσωπη ακτογραμμή στη Βόρεια Αφρική ή στις αιγαιακές ακτές της Τουρκίας, οι δαντελωτές παραλίες μας εντυπωσιάζουν με την ποικιλομορφία τους.
– «Οι τιμές σας προσιτές, πολύ φθηνότερες από Ισπανία, Ιταλία και Γαλλία».
Από την ενοικίαση εποχικών προϊόντων και υπηρεσιών μέχρι τους τιμοκαταλόγους στις ταβέρνες, οι τιμές (ακόμη) εκπλήσσουν θετικά τους ξένους επισκέπτες.
-«Οι άνθρωποί σας χαμογελαστοί, πάντα πρόθυμοι να μοιραστούν θετικές εντυπώσεις».
Οι άνθρωποι του τόπου αλλά και οι εργαζόμενοι στον τουρισμό δεν έχουν την αλαζονεία των αναπτυγμένων μεσογειακών προορισμών. Ίσως σε μερικές περιπτώσεις τούς λείπουν οι εμπειρίες και η διεθνοποίηση, αλλά πάντα τους πλημμυρίζει το φιλότιμο κι η καλή τους καρδιά.
-«Άγιο Όρος, Βεργίνα και Αιγές, πολιτιστικό χρυσάφι στα πόδια σας».
Μνημεία οικουμενικής σημασίας και ιστορία που παντρεύει τους αιώνες δεν είναι καθόλου σύνηθες να συνυπάρξουν δίπλα ή τόσο κοντά σε τουριστικά μέρη της Μεσογείου. Ακόμη με συγκλονίζει η διαπίστωση του Ισπανού: «Εδώ, σε σας, ο επισκέπτης καταλαβαίνει τι ιστορία κουβαλάει η Ελλάδα στους ώμους της».
Στις πολλές μας συζητήσεις ήμουν εγώ που πάντα προσπαθούσα να εξηγήσω στον ενθουσιασμένο ξένο φίλο ότι ο τόπος μας έχει και προβλήματα που είναι υπαρκτά και πρέπει να αντιμετωπιστούν: οι προκλήσεις της εποχικότητας, η εντεινόμενη οικοδόμηση, η πίεση στο νερό και τις υποδομές, η αυξανόμενη ζήτηση από τη μεσαία τάξη των Βαλκανίων που πλουτίζει και μετακινείται προς τη Μεσόγειο.
Η απάντησή του ήταν απλή και κατηγορηματική: «Έχετε 10-15 χρόνια μπροστά σας να κρατήσετε αυτόν τον παράδεισο τόσο όμορφο όπως τον γνώρισα. Μην αφήσετε τίποτε και κανέναν να τον καταστρέψει».
*Ο Μαργαρίτης Σχοινάς διετέλεσε αντιπρόεδρος της Κομισιόν και Επίτροπος της Ελλά
*Δημοσιεύθηκε στη «ΜτΚ» στις 24.08.2025
