Στο δεύτερο χιλιόμετρο της επαρχιακής οδού Πορταριάς – Σημάντρων βρίσκεται χτισμένο ένα πανέμορφο εκκλησάκι (εντός μιας περιοχής ελαιόδεντρων).
Το ξωκκλήσι της Αγ. Μαγδαληνής χτίστηκε το 2002 από τον αείμνηστο, Δημήτριο Παπαλεξίου, δάσκαλος στο κύριο επαγγέλμα. Στην ίδια περιοχή διατηρούσε τα κτήματα του και μέσα σε ένα από αυτά διάλεξε να χτίσει και το παρεκκλήσι που χρονολογείται από το 2002.
Τη βοήθεια τους στη δημιουργία της εκκλησίας προσέφερε τόσο ο Πατέρας Ευάγγελος, όσο και ο οικοδόμος, Αναστάσιος Τολέρης.
Στο παρεκκλήσι την ημέρα, αλλά και τη παραμονή του εορτασμού της Αγ. Μαγδαληνής(22/7) λειτουργεί κανονικά με Θεία λειτουργία και κουρμπάνι για τους πιστούς.
Από την επόμενη, κιόλας, χρονιά της κατασκευής τις ανάγκες της Αγ. Μαγδαληνής ανέλαβε η οικογένεια του Παπαλεξίου, η σύζυγος και τα τέσσερα παιδιά του, καθώς και η ενορία των Σημάντρων, αφού η σύζυγος του αείμνηστου δώρισε το εκκλησάκι στην ενορία του χωριού που εδώ και 17 χρόνια φροντίζει με περισσή αγάπη το πανηγύρι.
Την ιστορία της Αγ. Μαρίας Μαγδαληνής μου διηγήθηκε ο ίδιος ο γιός του Παπαλεξίου, Μιχαήλ Παπαλεξίου:
Το παρεκκλήσι είναι αφιερωμένο στην Αγία Μαρία Μαγδαληνή. Το έτος κατασκευής του είναι το 2002 και ήταν η πρώτη και η τελευταία φορά που ήταν παρών στον πανηγυρικό εσπερινό ο ιδρυτής του, Παπαλεξίου Δημητρίου.
«Ο πατέρας μου απεβίωσε στις 24 Απριλίου του 2003 από καρκίνο, μαχόμενος με τη νόσο για 2 χρόνια. Σε αυτά τα δύο χρόνια, άλλαξε η στάση του απέναντι στην πίστη ήρθε πιο κοντά και ήθελε την βοήθεια Του.Πρίν τον καρκίνο ήταν ένας πολύ δημιουργικός και δραστήριος άνθρωπος στην σχολική κοινότητα που λόγω επαγγέλματος αφιέρωσε πολλά χρόνια από τη ζωή του αφού το κύριο επάγγελμα του ήταν δάσκαλος και μάλιστα στο Δημοτικό Σχολείο των Σημάντρων όμως και στην γεωργία που ασχολούνταν, έκανε μικρά θαύματα με προοδευτικές τάσεις στηριζόμενος πάντα στις δυνάμεις και στις ικανότητες τους χωρίς να ζητάει ποτέ την βοήθεια Του Θεού ο οποίος είχε αλλά σχέδια.
Όταν, λοιπόν, έλαβε το εξιτήριο από το νοσοκομείο κάνοντας την πρώτη επέμβαση στο παχύ του εντέρου μας δήλωσε ότι ήθελε να τοποθετήσει ένα σταυρό και ένα εκκλησάκι (όπως αυτά που τοποθετούνται στην άκρη των δρόμων μετά από ατυχήματα) στην τσιμεντένια δεξαμενή νερού άρδευσης στο ύψωμα του ελαιώνα στα Γιάργια που βρίσκεται μερικά μέτρα από το παρεκκλήσι.
Αφουγκραστήκαμε την επιθυμία του αφού σε όλο το διάστημα που έδινε την μάχη του με την επάρατη νόσο πολλά μικροθαύματα συνέβαιναν στην οικογένεια μας με την παρουσία της Αγίας Μαρίας Μαγδαληνής να είναι έντονη.
Ο πατέρας μου είχε δει… Όραμα. Όπως μας διηγήθηκε μετά την ανέγερση του φωτιζόμενου Σταυρού και της Εκκλησίας, είχε δει ένα μεγάλο και πολύ φωτεινό Σταυρό και δίπλα του να βρίσκεται μια πολύ όμορφη γυναίκα που του μίλησε δίνοντας του ελπίδα. Μέχρι το τέλος το κρατούσε το όραμα του κρυφό, φοβούμενος μην παρεξηγηθεί και αλλάζοντας στάση απέναντι στην πίστη του για τον Θεό.
Έχτισε την εκκλησία με καθοδήγηση του Πατήρ Ευάγγελου Βαθιωτάκη και τη βοήθεια του οικοδόμου, Τολέρη Αναστάσιου, με εξολοκλήρου δικά του έξοδα χωρίς να αναφέρει ποτέ το τελικό ποσό. Για το χωριό, κάτι τέτοιο, ήταν πρωτόγνωρο και γι αυτό η προσέλευση του κόσμου ήταν πολύ μεγάλη την πρώτη χρονιά, το 2002 με τον τότε δήμαρχο Απόστολο Δαλαμπίρα να κόβει την κορδέλα και να ακολουθεί κουρμπάνι με ποτό δωρεάν για όλο τον κόσμο.
Μετά τον θάνατο του η μητέρα μας δώρισε το παρεκκλήσι στην ενορία μας και συνεχίζει έτσι εδώ και 17 χρόνια με τη βοήθεια του κόσμου που συνεχώς μας διηγείται βιώματα τους που σχετίζονται με την Αγία Μαρία Μαγδαληνή, διατηρούμε τον χαρακτήρα του πρώτου πανηγυρικού εσπερινού.
Ο πατήρ Ευάγγελος πρωτοστατεί κάθε χρόνο στην οργάνωση του πανηγυριού και με δικές του ενέργειες ο χώρος και η εκκλησία επενδύθηκαν με πέτρα φτάνοντας στην σημερινή τους μορφή».
Εκεί ανάμεσα στις ελιές βρίσκεται το όραμα του μπαμπά του Μιχάλη για να μας θυμίζει την πίστη μας.
*Διηγείται ο Μιχαήλ Παπαλεξίου