Απίθανες ιστορίες που συνήθως συναντάμε σε παλιές ταινίες του ασπρόμαυρου κινηματογράφου καταγράφονται στις δικαστικές αίθουσες. Ιστορίες που οι κινηματογραφικοί παραγωγοί της προηγούμενης γενιάς θα πλήρωναν αδρά τον σεναριογράφο.
Από γνωστό κρατικό μαιευτήριο των Αθηνών 45χρονη μητέρα δύο παιδιών, ηλικίας 4 και 10 ετών, από προηγούμενους γάμους, απήγαγε νεογνό μόλις είχε γεννηθεί. Το τύλιξε μέσα σε μια ζακέτα και έφυγε με ταξί για να το παρουσιάσει στον νέο σύντροφό της ως δικό της παιδί, καθώς εγκυμονούσε και απέβαλε, παρ’ όλα αυτά συνέχιζε να παριστάνει επί μήνες την έγκυο, μη θέλοντας να αποκαλύψει το γεγονός αυτό στον σύντροφό της.
Δύο μήνες μετά την είδηση της εγυμοσύνης της απέβαλε, γεγονός όμως που απέκρυψε από εκείνον «παρουσιάζοντας εξωτερικά εικόνα γυναίκας σε κατάσταση εγκυμοσύνης, καθώς είχε αρκετά περιττά κιλά και εμφανίζοντάς του σειρά πλαστογραφημένων σχετικών ιατρικών εξετάσεων, οι οποίες αφορούσαν προηγηθείσα εγκυμοσύνη άλλου τέκνου της».
Παράλληλα, 28χρονη γυναίκα αλβανικής καταγωγής έφερε στη ζωή (10.30 το πρωί) το δεύτερο παιδί της και οδηγήθηκε σε τρίκλινο δωμάτιο του πρώτου ορόφου του μαιευτηρίου.
Αμέσως μετά, της έφεραν το νεογέννητο κοριτσάκι δίπλα της, καθώς το μαιευτήριο αυτό ακολουθεί τη μέθοδο της παραμονής των νεογνών δίπλα στις μητέρες τους (rooming-in, κατά τον διεθνή όρο). Το βρέφος ήταν στο πρώτο κρεβάτι από την πόρτα εισόδου του δωματίου.
Η 45χρονη συνελήφθη και καταδικάστηκε από το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Αθηνών σε κάθειρξη 9,6 ετών για αρπαγή ανηλίκου νεότερου των 14 ετών.
Ωστόσο, οι γονείς του νεογέννητου προσέφυγαν στη Διοικητική Δικαιοσύνη και αξίωσαν αποζημίωση από το νοσοκομείο 150.000 ευρώ ο καθένας για ικανοποίηση της ηθικής βλάβης που υπέστησαν.
Μάλιστα, οι γονείς προσκόμισαν στοιχεία από την Ενορκη Διοικητική Εξέταση που διενεργήθηκε και αποδίδει ευθύνες στα αρμόδια όργανα του μαιευτηρίου σε όλες τις βαθμίδες της διοικητικής ιεραρχίας. Ενδεικτικά, αναφέρει ότι δύο χρόνια πριν την απαγωγή, η οποία δεν ήταν η πρώτη στο εν λόγω μαιευτήριο, είχαν προβλεφθεί μέτρα ασφαλείας, τα οποία όμως ουδέποτε υλοποιηθήκαν.
Ενώπιον της Διοικητικής Δικαιοσύνης, η διοίκηση του μαιευτηρίου επιχείρησε να μεταφέρει την ευθύνη για την αρπαγή του νεογέννητου στην 28χρονη μητέρα, επικαλούμενη ότι γνώριζε το σύστημα rooming-in που εφαρμόζεται στο μαιευτήριο και έπρεπε να έχει λάβει τα απαραίτητα μέτρα για την προστασία του νεογέννητου βρέφους της, το οποίο βρισκόταν δίπλα της. Επίσης, επέρριψε ευθύνες και στην ιδιωτική εταιρεία φύλαξης.
Το Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών επιδίκασε από 15.000 ευρώ σε καθέναν από τους δύο γονείς. Το μαιευτήριο άσκησε αναίρεση κατά της πρωτόδικης απόφασης, αλλά το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών απέρριψε ως αβάσιμους όλους τους ισχυρισμούς του.
Οι εφέτες έκριναν ότι από την παράνομη συμπεριφορά του μαιευτηρίου προκλήθηκε στους γονείς του νεογέννητου «ψυχικός πόνος και ταλαιπωρία, αισθήματα φόβου και ανασφάλειας ως προς την υγεία και τη σωματική ακεραιότητα του μόλις λίγων ωρών τέκνου τους, καθώς και ως προς το ενδεχόμενο να μην το ξαναδούν ποτέ και, συνακόλουθα, υπέστησαν ηθική βλάβη, με αποτέλεσμα να δημιουργείται, εν προκειμένω, υποχρέωση του νοσοκομείου – μαιευτηρίου προς αποζημίωσή τους και προσδιόρισε το ποσό των 15.000 ευρώ ως εύλογη χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που υπέστη ο καθένας από τους δύο γονείς».
