Το κουμπί «Μου αρέσει» δεν είναι απλώς ένα ψηφιακό σύμβολο· είναι μια τεχνολογική καινοτομία που έχει αλλάξει τον τρόπο που οι άνθρωποι επικοινωνούν, αλληλεπιδρούν και αντιλαμβάνονται την ψηφιακή τους παρουσία. Παρόλο που το Facebook το έκανε διάσημο, η ιστορία του κουμπιού ξεκινά πολύ πριν το 2009, όταν τελικά ενσωματώθηκε στο κοινωνικό δίκτυο.
Η ιδέα ενός απλού τρόπου για να εκφράσει κανείς έγκριση ή αποδοκιμασία έχει τις ρίζες της στις πρώιμες διαδικτυακές πλατφόρμες, όπως το Yelp, το FriendFeed, το YouTube και το Hot or Not. Το 2005, ο υπάλληλος της Yelp Bob Goodson δημιούργησε ένα πρόχειρο σκίτσο με τον αντίχειρα προς τα πάνω και προς τα κάτω, ως μέσο αξιολόγησης περιεχομένου. Αν και η Yelp τελικά δεν το υιοθέτησε, η ιδέα άνοιξε το δρόμο για περαιτέρω πειραματισμούς στη Σίλικον Βάλεϊ.
Η χειρονομία με τον αντίχειρα δεν ήταν τυχαία. Από τις αρένες των μονομάχων στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία μέχρι τον Φόνζι της δεκαετίας του 1950 και ταινίες όπως ο «Μονομάχος», η έννοια της επιδοκιμασίας ή της αποδοκιμασίας με χειρονομίες είχε ήδη βαθιές ρίζες στην κουλτούρα. Οι τεχνολογικοί πρωτοπόροι του 21ου αιώνα συνδύασαν αυτές τις ιδέες με τις ψηφιακές δυνατότητες των πλατφορμών τους, δημιουργώντας ένα εργαλείο που ενίσχυε τη συμμετοχή και την αλληλεπίδραση των χρηστών.
Το Facebook, αν και αρχικά διστακτικό λόγω της αντίθεσης του Μαρκ Ζάκερμπεργκ, εισήγαγε τελικά το κουμπί «Μου αρέσει» το 2009, εκμεταλλευόμενο την τεράστια δύναμη της κοινωνικής αναγνώρισης και συλλογής δεδομένων. Το κουμπί έγινε άμεσα παγκόσμιο σύμβολο και οδήγησε στην επέκταση των συναισθηματικών επιλογών το 2016 με τη μορφή των «αγάπη», «χαχα», «ουάου», «λύπη» και «θυμός».
Το κουμπί «Μου αρέσει» δεν είναι απλώς μια ψηφιακή συντόμευση· είναι μια αντανάκλαση των κοινωνικών δεσμών, των ανθρώπινων συναισθημάτων και της επιθυμίας μας να επικοινωνούμε. Όπως λέει ο Reeves, η ικανότητά μας να κάνουμε κομπλιμέντα ή να εκφράζουμε εκτίμηση είναι αποτέλεσμα 100.000 ετών εξέλιξης, και το κουμπί «Μου αρέσει» απλώς έφερε αυτή την ανάγκη στο ψηφιακό προσκήνιο.
Πηγή ot.gr
