Άλλη μια Χαλκιδικιώτισα που διαπρέπει στους καλλιτεχνικούς κύκλους είναι η Φωτεινή Καλούδη από τα Νέα Μουδανιά Χαλκιδικής, η οποία όμως ζει στην Λάρισα, στο μέρος όπου αναδείχθηκε, εξελίχθηκε και τελικά άνθισε ο μαγικός κόσμος της κούκλας!
Άτομο σεμνό και με αξίες επισκέπτεται όσο μπορεί στον τόπο καταγωγής της, τα Νέα Μουδανιά, αντλώντας εικόνες και βιώματα, ιάματα ψυχής και τεκμήρια δημιουργικότητας. Μα πάνω από όλα ένα ανήσυχο πνεύμα που ανυπομονεί για την επόμενη παράσταση, το επόμενο φεστιβάλ και την δημιουργία της επόμενης κούκλας.
Αυτή είναι η Φωτεινή Καλούδη! Μία γυναίκα που αγαπά και πιστεύει στη τέχνη και στην δημιουργία. Μία γυναίκα που δίνει την ψυχή της στο κουκλοθέατρο, προσπαθώντας να συνεχίσει το έργο των ιδρυτών και εμπνευστών αυτής της τέχνης στην Λάρισα, του Κώστα Χατζηανδρέου και της συνεργάτιδάς του, Σοφίας Φουτζοπούλου.
Η ασταμάτητη Φωτεινή Καλούδη μιλάει με χαρά στο XalkidikiPolitiki για τον τόπο καταγωγή της και τα παιδικά της χρόνια στα Νέα Μουδανιά, τις σπουδές της και την ζωή στη Λάρισα, την αγάπη της για το Κουκλοθέατρο και τα όνειρα της.
«Γεννήθηκα το 1977 και κατάγομαι από τα Νέα Μουδανιά Χαλκιδικής όπου μεγάλωσα και έζησα για δεκαοκτώ χρόνια. Ο γονείς μου είναι ο Χρήστος Καλούδης και η Βούλα Γραμματίκα. Οι συγγενείς μου ζουν στα Νέα Μουδανιά και στο Διονυσίου του Δήμου Νέας Προποντίδας», αναφέρει η κουκλοπαίκτρια Φωτεινή Καλούδη, η οποία χαρακτηρίζει τον τόπο της ένα μέρος με πλούσιο καλλιτεχνικό δυναμικό: «Σε ένα τόπο πλούσιο σε καλλιτεχνικό δυναμικό, στάθηκα τυχερή γιατί μεγάλωσα με βιώματα δίπλα σε ανθρώπους εμπνευσμένους, με λαχτάρα για ζωή και δημιουργία. Έτσι, ρίζωσε βαθιά μέσα μου η χαρά της έκφρασης μέσα από τις τέχνες».
Έχοντας βαθιά μέσα της ως καθοδηγητές τον “Φάρο” τον Πολιτιστικό Σύλλογο του τόπου της, τις δραστηριότητές της, τα διδάγματα, τις σπουδές της, το οικογενειακό της περιβάλλον, καθώς βέβαια και τις συμμετοχές της σε διάφορους φορείς και οργανώσεις, η ίδια δεν θέλησε και πολύ να διαμορφώσει τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα της που μάλλον της έδειχναν από πολύ νεαρή ηλικία τον δρόμο προς την τέχνη και την δημιουργία: «Είμαι παιδί του Φάρου. Εκείνα τα χρόνια στα Νέα Μουδανιά το στέκι μας ήταν ο Πολιτιστικός μας Σύλλογος, ο οποίος αποδείχτηκε τελικά ο πιο ψηλός και φωτεινός φάρος για εμένα! Η παιδική μου ζωή ήταν γεμάτη μουσική, κατασκευές, θέατρο, χορό και χορωδίες . Επίσης το Δημοτικό Σχολείο τότε λειτουργούσε ως πειραματικό σχολείο και ως εκ τούτου είχα την ευκαιρία να διδαχθώ μαθήματα θεατρικού παιχνιδιού και εικαστικών στη σχολική τάξη. Ταυτόχρονα σπούδασα πιάνο και θεωρία μουσικής στο Ωδείο Νέων Μουδανιών, συμμετέχοντας σε συναυλίες που σφράγισαν μέσα μου ένα ρεπερτόριο μουσικής παιδείας. Κέντρο πολιτισμού επίσης στα Νέα Μουδανιά ήταν το Σώμα Ελληνικού Οδηγισμού που μου έμαθε να έχω εμπιστοσύνη στον εαυτό μου και μου έδωσε νόημα και κατεύθυνση στη ζωή. Η ενασχόλησή μου με την ενόργανη γυμναστική μου δίδαξε πειθαρχία. Ο θείος μου έπαιζε κλαρίνο στο χορευτικό του Φάρου και πολλές φορές παίζαμε μαζί μουσική. Ο παππούς μου επίσης ήταν ερασιτέχνης καραγκιοζοπαίκτης και μεγάλος παραμυθάς. Όλα αυτά λοιπόν συντέλεσαν, ώστε να διαμορφώσω μια δημιουργική προσωπικότητα με πολλές προοπτικές. Η ενασχόλησή μου με τις τέχνες και τα παιδικά θεάματα ήταν μονόδρομος. Εξάλλου το κουκλοθέατρο είναι μια τέχνη που εμπεριέχει όλες τις υπόλοιπες!», εξιστορεί η ίδια.
Στην Λάρισα η κα. Καλούδη ζει από το 1994, όταν συνέχισε εκεί τις σπουδές της και μετέπειτα δημιούργησε την πρώτη της δουλειά. Σήμερα βέβαια εργάζεται στον Δημοτικό Κουκλοθίασο «Τιριτόμπα», δίνοντας παραστάσεις, γράφοντας σενάρια, εκπαιδεύοντας παιδιά, κατασκευάζοντας κούκλες κ.α., ενώ βέβαια φροντίζει με συνέπεια και μεράκι το Μουσείο Κούκλας που στεγάζεται και αυτό, όπως και ο Κουκλοθίασος στο κτίριο του Μύλου Παπά στη Λάρισα: «Στη Λάρισα ζω από το 1994 και συνέχισα τις σπουδές μου στο Εθνικό Ωδείο, στο Δημοτικό Ωδείο και στο Ωδείο Παπουλάκου. Στη μουσική διδασκαλία ενέταξα την αφήγηση παραμυθιών. Το 2005 δημιούργησα ένα πρότυπο παιδικό βιβλιοπωλείο μέσα στο οποίο με αφορμή τα παραμύθια παίζαμε παιδικές παραστάσεις και κουκλοθέατρο. Το 2010 δημιούργησα το πρότυπο εργαστήριο παιδικής λογοτεχνίας: Το σπίτι του Σοφούλη, ένα κέντρο δημιουργικής απασχόλησης για παιδιά και γονείς. Το 2014 ανέλαβα τον καλλιτεχνικό προγραμματισμό του Δημοτικού Κουκλοθεάτρου Δ. Λαρισαίων, καθώς και την λειτουργία του μοναδικού στην Ελλάδα Μουσείου Κούκλας. Εκεί παίζω κουκλοθέατρο, κατασκευάζω κούκλες, γράφω σενάρια για το θέατρο, κατασκευάζω τα σκηνικά, δημιουργώ και υλοποιώ εκπαιδευτικά προγράμματα για παιδιά και διοργανώνω Φεστιβάλ Κουκλοθεάτρου συμμετέχοντας παράλληλα και σε άλλα Φεστιβάλ που σχετίζονται με τα παιδιά και τα παραμύθια».
Σύμφωνα με την ίδια οι παραστάσεις που έχουν ανεβάσει είναι πολλές, όπως “Τα Τρία Δώρα”, “Ο Μορμόλης”, “Η Μάγισσα Μπαχλεβίτσα”, “Τα Τρία Γουρουνάκια”, “Η Φουρφουρώ”, “Η Κορωνοσκουφίτσα”, “Μύθοι του Αισώπου”, “Ο Σπιθοβολάκης”, “Η Χαλβαδένια”, “Το Μαγικό Φασόλι”, “Ο Πρασινοπασχαλιάς, Ο Χάμπος,Η Ωραία Κοιμωμένη”, “Η Πούλια και ο Αυγερινός”, “Ω τι κόσμος παιδιά”, “Ο Δεκατρής” κ.α. Αυτή την χρονιά μάλιστα γιορτάζουνε τα σαράντα χρόνια “ Τιριτόμπα” και διοργανώνουνε επετειακές εκδηλώσεις.
Για το Μουσείο Κούκλας, τις κούκλες που υπάρχουν εκεί και την λειτουργία του, η κουκλοπαίκτρια από την Χαλκιδική υπογραμμίζει: «Το Μουσείο Κούκλας λειτουργεί καθημερινά ως εργαστήριο, καθώς μέσα του είναι και ο χώρος όπου κατασκευάζονται οι νέες κούκλες. Οι κούκλες που φιλοξενούνται είναι αυτή την στιγμή 648 εκ των οποίων οι 300 κατασκευάστηκαν από τους δημιουργούς του Τιριτόμπα Σοφία Φουτζοπούλου και Κώστα Χατζηανδρέου (1984-2010) και οι 348 από τα χεράκια μου (2014-2024). Το επισκέπτονται εκατοντάδες μαθητές, μετά από τις παραστάσεις που δίνουμε καθημερινά για τα σχολεία. Είναι ανοιχτό για το κοινό συχνά σε φεστιβάλ, εργαστήρια κατασκευής κούκλας, σεμινάρια για το κουκλοθέατρο, καθώς βέβαια και σε άλλες δράσεις που πραγματοποιούνται εκεί, ανάμεσα στην ιστορία του Τιριτόμπα αποτυπωμένη σε διαχρονικές κουκλοκαμωμένες μορφές. Θέλουμε να είναι ένα Μουσείο ζωντανό, φιλόξενο αλλά κυρίως παραγωγικό. Όπως ακριβώς επιθυμούσαν και οι δημιουργοί του!», λέει κάνοντας νύξη στους σπουδαίους δημιουργούς Κώστα Χατζηανδρέου και Σοφία Φουτζοπούλου, οι οποίοι πρόλαβαν να δουν το όνειρο την ζωής τους να γίνεται πραγματικότητα και να υπάρχει ένας αξιόλογος χώρος που θα στεγάζονται οι σπάνιες κούκλες τους.
Για την τέχνη του κουκλοθέατρου και τον ρόλο μίας κούκλας η πολυτάλαντη κα. Καλούδη απαντά: «Το κουκλοθέατρο, σαν άριστο παιδαγωγικό και ψυχαγωγικό μέσο, προσπαθεί να αρθρώσει την δική του ξεχωριστή πολιτιστική φωνή, ανατρέποντας, διαστέλλοντας και επεκτείνοντας «κλασικούς τρόπους» καλλιτεχνικής δημιουργίας, τεντώνει τα όρια της φαντασίας και αποκαλύπτει το μαγικό βεληνεκές της τέχνης του κουκλοθέατρου. Οι κούκλες μας είναι χειροποίητες, διαφόρων τύπων και μεγεθών, ανάλογα με τις ανάγκες της κάθε παράστασης. Μέσα από πληθώρα εκδηλώσεων, μικροί και μεγάλοι έρχονται σε επαφή με την τέχνη του κουκλοθεάτρου πηγαίνοντάς την ένα βήμα παραπέρα. Εξάλλου, η Λάρισα, με τον Δημοτικό Κουκλοθίασο Τιριτόμπα πρωτοστατεί στην εξέλιξη της τέχνης στην Ελλάδα από το 1984 μέχρι και σήμερα».
Για την αναγνώριση αυτής της τέχνης στην Ελλάδα για τα σχέδια της και για τα όνειρα της, όπως και για το αν επισκέπτεται και πόσο συχνά τον τόπο καταγωγής της τα Νέα Μουδανιά, καταλήγει λέγοντας πως: «Επισκέπτομαι τον τόπο μου αλλά όχι συχνά, καθώς ο χρόνος μου είναι περιορισμένος. Εργάζομαι αργίες και Σαββατοκύριακα. Θα ήθελα να παίξω στα Νέα Μουδανιά κάποτε! Στην Ελλάδα περιοδεύουμε περίπου 100 κουκλοπαίκτες, το επάγγελμα είναι αρκετά εξειδικευμένο και είναι μια τέχνη που διαδίδεται από γενιά σε γενιά. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει καμία σχολή για να διδαχθεί κανείς την τέχνη του κουκλοθέατρου και αυτό είναι ένα από τα όνειρά μου! Στόχος μου και προορισμός μου είναι, πρωτίστως να δημιουργήσω ένα μεγάλο Μουσείο Κούκλας για να είναι τα έργα που έχουν ήδη δημιουργηθεί ασφαλή και να δημιουργηθεί μια Σχολή Κουκλοθεάτρου, ώστε όσοι επιθυμούν να μπορούν να σπουδάσουν και να ασχοληθούν με αυτή την τέχνη!». 
