Το να είσαι εθελοντής είναι πράξη αγάπης και ανθρωπισμού. Αυτό ακριβώς πρεσβεύει ο
Θέμελης Ιερισσιώτης, συντονιστής της Βάσης Κασσάνδρας της ΕΟΔ στη Χαλκιδική. Η ζωή
μιας κοπέλας που έσωσε από πνιγμό το 1999 ήταν η αρχή για την εθελοντική του δράση
στο πεδίο της διάσωσης. Μετά τη Ναυαγοσωστική Σχολή που τελείωσε, παρακολούθησε αρκετά σχολεία, ώστε σήμερα να είναι διασώστης, μα πάνω απ’ όλα άνθρωπος.
Ο κ. Ιερισσιώτης έχει σώσει 14 ανθρώπινες ζωές. Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψουν
το πώς νιώθει για κάθε μια από αυτές, αλλά ξεχωρίζει τρία περιστατικά. Ένα 2χρονο
αγοράκι το οποίο κατάφερε να επαναφέρει στη ζωή, και δύο ακόμη συνανθρώπους μας, (η
μια περίπτωση αλλεργικού σοκ) που επίσης επανάφερε στη ζωή έγκαιρα και με αίσιο τέλος.
Όπως απαντά ο ίδιος, υπάρχουν άνθρωποι που βοηθήθηκαν, πήραν τις πρώτες βοήθειες,
αλλά δεν γνώρισαν ποτέ τον άνθρωπο που τους έδωσε πνοή ζωής. «Πολλοί είναι ξένοι,
τουρίστες, δεν γνωριζόμαστε ποτέ. Αλλά οι γνωστοί που έτυχε να χρειαστούν πρώτες
βοήθειες είναι χαρούμενοι και μας ευχαριστούν», τονίζει.
Σήμερα η βάση της ΕΟΔ στην Κασσάνδρα έχει 40 άτομα, κι όπως λέει ο κ. Ιερισσιώτης, όλοι
δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό σε κάθε δράση. «Ο εθελοντισμός είναι προσφορά, ας μην το ξεχνάμε. Κάναμε μεγάλο αγώνα τις περασμένες δεκαετίες για να γνωρίζουν όλοι ότι οι εθελοντές δεν πληρώνονται. Δίνουν τον χρόνο τους και τον κόπο τους δωρεάν. Αλλιώς θα ήμασταν επαγγελματίες», αναφέρει.
Σήμερα, ακόμη και τα μικρά παιδιά της Κασσάνδρας μπαίνουν στο πνεύμα του
εθελοντισμού, δεχόμενα την εκπαίδευση των μελών της βάσης της ΕΟΔ. Έρχονται σε επαφή
με το βουνό, τη θάλασσα και την παροχή πρώτων βοηθειών. «Μέσα σε δίωρα εκπαίδευσης που μοιράζονται σε 4 Κυριακές, τα παιδιά θα πάρουν το πτυχίο του Μικρού Διασώστη. Χαίρονται με τα όσα μαθαίνουν και εμείς χαιρόμαστε που αγαπούν τον εθελοντισμό», σημειώνει ο κ. Ιερισσιώτης.
Προσωπικές στιγμές και εθελοντισμός
«Όταν σε καλεί κάποιος για να σώσεις έναν άνθρωπο δεν σκέφτεσαι τίποτα», λέει ο κ. Θ.
Ιερισσιώτης που κρατά ανοιχτή τη γραμμή του κινητού του 24 ώρες το 24ωρο. Έτσι απαντά
στην ερώτηση της ιεριαρχίας της προσωπικής ζωής, και της εθελοντικής δράσης. Ο ίδιος
είναι κατηγορηματικός ως προς την συνεχή διάθεση της προσφοράς του προς κάθε
συμπολίτη του που έχει ανάγκη.
Ο εθελοντισμός του άλλαξε τη ζωή, παραδέχεται, και διευκρινίζει ότι είναι άλλο πράγμα το να βοηθάς απλά με τη φυσική σου παρουσία, κι άλλο να σώζεις μια ανθρώπινη ζωή. «Το δεύτερο δεν συγκρίνεται. Είναι ένα ανεπανάληπτο συναίσθημα», λέει.
Το παραπάνω είναι το κείμενο από το φύλλο της Κυριακάτικης Μακεδονίας (24/3/24) που έγραψε η Σουζάνα Καζάκα
Παρακολουθήστε τη συνέντευξή του:
